«دروازه‌بان خوب از نان شب واجب‌تر است»؛ این جمله یکی از ملموس‌ترین اظهارنظرهای فوتبالی است. وقتی وضع مدعیان پوشیدن پیراهن شماره یک تیم‌ملی فوتبال ایران در جام‌جهانی ٢٠١٨ را بررسی می‌کنیم، گزینه‌ای را نمی‌یابیم که ته دل‌مان را بابت تقابل با ستاره‌هایی مثل رونالدو، موراتا، کاستا، اینسیتا، داوید سیلوا و ... قرص کند.
مظاهری و امیر عابدزاده دروازه‌بان‌هایی هستند که سه نفر از آنها همراه تیم‌ملی به روسیه می‌روند. عملکرد این ٤ دروازه‌بان در تیم‌های باشگاهی بی‌ثبات بوده و هیچ‌کدام گزینه‌ای مطمئن برای بازی در جام‌جهانی نیستند. جالب این‌جاست که این شرایط درست ٤سال پیش هم پیش‌روی سرمربی تیم‌ملی وجود داشت و او درنهایت با انتخاب علیرضا حقیقی که فقط در ٢ بازی تدارکاتی برای تیم‌ملی به میدان رفت، همه را سورپرایز کرد. بی‌شک امسال هم مثل آن روزها انتخاب مرد شماره یک تیم‌ملی یکی از بزرگترین دغدغه‌های کی‌روش است و باید این احتمال را بدهیم که او باز هم با انتخابی جدید درون دروازه ریسک بزرگی را به جان بخرد.
بیرانوند؛ تجربه بالا، گاف‌های پرتعداد
علیرضا بیرانوند درحالی توانست به پیراهن شماره یک تیم‌ملی برسد که در یکی دو‌سال اخیر هیچ رقیب جدی برای قرار گرفتن در قفس توری نداشته است. بیرانوند اگرچه دروازه‌بان تیمی است که کمترین گل‌خورده را در فصل اخیر لیگ برتر داشته، اما واقعیت این است که این آمار بیشتر از اینکه به سیوها و واکنش‌های بیرانوند مرتبط باشد، مدیون خط دفاعی مستحکم سرخ‌هاست که در هر بازی کمترین موقعیت گل را در اختیار حریفان قرار می‌داد. درواقع بیرانوند با کمترین سیو توانسته بیشترین کلین شیت را داشته باشد و آنچه بیشتر از هرچیزی نگران‌کننده است، افت او در ماه‌های اخیر است.
هرچه بیشتر به پایان فصل نزدیک می‌شدیم، بیرانوند عملکردی نامطمئن‌تر از خود به نمایش می‌گذاشت. گل‌هایی که بیرانوند در دیدارهای اخیر دریافت کرده بیشتر از همیشه او را متزلزل نشان داده و ثابت کرده او این روزها از دوران اوجش فاصله گرفته است. سه گلی که این دروازه‌بان در دیدار با الجزیره خورد هم نشان می‌دهد با اینکه فرصت کمی تا جام‌جهانی داریم، اما وضع او برای ایستادن درون دروازه تیم‌ملی چندان ایده‌آل نیست و این احتمال وجود دارد که کی‌روش از بقیه گزینه‌ها استفاده کند. البته بیرانوند نسبت به رقیبانش این نقطه قوت را هم دارد که باتجربه‌تر است.
سیدحسین حسینی؛ ششدانگ نیست
دروازه‌بان جوان استقلال جدی‌ترین رقیب علیرضا بیرانوند برای حضور در جام‌جهانی است. او با استفاده از اختلافی که بین مهدی رحمتی و منصوریان در ابتدای فصل پیش آمد، توانست شانس ایستادن درون دروازه استقلال را به دست بیاورد و به خوبی از این فرصت استفاده کرد. حسینی درون دروازه استقلال عملکرد خوبی داشت و کی‌روش را مجاب کرد که او را به تیم‌ملی دعوت کند. این دروازه‌بان جوان حتی با آمدن وینفرد شفر هم جای خود را درون دروازه استقلال از دست نداد، اما بازی‌کردن رحمتی در مسابقات جام حذفی اوضاع را برای حسینی تغییر داد.
