به گزارش ایلنا، با پایان جام ملت‌های آسیا برای تیم ملی حالا تمام نگاه فوتبال‌دوستان کشورمان به نیم فصل دوم لیگ برتر دوخته شده است. شاید جذاب‌ترین و نزدیک‌ترین لیگ برتری که در ذهن علاقه‌مندان به فوتبال باقی مانده، فصل سیزدهم لیگ برتر باشد. جایی که تا روز آخر ۵ تیم سودای قهرمانی در سر داشتند و در نهایت فولاد خوزستان بود که جام را به خانه برد.
به احتمال زیاد این فصل همچون دو فصل گذشته شاهد برتری تیم برانکو و مشخص شدن قهرمان چند هفته قبل از پایان فصل نخواهیم بود و حتی شاید کار به جایی برسد که تا روز آخر ۵ تیم مدعی قهرمانی باشند. در این مطلب میخواهیم نگاهی به ۵ مدعی اصلی قهرمانی لیگ برتر بیاندازیم و شانس هر کدام از آنها را برای قهرمانی بررسی کنیم.
سپاهان اصفهان
از همان روزهای ابتدایی نقل و انتقالات و زمانی که امیر قلعه‌نویی به عنوان سرمربی طلایی‌پوشان زاینده‌رود انتخاب شد، پیش بینی اینکه سپاهان دوباره به روزهای خوبش بر می‌گردد کار زیاد سختی نبود.
پرافتخارترین تیم لیگ برتر از همان روزهای ابتدایی لیگ برتر در قواره‌های مدعی ظاهر شد و در نهایت بدون باخت نیم فصل اول را با صدرنشینی به پایان رساند. محسن مسلمان، علی قربانی، محمد ابراهیمی و محمدرضا مهدیزاده چهره‌های شاخصی بودند که در نقل و انتقالات نیم فصل به سپاهان پیوستند تا ضعف‌های خطوط سه گانه این تیم را پوشش دهند.
مطمئنا سپاهان یکی از جذاب‌ترین تیم‌های نیم فصل دوم لیگ برتر خواهد بود. تیمی با شخصیت و قابل احترام که حالا بعد از ۳ فصل ناکامی به چیزی جز قهرمانی فکر نمی‌کند.
امتیاز ویژه نسبت به سایر مدعیان: چه امتیازی بهتر از داشتن پر افتخار‌ترین مربی تاریخ لیگ برتر؟ هم چنین ترکیب پر مهره‌ی زردهای اصفهانی و دست باز سرمربی برای انتخاب ترکیب هم می‌تواند بیشتر از همیشه سپاهان را به قهرمانی لیگ برتر نزدیک کند.
پدیده مشهد
مطمئنا در ابتدای فصل حتی خود یحیی هم روی قهرمانی پدیده در لیگ برتر شرط نمی‌بست. تیمی که با ۹ بازی بیشترین بردن برد بین همه‌ی تیم‌های لیگ را داشته و تحسین همه‌ی اهالی فوتبال را برانگیخته است.
یحیی گل محمدی مثل همه‌ی تیم‌های قبلی که داشته، پدیده را هم به تیمی قابل احترام تبدیل کرده تا بیشتر از گذشته همه به تولد یک سرمربی با دانش و صاحب سبک در فوتبال ایران امیدوار باشند.
پدیده بر خلاف تیم‌هایی مثل استقلال بدون نوسان در تمام نیم فصل عملکردی موفق ارائه داد و بر خلاف رقیبانی مثل پرسپولیس هم زیبا بازی می‌کرد و هم نتیجه می‌گرفت. تیمی که تا سه هفته قبل از پایان نیم فصل صدرنشین قاطع لیگ برتر بود اما مشکلات مالی باعث شد سه بازی پایانی نیم فصل فقط دو امتیاز برای شاگردان یحیی داشته باشه و حتی سرمربی پدیده این فصل لیگ تا مرز جدایی از تیمش هم پیش رفت.
