سال‌ها بود که چنین فوروارد و مهاجمی به ایران نیامده بود. سال‌هایی که ده‌ها بازیکن خارجی وارد لیگ برتر و لیگ یک می‌شدند و بدون خاصیت و گره‌گشایی، تنها هزینه روی دست باشگاه‌ها گذاشتند و رفتند. خیلی‌ها نیز با طرح شکایت در فیفا وضعیت اسف‌باری برای فوتبال ایران به‌وجود آوردند که هنوز هم ترکش‌هایش بر سر باشگاه‌ها می‌بارد و آنها را دستخوش دگرگونی‌های فراوانی کرده است. خود استقلال هم یکی از این باشگاه‌هاست که شکایت بازیکنان خارجی (به‌جز بازیکنان ایرانی) باعث شده تا ضمن دریافت اولتیماتوم و هشدار، هزینه‌های گزافی هم متحمل شود. پرسپولیس هم که تکلیفش در این زمینه کاملا روشن است.
مامه تیام بازیکن بزرگی است و در فصل گذشته عصای دست شفر بود و در بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا نیز عالی درخشید. شاید اگر او نبود نتایجی غیر از این نصیب استقلال و شفر می‌شد. با این وجود ارزش این بازیکن را درک می‌کنیم و به آن احترام می‌گذاریم، ولی یک نکته تکراری را باید دوباره مطرح کنیم تا فردا روزی وقتی تیام نیز شروع به موش‌دوانی کرد یاد این روزها بیفتیم که نباید مرزها را رد می‌شدیم و افراط را تا این اندازه کش می‌دادیم.
شنیدیم که این بازیکن هفته گذشته قراردادی یک سال و نیمه با استقلالی‌ها امضا کرد. صحت و سقم آن هنوز رسما از سوی باشگاه استقلال اعلام نشده ولی آنچه روشن است، جدیت و پیگیری باشگاه برای تمدید قرارداد اوست و اصرار برای نگه‌داشتنش در این تیم. حرکت و اقدام بسیار خوبی است اما به چه بهایی؟!
او بازیکن بسیار با کیفیتی است و به‌یقین ارزش مادی بالایی هم باید داشته باشد. شنیدیم که مشتریان خوبی هم در آسیا دارد. ولی اینها همه‌اش حرف و شعار است و اگر این موضوع حقیقت داشت تاکنون روی زمین نمی‌ماند، مطمئن باشید.
بازارگرمی برای بازیکنی در این لول و مرتبه هم پیچیدگی‌های خودش را دارد که فقط ایجنت‌ها بلدند، بماند. طبق خبرهایی که مطرح شده است، مدیران باشگاه استقلال برای یک سال و نیم قرارداد با او با مبلغ ۹۰۰ هزار دلار به توافق رسیده‌اند. اگر خودتان ارزش این بازیکن را با دلار دولتی هم حساب کنید که قطعا نیست، مبلغی بالغ بر ۳۸۰۰۰۰۰۰۰۰ تومان می‌شود که قیمت حداقل هفت الی هشت بازیکن جوان و آینده‌داری است که باشگاه می‌تواند آنها را جذب کند و با پرورش آنها به منابع اقتصادی خوبی هم برسد.
همین امید نورافکن مثال خوبی است. هر‌چند نمی‌شود اینها را با تیام مقایسه کرد، اما روش مدیریتی است که باید در سیستم مدیریتی باشگاه استقلال تزریق و اعمال شود تا باز هم بدهی‌ها و شکایات و مشکلات مالی وسیله‌ای برای کوبیدن مدیران از هم نباشد. حالا اگر این مبلغ را با دلار آزاد حساب کنید رقمی بالغ بر ۵۸۵۰۰۰۰۰۰۰ تومان خواهد شد.
از سوی دیگر باید به یک موضوع نیز دقت کنیم. مامه تیام از روز اولی که به استقلال آمد مصدوم بود و این مصدومیت خیلی زود خود را نشان داد. هم در بازی‌های لیگ برتر و هم لیگ قهرمانان آسیا. این وضعیت هنوز هم ادامه دارد و احتمال اینکه در ادامه مسیر نیز این موضوع باعث شود تا مسابقاتی را از دست بدهد زیاد است. این همان نکته‌ای است که مدیران باشگاه استقلال باید به آن توجه کنند. ضمن اینکه تیام، قبل از آمدن به ایران خیلی در بورس نبود و از شانس او وینفرد شفر سرمربی شد و توانست با شناخت او و نقطه قوت‌هایش او را در بورس فوتبال ایران قرار دهد.
البته شاید این توانایی در لیگ فصل بعد ایران آنچنان برجسته نباشد و تیام هم مثل خیلی از بازیکنان خارجی دیگر دوباره سیر نزولی خود را طی کند. مثل منشای پرسپولیس که در پیکان عالی بود، در پرسپولیس و طی گذشت یک سال تبدیل به یک بازیکن معمولی شد و برانکو و هواداران را ناامید کرد.یک سوال هم از مدیرعامل باشگاه استقلال باید پرسید. جناب افتخاری! آیا مامه تیام اینقدر ارزش داشت که برای مذاکره مجدد با او و مدیر برنامه تحت تعقیبش اعتبار ۷۰ ساله باشگاه را برایش هزینه کنی و به یک کشور بیگانه بروی که هیچ‌کس حتی خود تیام هم در جلسه حاضر نشوند و دست از پا درازتر برگردی؟
اینها همه تضاد مدیریتی است که می‌تواند در اثر بی‌احتیاطی و بی‌مبالاتی خشم هواداران را در پی داشته باشد. موضع فنی را باید مدیران فنی بگیرند و آنها هستند که باید پیگیر چنین مسائلی باشند. آیا قبل از رفتن به ترکیه و مایوس شدن از مذاکره با تیام و مدیر برنامه‌هایش عواقب کار را سنجیده بودید؟
به قول یکی از مدیران و پیشکسوتان استقلالی؛ «این تصمیم که مدیرعامل و معاون ورزشى یک باشگاه براى عقد قرارداد با یک بازیکن راهى کشور ثالث شوند و بازیکن هم در جلسه حضور نداشته باشد فقط باعث می‌شود که ارزش و جایگاه استقلال کم شود.
باشگاه استقلال بیش از ٧٠ سال قدمت دارد و بهترین باشگاه ایرانى در آسیا است، اما وقتى توفیقى و افتخارى براى مذاکره با بازیکنى که به قول خودشان آنها را هم سر کار گذاشته راهى ترکیه مى‌شوند، کار درستى نیست و این موضوع نشان مى‌دهد که آقایان به‌طور آماتور در حال حرکت هستند و دستورى عمل مى کنند.»
مرتضی موسوی‌زنوز
- 21
- 2
