هرچه می‌خواهید از لباس تیم‌ملی بدانید

بالاخره پس از حرف‌وحدیث‌های بسیار،‌ از لباس‌های تیم‌ملی ایران رونمایی شد و همان‌طور که همه ما هم در تصاویر دیدیم و قبلا هم درباره آن بحث شده بود، آدیداس هیچ طراحی خاصی برای لباس‌ها نداشته است. به همین ترتیب مدیران فدراسیون فوتبال ناچار شدند با توجه به تصمیم قطعی اتخاذ شده برای استفاده از پوشاک این برند معتبر و بزرگ،‌ از نمایندگی‌های این شرکت اقدام به خریداری لباس برای تیم‌ملی بزرگسالان کنند.

منتهی نکته قابل‌تامل اینجاست که برخلاف انتقادهای زیادی که در محافل ورزشی نسبت به عملکرد مدیران فدراسیون انجام شد، ‌لباس‌های خریداری شده از کیفیت بسیار بالایی برخوردار هستند. در این گزارش جزییات قیمت و کیفیت لباس‌های تمرینی و گرمکن و مسابقات تیم‌ملی را مورد بررسی قرار داده‌ایم و با خواندن این اطلاعات آن وقت از سیر تا پیاز داستان آدیداس و تیم‌ملی را متوجه خواهید شد.

لباس اول؛ تبلا ١٨  / ٥٥ دلار

لباس اول سفید رنگ با خط‌های ساده است. نخستین و مهمترین نکته این است که این لباس به هیچ عنوان به صورت اختصاصی برای تیم‌ملی ایران تولید نشده و از مجله لباس‌های تیمی آدیداس و مدل تبلا ١٨ انتخاب شده است. شرکت آدیداس این محصول را برای دو فصل ٢٠١٨-٢٠١٧ و ٢٠١٩-٢٠١٨ طراحی و تولید و روانه بازار کرده‌ است و به این ترتیب تا آخر‌سال آینده میلادی لباس‌ها روی بورس خواهند بود. شاید برای‌تان جالب باشد که بدانید فقط تیم‌ملی ایران نیست که از این مدل لباس استفاده خواهد کرد و مراکش نخستین حریف تیم‌ملی در جام‌جهانی هم همین طرح را برای لباس خود انتخاب کرده با این تفاوت که رنگ آن قرمز و سفید خواهد بود.

طرح پرطرفدار! چه تیم‌‌هایی تبلا ١٨ می‌پوشند؟

‌حالا سوال بعدی اینجاست که آیا فقط این ۲ تیم حرفه‌ای از این طرح برای انتخاب لباس‌های اول خود استفاده کرده‌اند؟! جواب قطعا خیر خواهد بود! نزدیک به ۸۰‌درصد تیم‌های تحت قرارداد همکاری با آدیداس در چمپیون شیب از مشتریان این کاتالوگ تیمی هستند. تیم‌های فولام (مدل تیرو ۱۷ برای لباس دوم که در مقطعی هم مورد استفاده تیم‌ملی بوده )، ساندرلند (مدل تیرو ۱۷ برای لباس دوم )، بیرمنگام (مدل تیرو ١٧برای لباس اول)، شفیلد یونایتد ( مدل تبلا ۱۸- طرح فعلی لباس تیم‌ملی ایران) نمونه‌های نام آشنای استفاده‌کننده از این طرح‌ها هستند. حتی تیم‌هایی نظیر واتفورد که در لیگ برتر انگلستان حضور دارند و آژاکس باشگاه معروف هلندی برای لباس دوم خود از این طرح آدیداس استفاده کرده‌اند.

تنها انتخاب برای لباس سفید تیم‌ملی همین بود!