ترکیب نیم فصل اول پدیده آنقدر خوب و هماهنگ بود که مشهدی‌ها نیازی به خرید خاصی در نقل و انتقالات نداشتند و فقط میلاد فراهانی برای جایگزینی محمد ناصری و سعید جلالی راد که از تیم جدا شدند جذب شد تا سنگربان مشهدی‌ها در نیم فصل دوم باشد. حالا و در نیم فصل دوم لیگ برتر همه‌ی تیم‌ها با حساب ویژه‌ای مقابل تیم یحیی قرار می‌گیرند و این اتفاق کار را برای پدیده سخت‌تر از قبل می‌کند. باید ببینیم بالانشینی مشهدی‌ها اتفاقی و حاصل یک جرقه بوده، یا تیم یحیی مشابه کاری که تیم عبدالله ویسی انجام داد یک بار دیگر فوتبال ایران را مقهور هنرنمایی خودش می‌کند.
امتیاز ویژه نسبت به سایر مدعیان: شاید انگیزه بالای بازیکنان کمتر شناخته شده پدیده و سرمربی جوانش که نسبت به سایر مدعیان افتخارات کمتری داشتند و بلندپروازی آنها برای رسیدن به قله‌ی فوتبال ایران، آن هم برای اولین بار در نهایت منجر به اولین قهرمانی تیمی از استان خراسان در لیگ برتر شود.
پرسپولیس تهران
نیم فصل اول فصل هجدهم را شاید می‌توان بهترین نیم فصل تاریخ باشگاه پرسپولیس بدانیم. نیم فصلی که به رویایی‌ترین شکل ممکن برای شاگردان برانکو به پایان رسید و اگر پرسپولیسی‌ها نفس‌های آخر لیگ قهرمانان را کم نمی‌آوردند بزرگترین افتخار تاریخ باشگاه و حتی شاید فوتبال ایران رقم می‌خورد.
عملکرد تیم برانکو در لیگ برتر به‌اندازه‌ی دو فصل قبل قاطعانه نبود اما با توجه به کمبود شدید مهره و جنگ در لیگ قهرمانان آسیا مطمئنا همه‌ی اهالی فوتبال به برانکو و تیمش نمره‌ی قبولی می‌دهند. قرمزهای پایتخت نیم فصل اول را با بدون حتی یک شکست در کنار سپاهان و پدیده با ۳۱ امتیاز به پایان رساندند تا منتظر نیم فصل دوم و هتریک قهرمانی باشند.
اصلی‌ترین تفاوت پرسپولیس و شاید بزرگترین امتیاز این تیم نسبت به بقیه مدعیان ثبات چندین ساله کادرفنی و حفظ شاکله اصلی و هماهنگی کادر فعلی باشد. حتی حاشیه‌های مدیریتی که انگار هیچ وقت برای تیم‌های محبوب پایتخت تمامی ندارد نتوانست مانع مسیر حرکت پروفسور و تیمش شود. تیمی که چند سالی می‌شود به بردن عادت کرده و حتی در بدترین روزهایش با پیروزی‌های اقتصادی و دقایق پایانی سه امتیاز را می‌گیرد.
در نیم فصل اول تیم برانکو در همه‌ی خط‌ها به جز دروازه با کمبود مهره مواجه بود. حالا با اضافه شدن مهدی شیری و محمد نادری در خط دفاع، سروش رفیعی و مهدی ترابی در خط میانی، ماریو بودیمیر، مهدی شریفی و البته سعید کریمی جوان در خط حمله دست برانکو برای انتخاب ترکیب اصلی حسابی باز شده و از این نظر دغدغه‌ای ندارد.
مطمئنا تیم برانکو همچون سه فصل گذشته تا روز آخر شانس کسب جام را دارد. باید ببینیم آیا برانکو موفق میشه با هتریک قهرمانی خودش را بیشتر از گذشته در دل هواداران جا کند و به اسطوره‌ای تکرار نشدنی تبدیل شود یا خیر؟
امتیاز ویژه نسبت به سایر مدعیان: بین ۵ تیم مدعی لیگ شاید پرسپولیس از لحاظ تجربه و شخصیت قهرمانی نسبت به همه مدعیان بهتر باشد و این امتیاز می‌تواند به آنها در ادامه‌ی مسیر کمک کند.