او بعد از برخی اتفاقات حاشیه‌ای و تزلزل درون دروازه در برخی بازی‌ها جای خود را به رقیب باتجربه‌اش داد و همین باعث شد حسینی نتواند ثبات لازم را داشته باشد. حسینی در ماه‌های اخیر بیشتر از اینکه با واکنش‌ها و سیوهایش خبرساز شده باشد، با اتفاقات حاشیه‌ای خودش را مطرح کرده که ممکن است روی ذهنیت کی‌روش نسبت به او تأثیرگذار باشد. با این حال، حسینی این فرصت را دارد تا با استفاده از افت بیرانوند، در تمرینات تیم‌ملی و بازی‌های دوستانه بدرخشد و به شک و تردیدهای سرمربی پرتغالی برای انتخاب گلر اول پایان دهد، به‌ویژه اینکه کی‌روش رابطه خوبی با سرمربی استقلال و متعاقبا ملی‌پوشان این تیم دارد.
رشید مظاهری؛ بهترین در بازی‌های اخیر
تا همین چند ماه پیش ذهن هیچ‌کس برای انتخاب شماره یک تیم‌ملی به سمت رشید مظاهری نمی‌رفت. او با اینکه در سال‌های اخیر در اغلب اردوهای تیم‌ملی حضور داشته، اما همیشه نیمکت‌نشین و گاهی حتی سکونشین بوده است. مظاهری در نیم فصل نخست امسال هم عملکرد خوبی نداشت، اما با شروع نیم فصل دوم و روزهای درخشان ذوب‌آهن، این دروازه‌بان جوان هم درخشش خود را آغاز کرد. او در نایب قهرمانی ذوب‌آهن و صعود این تیم از مرحله گروهی لیگ قهرمانان نقش پررنگی داشت و برای دروازه ذوب‌آهن تبدیل به سدی محکم و نفوذناپذیر شد.
اوج نمایش مظاهری در فصل اخیر دیدار با استقلال در مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا بود که توانست دروازه تیمش را بسته نگه دارد و یک تنه نیمی از راه صعود را برای ذوب‌آهن هموار کند. اگر کی‌روش بخواهد عملکرد یک‌سال اخیر دروازه‌بانان حاضر در اردوی تیم‌ملی را ملاک انتخاب برای شماره یک قرار دهد، بی‌تردید رشید مظاهری نسبت به بقیه گزینه‌ها برتر است، چون عملکرد بهتری نسبت به سایرین در تیم باشگاهی خود داشته است. با این حال، او فاکتور تجربه را کم دارد و از آنجایی که تاکنون در دیدارهای رسمی برای تیم‌ملی به میدان نرفته، شاید شانس زیادی برای بازی‌کردن در جام‌جهانی نداشته باشد.
امیر عابدزاده؛ می‌تواند سورپرایز باشد
تک پسر دروازه‌بان اسطوره‌ای فوتبال ایران با وجود سن و تجربه کم، خیز بلندی برای پوشیدن پیراهن تیم‌ملی در روسیه دارد. امیر عابدزاده که درحال حاضر در ماریتیموی پرتغال بازی می‌کند، درست همان شرایطی را دارد که علیرضا حقیقی ٤سال پیش داشت. حقیقی هم که قبل از جام‌جهانی برزیل در یک تیم دسته دومی پرتغالی بازی می‌کرد، درنهایت مرد شماره یک ایران در جام‌جهانی ٢٠١٤ شد. امیر عابدزاده هم این روزها شرایطی مشابه حقیقی دارد. او برای تیم ماریتیمو در بازی‌های جام حذفی و جام اتحادیه به میدان رفت و نمایش خوب او از چشم کی‌روش دور نماند.
جالب این‌جاست که بعد از درخشش عابدزاده در بازی‌های ماریتیمو رسانه‌های پرتغالی از او به‌عنوان یکی از رقیبان پرتغال در جام‌جهانی ۲۰۱۸ یاد کردند و حقیقی را دروازه‌بان ایران در جام‌جهانی دانستند. امیر با اینکه تجربه‌ای در سطح بازی‌های ملی ندارد، اما حضور او در فوتبال اروپا می‌تواند شانسش را برای بازی در جام‌جهانی افزایش دهد. با این حال، باید منتظر بمانیم و ببینیم امیر خاطرات ٢٠سال پیش پدرش در جام‌جهانی فرانسه را تکرار می‌کند یا نه.
- 18
- 5