برای این‌که بدانید چرا تیم‌ملی ایران از طرح تبلا ١٨ برای لباس اول خود استفاده کرده است دلیل واضحی وجود دارد. مدل تبلا۱۸ تنها مدلی بود که در کاتالوگ مورد اشاره رنگ‌بندی (سفید و قرمز) مناسب تیم‌ملی را دارا بود! البته در این بین ۵مدل دیگر هم با این خصوصیات حضور داشتند که به دلایل منطقی از دایره انتخاب مدیران فدراسیون فوتبال خارج شدند. مدل‌هایی نظیر اینترا ۱۴، تبلا ۱۴، استرو ۱۵، ریجستا ۱۶ و سکودرا ۱۷ و تیرو ۱۷ که ۳ مدل اول از تولیدی‌های قدیمی آدیداس بوده و از‌سال ۲۰۱۸ تولید آنها متوقف شده است و به دلیل عدم موجودی کافی از انتخاب‌های فدراسیون فوتبال ایران حذف شدند.

مدل ریجستا ۱۶ به دلیل این‌که دقیقا همین رنگ‌بندی مورد استفاده تیم مراکش در جام‌جهانی برای لباس دوم خود بود، حذف شد و مدل اسکودرا ۱۷مورد استفاده دروازه‌بانان ما است و مدل تیرو ۱۷ هم در دوره‌های قبلی مورد استفاده تیم‌ملی قرار گرفته بود. پس در شرایط کنونی تنها انتخاب موجود در بین لباس‌های تولیدی‌سال ٢٠١٨ آدیداس همین مدل تبلا ۱۸ بوده است. می‌توان نتیجه گرفت هیچ‌گونه انگیزه مالی در انتخاب اول تیم‌ملی وجود نداشته چه بسا بعضی از مدل‌های یاد شده حتی کمتر از نیمی از قیمت مدل انتخاب شده را داشتند!

لباس اول با تکنولوژی کلایما لایت تولید شده نه کلایما کول!

درباره جنس و کیفیت لباس‌های سفید تبلا ١٨ تیم‌ملی ایران هم بعد از بازی با روسیه حرف و حدیث‌ها و انتقادهایی مطرح شد که باید به صراحت نوشت که درست نبود. نکته قابل‌اهمیت تکنولوژی پارچه لباس تیم‌ملی این است که کاملا با استانداردهای روز آماده شده و با سایر تیم‌های یاد شده  که در این گزارش به آن اشاره شده شباهت کامل دارند.

همچنین بر خلاف ادعای مدیران فدراسیون که نشان از عدم اطلاع کافی آنها ازفناوری‌های آدیداس است،‌ لباس‌های سفید با خط‌های قرمز تیم‌ملی دارای تکنولوژی «کلایما لایت» هستند نه کلایما کول (که مدتی هست تولیدش متوقف شده است). بد نیست بدانید که تیم‌هایی نظیر آلمان و اسپانیا و آرژانتین که از مشتریان اصلی آدیداس و طرف قرارداد این شرکت هستند لباس‌های‌شان توسط این شرکت علاوه بر طراحی اختصاصی با تکنولوژی «کلایما چیل» تولید شده است که به‌روز‌ترین فناوری به کار گرفته شده از سوی این کمپانی بزرگ به حساب می‌آید.

لباس دوم؛‌ گران‌ترین! / ٨٥ دلار

لباس دوم تیم‌ملی یکی از گران‌ترین لباس‌های کاتالوگ ٢٠١٨ آدیداس است و بهترین کیفیت ممکن را دارد. مدیران فدراسیون فوتبال با هماهنگی کارلوس کی‌روش،‌ لباس دوم تیم‌ملی در جام‌جهانی را از سری کندیو ١٨ کاتالوگ ٢٠١٨ انتخاب کرده‌اند که گران‌ترین لباس به خاطر نوع پارچه و فناوری و طرح به حساب می‌آید و در تمام کاتالوگ‌های‌سال این شرکت این طرح وجود دارد. آدیداس برای کندیو ١٨ از پارچه‌ای باکیفیت و دوخت پریمیوم استفاده کرده و علاوه  بر جنس لطیف و عدم جذب آب، بسیار هم سبک است.

ماجرا وقتی جالب می‌شود که بدانید تیم‌های اروپایی مطرح بلژیک و سوئد هم در جام‌جهانی لباس‌های خود را از همین طرح انتخاب کرده‌اند. الجزایر، ‌ولز، ‌ایرلند شمالی،‌ اسکاتلند، والنسیا، اندرلخت و ‌هامبورگ هم ازجمله تیم‌های ملی و باشگاهی هستند که لباس‌های‌شان از مدل کندیو ١٨ است.

