مرحله بعدی رسیدن به جواب «نه» خواهد بود که ما را با یک خلأ بزرگ رو به رو میکند.
در حال حاضر یک حقیقت این است که درهای ورزشگاه به روی زنان باز شده؛ ولی همین ورزشگاه آزادی که در بازی ایران و کامبوج برای اولین بار میزبان تماشاگران زن به صورت غیر گزینشی بود، معلوم نیست در مسابقات بزرگ و روزهای شلوغ هم آمادگی میزبانی درست از خانوادهها را داشته باشد. پس وقتی هنوز برای آزادی نگرانیهایی وجود دارد، تکلیف ما با ورزشگاه سایر شهرهای ایران روشن میشود.
با توجه به خواسته زنان جامعه، ارادهای که در بین مسئولان دولت دیده میشود و البته فشار کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا، خیلی زود به روزی خواهیم رسید که باید فکری بزرگ برای برداشتن موانع حضور زنان در مسابقات باشگاهی داشته باشیم. فیفا در بیانیههای مختلف مواضع خود را به روشنترین شکل ممکن به جهان و ایران نشان داده است.
در این مسیر و با برداشتن هر قدم به سمت این روز، چاله پیش روی ما عمیقتر میشود؛ از یک طرف خواسته و مطالبات بزرگ و مهمی داریم و از طرف دیگر امکانات و شرایط ورزشگاههای فوتبال کشور، فاصلهای زیاد با حداقل استانداردها برای این اتفاق مهم دارد.
پس از همین حالا نباید حقیقت تلخ را نادیده گرفت.همه با هم فکری به حال زیرساختها و ناهماهنگیها داشته باشیم تا در آینده وارد بحرانی عظیم نشویم. تعارف که نداریم؛ اگر یک ساز کوک نباشد، حتی زیباترین ملودی دنیا هم تبدیل به هیولایی نفرت انگیز خواهد شد.
تبریز و فقط یک جاده به سمت ورزشگاه
یادگار امام(ره) تبریز در دل کوه ساخته شده و فقط یک جاده به سمت ورزشگاه وجود دارد، به این ترتیب این استادیوم برای میزبانی از زنان یک ایراد بزرگ دارد که آن هم نداشتن ورودی جداگانه برای زنان است. درواقع باید گفت اگر یک روز مجوز حضور زنان تماشاگر در مسابقات لیگ هم داده شود، تبریزیها برای میزبانی از زنان با دردسرهای زیرساختی مهمی روبهرو میشوند و باید اقداماتی اساسی برای حل این مشکل انجام بدهند. بههرحال، با وجود طرفداران پرشور از همین حالا انتظار میرود مسئولان استان آذربایجان شرقی فکری اساسی برای آیندهای که از تماشاگران زن میزبانی کنند، داشته باشند.
نقشجهان ورودی دارد، پارکینگ ندارد!
مدت زمان زیادی از افتتاح نقشجهان میگذرد، اما هنوز پروژههای ناتمام زیادی در این استادیوم وجود دارد. جالب اینجاست که این ورزشگاه بزرگ و زیبا هنوز مجوز و استاندارد کنفدراسیون فوتبال آسیا را برای میزبانی از یک مسابقه بینالمللی دریافت نکرده و برای لیگ ایران هم با مصلحتاندیشی اجازه برگزاری مسابقات را به آن میدهند، بههرحال ساختوساز در قسمتهای مختلفی از مجموعه ادامه دارد.
وضع حملونقل عمومی اطراف این استادیوم هم به هیچ عنوان مناسب نیست و برای تمام مسابقات بزرگ، ترافیکی وحشتناک اطراف ورزشگاه که بیابانی و خاکی هم هست، به وجود میآید. نقشجهان همچنین با مشکل ورودی اختصاصی برای زنان روبهرو خواهد شد و باید شاهد یک پروژه ساختوساز بزرگ در محوطه بیرونی ورزشگاه باشیم.
