به گزارش خبرورزشی، احمدرضا عابدزاده معتقد است هیچ تیمی در جام ملتهای آسیا بازی آسان ندارد، چون همه تیمها با تدارک بالا و برنامهریزی خود را مهیای شرکت در این مسابقات کردهاند، ضمن اینکه تیمهای همگروه ایران انگیزه ویژهای برای پیروزی مقابل قهرمان ۳ دوره جام ملتها دارند.
جام ملتهای آسیا از شنبه آغاز میشود، ارزیابی شما از این رقابتها چیست؟
همانطور که در جام ملتهای اروپا رقابت نزدیک است، در آسیا هم این شرایط را داریم با این تفاوت که سطح کیفی مسابقات اروپایی بالاتر است، اما در سطح آسیا با همین کیفیت پایینتر تیمها شرایط نزدیکتری دارند. بازی اول ما برابر یمن خواهد بود. مسلماً پتانسیل فوتبال ایران بالاتر است و توقع برد داریم، اما نباید فکر کنیم یمن دست و پا بسته میآید که کمتر گل بخورد. آنها اول دنبال نباختن هستند بعد دنبال استفاده از موقعیتها برای گل زدن، ویتنام نیز از جنوب شرق آسیا میآید و یک حریف سرعتی به شمار میرود و بازی سوم سختترین بازی مرحله گروهی ماست و باید این حریف سرسخت را با اقتدار شکست دهیم. من شخصاً آرزو دارم بعد از عراق، عربستان هم یکجوری به تیم ایران بخورد تا آنها را هم با اقتدار له کنیم.
یادمان هست شما چند بار پنالتیهای عربستان را مهار کردید.
بله، ما در نیمهنهایی ۹۶ که در همین امارات برگزار شد باید عربستان را میبردیم، اما یک داور مصری به اسم جمال الغندور سرمان را برید. او گل کاملاً صحیح خداداد را نپذیرفت. در محوطه جریمه طوری روی استیلی خطا کردند که باید هم بازیکن عربستان را اخراج میکرد و هم برای ما پنالتی میگرفت، اما همه چیز را نادیده گرفت و حریف با ترفند ناجوانمردانه بازی را برد، چون داور رسماً با آنها بود.
چقدر احتمال میدهید بعد از ۴ دهه قهرمان جام ملتها شویم؟
کار سخت، اما برای تیم ملی ایران و مربیمان امکانپذیر است. ما در جام جهانی دیدیم میتوانیم مقابل اسپانیا و پرتغال ایستادگی کنیم. ملیپوشان ما حالا این باور را دارند که برابر حریفان آسیایی میتوان به پیروزی رسید. برای قهرمانی باید پله پله بالا رفت. از حالا به این مهم پرداختن تمرکز بچههای خودمان را به هم میریزد. تیم ما میتواند تا نیمه نهایی بالا برود. آنجا کادر فنی خودش با آنالیز حریف و شرح برنامه جدید برای ملیپوشان شرایط را برای رسیدن به فینال مهیا میکند. شخصاً خیلی دوست دارم تیم ملی قهرمان شود تا بهانهای باشد برای دلخوشی چند ساعته یا چند روزه هموطنان عزیزم.
صحبت خاصی مانده؟
یک متن قشنگی خواندم که در بخشی از آن آمده است بیایید همگی با هم آرزو کنیم سال جدید سال صلح و آرامش برای جهانیان باشد. لبهای کودکان پرخنده باشد. در هیچ جای دنیا جنگی نباشد. کسی در بند و گرفتار نباشد. همه جا فراوانی عشق باشد و امید. مهربانی باشد و شکوفایی و همدلی. به امید جهانی پر از عشق و خالی از هر گونه جنگ و تعصبات قومی و افراطی و در نهایت به امید سربلندی و شادی همه مردم دنیا و به خصوص ایران عزیز.
- 19
- 3