کندیو ١٨ رنگ سفید نداشت!

شاید برای خیلی‌ها حالا این سوال پیش بیاید که چرا مدیران فدراسیون فوتبال برای لباس اول تیم‌ملی هم از همین طرح استفاده نکردند؟ دلیل این اتفاق هم به سیستم تولید شرکت آدیداس ارتباط مستقیم دارد که این شرکت از این مدل با ترکیب رنگ اصلی سفید طراحی و تولید نداشته و محصولی ارایه نکرده است. اطلاعات جالب دیگر درباره برند آدیداس مورد استفاده برای سایر کشورها هم وجود دارد. همان‌طور که در بخش لباس‌های اول تیم‌ملی اشاره شد، تیم‌ملی مراکش هم از لباس‌های از قبل تولیدشده آدیداس برای لباس دوم خودش استفاده خواهد کرد و تیم‌ملی آرژانتین هم از طراحی لباس اول تیم کلمبیا برای لباس دوم فقط با تغییر رنگ استفاده کرده است.

لباس‌های تمرینی باکیفیت هم‌تراز با کشورهای دیگر / ٦٠ و ٨٠ دلار

با درخواست کارلوس کی‌روش و موافقت فدراسیون فوتبال لباس‌های تمرینی زیادی برای تیم‌ملی ایران در این مدت از آدیداس خریداری شده و از این نظر اوضاع کاملا خوب است. تمام البسه تمرینی در رنگ‌های مختلف، از لحاظ کیفیت و طراحی برابر با سایر تیم‌های حاضر در جام‌جهانی با برند آدیداس است و همه دارای تلکنولوژی ادیزیرو و کلایما لایت بوده و از گران‌ترین سری‌های لباس‌های تمرینی آدیداس تهیه شده‌اند.

تنها تفاوت کشورهای مثل ایران و مراکش با سایر تیم‌های طرف قرارداد آدیداس در رنگ‌بندی لباس‌هاست زیرا هر کشوری که با آدیداس قرارداد دارد، لباس تمرینی با رنگ اختصاصی خود را دارد. به این ترتیب مراکش و ایران از رنگ‌های از قبل تولیدشده باید انتخاب کنند که خوشبختانه رنگ‌های تولیدشده برابر با انتخاب همیشگی تیم‌ملی ایران است.

  کالکشن فوق العاده زیبا Z.N.E/‎ قیمت ٢٥٠ دلار!  ست لباس های گرمکن ساده تر بازیکنان و مربیان هم ١٠٦ دلار قیمت دارد

آدیداس دوست نداشت قرارداد اسپانسری داشته باشد

بیایید یک سوال تکراری را که در ماه‌های اخیر بارها و بارها به آن اشاره شده دوباره مرور کنیم و دنبال پاسخی قانع‌کننده برای آن بگردیم. این‌که چرا تیم‌ملی ایران مانند اسپانیا یا سایر تیم‌های طرف قرارداد آدیداس دارای طرح اختصاصی نیست؟ در جواب باید به این نکته اشاره کرد که آدیداس در همین جام‌جهانی تیم‌هایی نظیر آلمان (قهرمان دوره قبل)، اسپانیا (قهرمان ۲ دوره قبل)، آرژانتین (فینالیست دوره قبل)، کلمبیا و مکزیک (تیم‌های قدرتمند صعود‌کننده به مرحله حذفی جام‌جهانی قبل) و مصر (قهرمان قاره آفریقا) را طرف قرارداد خود به‌عنوان اسپانسر رسمی داشته است.

اما باید چه اتفاقی رخ بدهد تا آدیداس این نیاز را ببیند که همان مقدار هزینه‌ای را که برای تولید لباس تیم‌ملی آلمان انجام داده، برای تیم‌ملی ایران هم داشته باشد؟ به هر صورت به جز ماجرای اسپانسرینگ و تبلیغات همکاری در دو مقوله پرداخت وجه برای خرید و هزینه تولید لباس از سوی آدیداس خلاصه می‌شود. این موارد البته برای تمام تیم‌هایی که طراحی اختصاصی دارند، به یک شکل است.

