نگاهی به دو گزینه هیجان‌انگیز تیم ملی فوتبال

بعد از قریب به یک ماه سکوت خبری و شنیدن نام‌های پرت و پلا از منابع غیرمعتبر که بیشتر جنبه بازارگرمی را داشت، حالا دو گزینه اصلی برای هدایت تیم ملی فوتبال رونمایی شده. وینچنزو مونتلا از ایتالیا و لوران بلان از فرانسه. دو مربی با نام بزرگ و قابل اعتنا که شنیدن نام آنها اطراف نیمکت تیم ملی هیجان انگیز است. نام‌هایی که البته به طور رسمی از سوی فدراسیون فوتبال هنوز تایید نشده‌اند اما مانور رسانه‌های خارجی روی این دو مربی، ثابت می‌کند که فدراسیون فوتبال در بررسی‌های خود به این دو گزینه رسیده و البته پیشنهادهای ابتدایی را نیز به آنها ارائه داده است.

مونتلا و بلان هر دو در فوتبال اروپا نام‌های بیش و کم مهمی محسوب می‌شوند و فصل مشترک این دو را باید مطرح بودن در مارکت اروپا دانست. بدان معنا که هر کدام از این دو مربی در حال حاضر در قاره سبز هواخواهانی دارند و حضور احتمالی‌شان در فوتبال عقب‌مانده آسیا و نیمکت تیم ملی ایران یک مزیت برای فوتبال ما خواهد بود. با این وجود میان مونتلا و بلان تفاوت‌های آشکاری وجود دارد. دو مربی از دو سبک متفاوت و با تفکرات متفاوت‌تر و رزومه و اعتباری کاملا مغایر با هم.

مونتلا از فوتبال ایتالیا می‌آید. فوتبالی با انگاره‌های تدافعی و سبک کاتاناچیو اما هواپیمای تک‌نفره سابق به واسطه خاستگاه و پست فوتبالی‌اش با این انگاره بیگانه است. او فوتبال رو به جلو مبتنی بر مولفه‌های تاکتیکی را می‌پسندد و یکی از ویژگی‌هایش ساختن است. مردی که به جای تطبیق دادن تفکراتش با مهره‌ها و سرمایه‌هایش، می‌کوشد برای تفکرات و تاکتیک مورد نظرش بازیکن بسازد. تقریبا شبیه آنچه کی‌روش از منظر تاکتیکی در فوتبال ایران پیاده کرد. با این وجود مونتلا در عرصه مربیگری تقریبا هیچ موفقیتی کسب نکرده و هر کجا پا گذاشته ناکامی تجربه کرده. از کاتانیا گرفته تا سمپدوریا و میلان و حتی فیورنتینا با وجود توفیق نسبی کارنامه لاغر مونتلا را تشکیل می‌دهند و همین می‌تواند بدبینی‌ها را در قبال او افزایش دهد. اگرچه این گزاره یک روی دیگر هم دارد و می‌توان به انگیزه‌های این مربی جوان برای اثبات خود نیز رسید. همانند مسیری که برانکو به شکل دیگری در تیم ملی طی کرد و از نیمکت ایران سکویی برای پرش به بازار مربیگری ساخت.

در نقطه مقابل مونتلا، لوران بلان قرار می‌گیرد. یک مدافع مقتدر از نسل طلایی فوتبال فرانسه که در دوران فوتبالش بسیار خوشفکر و باکلاس بود و قدرت راهبری داشت و همین ویژگی‌ها از او یک تاکتیسین بزرگ ساخته. مردی که در دوران بازیگری‌اش با بزرگانی چون سرالکس فرگوسن و امه ژاکه کار کرده و حالا مسیر مربیگری‌اش را بر پایهمولفه‌های تاکتیکی بنا نهاده. بلان برخلاف پست بازیگری‌اش، به فوتبال تهاجمی اعتقاد دارد و این فوتبال رو به جلو را با انگاره‌های تاکتیکی می‌پسندد. گویی یک فصل بازی در بارسلونا، توتال فوتبال معروف کاتالان‌ها را در سلول‌های خاکستری‌اش نهادینه کرده. بلان به رغم دوران کوتاه مربیگری‌اش روی نیمکت‌های بزرگی نشسته؛ از تیم ملی فرانسه گرفته تا بوردو و پاری سن ژرمن و البته بیش و کم موفقیت را نیز تجربه کرده و با آن آب‌نبات معروفش یک چهره بین‌المللی است.

ورای تفاوت شگرف اعتبار، شهرت، کیفیت و کمیت بلان با دیگر گزینه تیم ملی یعنی مونتلا، تجربه مربیگری ملی، یکی از وجه تمایزهای مهم مربی فرانسوی با گزینه ایتالیایی محسوب می‌شود. در کنار اینها باید به نظم فوتبال فرانسه و موفقیت‌های اخیر خروس‌ها و آنارشی حاکم بر فوتبال ایتالیا و ناکامی‌های مسلسل‌وار آتزوری نیز اشاره کنیم که قابل بحث است. بنابراین با جمیع جهات و با هر متر و معیاری بلان جلوتر از مونتلا می‌ایستد.

با این وجود در این دایره انتخاب باید آیتم‌های دیگری هم لحاظ کرد؛ همانند آپشن قیمت که با توجه به مشکلات اقتصادی و قیمت افسارگسیخته دلار بی‌تردید نقش مهمی در انتخاب سرمربی تیم ملی خواهد داشت. یک منبع موثق از قیمت تقریبی ۵. ۱ میلیون دلاری مونتلا و بالای ۴ میلیونی بلان خبر می‌دهد و این بدان معناست که بلان تقریبا سه برابر از مونتلا گران‌تر است و پرداخت آن مشکلات مضاعفی را به همراه خواهد داشت. آیتم بعدی در شکل قرارداد و دستیاران است که فدراسیون فوتبال با توجه به تجربه کی‌روش، ۳ دستیار خارجی را مدنظر قرار داده در حالی‌ که بعید است مربی مثل بلان با این تعداد محدود کنار بیاید.

انتخاب میان این دو گزینه می‌تواند مسیر آتی فوتبال ایران را روشن کند و نقشه راه تیم ملی تا جام جهانی ۲۰۲۲ را ترسیم خواهد کرد.

سعید آقایی