فولادشهر؛ شاید شدنی باشد
ورزشگاه فولادشهر هم در ۳۰ کیلومتری اصفهان است و گنجایش محدودی دارد. میزبانی از زنان تماشاگر در این ورزشگاه به جز مسابقات بزرگ از آنجایی که ذوبآهن تماشاگران زیادی ندارد، کار خیلی سختی نمیتواند باشد. با این حال، جداسازی ورودی زنان از مردان اتفاقی است که باید انجام شود.
شهرهای کوچک و فقط یک ورودی
تختی جم، شهید محمدی مسجد سلیمان، تختی آبادان، شهید وطنی قائمشهر، شهید بهشتی بوشهر و امامعلی(ع) سیرجان، ۶استادیومی هستند که نه هنوز مشکل گیتهای الکترونیکی آنها حل شده و نه آمادگی کامل برای میزبانی از تماشاگران مرد را بدون مشکل دارند، حالا حسابش را بکنید که قرار باشد زنان هم به این ورزشگاهها بیایند. اوضاع به معنای واقعی در این چند استادیوم سخت میشود. ساخت ورودی و سرویسهای بهداشتی مجزا، امکانات سختافزاری در جایگاه خبرنگاران و … را هم به این اشکالات اضافه کنید. میزبانی از زنان در این استادیومها واقعا کار بسیار سختی است.
مجهز مثل ورزشگاه امامرضا(ع)، پر از مشکل مثل مشهد
ورزشگاه امامرضا(ع) بدون هیچ تردیدی یکی از زیباترین ورزشگاههای حال و حاضر کشور است. برگزاری مسابقات فوتبال با حضور زنان در این استادیوم علاوه بر موضوع سختافزار و امکانات، محدودیتهای اختصاصی دیگر هم در مشهد دارد. این استادیوم تنها یک ورودی دارد که برای میزبانی از زنان کافی نیست، پس باید هم ورودی و خروجی اختصاصی برای زنان در این ورزشگاه ساخته شده و هم گیتهای اختصاصی در آن نصب شود. البته فراموش نکنیم اگر ورزشگاه به معنای واقعی آمادگی میزبانی از زنان را داشته باشد، باید دید مسئولان خراسانرضوی اجازه میزبانی از مسابقات فوتبال با حضور تماشاگران زن را با توجه به شرایط خاص این شهر صادر خواهند کرد یا نه!
فولادآرهنا؛ امکانپذیر است
ورزشگاه اختصاصی فولاد خوزستان هم خیلی بعید است که مشکلاتی پیچیده برای میزبانی از زنان داشته باشد، فقط باید موضوع ورودی اختصاصی و حملونقل تماشاگران زن را در آنجا حل کنند. در داخل استادیوم به نظر نمیرسد که مشکل مهمی وجود داشته باشد و تعیین ورودی مجزا برای زنان هم در این استادیوم کاری نیست که خیلی زمان ببرد.
چرا شهرستانها نمیتوانند میزبان زنان باشند؟
همین بررسیهای ساده نشان میدهد عمده مشکلات تمام استادیومها ورودی اختصاصی برای زنان، سیستم حملونقل عمومی، موقعیت جغرافیایی نگرانکننده بعضی از ورزشگاهها و مسائل اینچنینی است. البته این موارد را گفتیم که به یک نتیجه و واقعیت مهم برسیم؛ اگر همین فردا اعلام شد که زنان میتوانند در تمام استادیومها حضور داشته باشند، فوتبال ایران با بحران بزرگی در شهرهای مختلف روبهرو میشود. همین مسأله واقعیت تلخ دیگری را به ما نشان میدهد که اگر از همین حالا فکری به حال ایجاد زیرساختها نشود، قطعا حضور زنان در بازیهای لیگ ممکن است حالاحالاها به خاطر این ضعفها اتفاق نیفتد.
حسین قهار
- 59
- 4