ضمن این‌که در مرحله طراحی اضافه‌کردن خط و طرح هزینه چندانی برای آدیداس ندارد. نکته قابل‌توجه اما این‌جاست که با توجه به فضای اقتصادی رایج در ایران و بحران‌هایی که مربوط به تحریم و... وجود دارد،‌ طراحی و تولید لباس اختصاصی برای تیم‌ملی فوتبال ایران برای این غول البسه در جهان هیچ‌گونه توجیه اقتصادی ندارد، به همین خاطر آنها تمایلی برای عقد قرارداد اسپانسرینگ با ایران از خود نشان ندادند.

درباره قانون کپی‌رایت! آدیداس از بازار ایران سود نمی‌برد!

با توجه به فضای رایج در کشور و بی‌توجهی به قانون کپی‌رایت،‌ شاید از همین حالا بتوان لباس‌های کپی‌شده تولیدی تیم‌ملی را در بازار آزاد و منیریه با قیمتی اندک خریداری کرد. این یکی از اصلی‌ترین دلایل برای بی‌رغبتی آدیداس به قرارداد اسپانسرینگ بوده و مدیران فدراسیون هم نتوانسته‌اند به این شرکت برای موضوع کپی‌رایت و جلوگیری از تولید لباس‌های کپی بی‌کیفیت ضمانت بدهند.

از طرفی اگر مایل بودیم که طرحی فقط برای ایران زده شود، باید هزینه چند ۱۰‌میلیون دلاری انجام می‌شد که از توان فدراسیون ایران خارج بود و حتی اگر این توان وجود داشت هم به هیچ عنوان توجیه اقتصادی به خاطر عدم‌رعایت کپی‌رایت در کشور وجود نداشت. آدیداس فردای روز قهرمانی آلمان در جام‌جهانی نزدیک به ۲‌میلیون دست از این لباس را در سراسر جهان در یک روز به فروش رساند و برای جام‌جهانی ٢٠١٨ روسیه هم بعد از رونمایی از طرح کیت‌های جدید لباس‌ تیم‌های ملی مختلف با استقبال مردم هر کشور مواجه شد و سود خوبی از فروش لباس به دست آورد. اما در ایران این اتفاق رخ نداده است و همین مسأله نشان می‌دهد که چرا آدیداس تمایلی به عقد قرارداد اسپانسرینگ با ایران نداشت.

لزوم شفافیت مالی؛ خرید ٥‌میلیون دلاری؟!

به دلیل آمار قطعی فروش ضعیف و شرایط تجاری و اقتصادی سخت ایران در ماه‌های اخیر صحبت‌هایی هم مطرح شد مبنی‌بر این‌که چرا با برند‌های ضعیف‌تر از آدیداس قرارداد اسپانسرینگ امضا نشد تا فدراسیون بتواند درآمد هم داشته باشد. با توجه به جمیع جهات این اقدام فدراسیون فوتبال را می‌توان اقدامی خوب و در جهت بالا بردن کیفیت البسه تیم‌ملی دانست، به شرط این‌که تمامی امور مربوط به فعل و انفعال مالی خرید لباس شفافیت کامل داشته باشد.

در چنین شرایطی هر چند که از قیمت‌های دقیق قرارداد خرید فدراسیون فوتبال با آدیداس اطلاعاتی در دست نیست، اما با توجه به قیمت‌های کاتالوگ آدیداس و ‌درصد تخفیف اعلامی فدراسیون، لباس‌های تیم‌ملی بسته به تعداد سفارش نزدیک به ٣‌میلیون تا ٥‌میلیون دلار هزینه روی دست فدراسیون باقی خواهد گذاشت که حالا فدراسیونی‌ها اعتقاد دارند با تخفیف ٧٠‌درصدی از این شرکت لباس می‌خرند.

ابوالفضل صفایی