تراکتورسازی تبریز
کهکشانی‌های فوتبال ایران در نیم فصل اول لیگ برتر بسیار پرنوسان ظاهر شدند. خریدهای پر سر و صدا و عمدتاً ملی پوش تبریزی‌ها در چند هفته‌ی ابتدایی عملکرد خوبی نداشتند اما تراکتورسازی رفته رفته خودش را پیدا کرد و در قواره‌ی مدعی قهرمانی ظاهر شد تا نیم فصل اول لیگ برتر را با ۲۶ امتیاز و در رتبه‌ی چهارم به پایان برساند.
تبریزی‌ها نیم فصل اول را با جان توشاک نامدار شروع کردند اما توشاک نتوانست انتظارات هواداران و مدیران تیم را برآورده کند و در نهایت هم مشخص نشد استعفا داده است یا مدیران او را اخراج و مجبور به استعفا کرده‌اند.
هر چه که بود محمد تقوی جانشین مربی نامدار تیم شد و با برقراری نظم و ثبات نسبی در تیم نیم فصل اول را در جمع مدعیان به پایان رساند تا تبریزی‌ها با امید قهرمانی پای به نیم فصل دوم بگذارند.
تراکتورسازی شلوغ‌ترین روزهای نقل و انتقالات نیم فصل را سپری کرد. از انتخاب ژرژ لیکنز سرمربی نامی و سابق تیم ملی بلژیک تا پیوستن کوین کنستانت مدافع سابق و نامی میلان که شاید یکی از بزرگترین خریدهای تاریخ لیگ برتر ایران باشد. خرید ساسان انصاری و بازگشت آنتونی استوکس به تراکتورسازی خط حمله‌ی این تیم را زهردار‌تر از همیشه کرده که می‌تواند لرزه بر تن هر حریفی بیندازد.
برای تقویت خط دروازه هم محمدرضا اخباری به تیم سابقش برگشته تا هم خودش به روزهای اوج برگردد و هم سنگربانی مطمئن در چارچوب دروازه یکی از مدعیان قهرمانی لیگ برتر قرار بگیرد.
همه چیز برای اولین قهرمانی تیمی از آذربایجان برای اولین بار در لیگ برتر فراهم شده و تبریزی‌ها از نظر بار فنی نیمکت و مهره‌های درون زمین احساس هیچ گونه کمبودی ندارند. باید دید بالاخره انتظار تبریزی‌های برای بالابردن جام به پایان می‌رسد یا خیر؟
امتیاز ویژه نسبت به سایر مدعیان: تجربه بالای مهره‌ها و ستاره‌های این تیم (مسعود شجاعی، احسان حاج صفی، اشکان دژاگه) و هم چنان داشتن مهره‌های بین المللی مثل استوکس و کنستانت تیمی کهکشانی از تراکتورسازی ساخه است. مطمئنا تراکتوری‌ها پر مهره‌ترین تیم این فصل لیگ برتر هستند که فقط قهرمانی آنها را راضی نگه می‌دارد. هم چنین تبریزی‌ها بر خلاف ۴ تیم دیگر تنها تیمی هستند که فقط در یک جبهه می‌جنگند و این می‌تواند نکته‌ی مثبتی باشد که شاید در نهایت باعث شود جام به تبریز برود.
استقلال تهران
از آخرین قهرمانی آبی‌ها در لیگ ۶ سال می‌گذرد. برخلاف رقیب قرمز پوش آنها اصلاً روزهای خوبی را نداشته و در این چند سال فقط یکبار قهرمان جام حذفی شده‌اند. نتایج شفر در نیم فصل دوم لیگ گذشته به هواداران استقلال نوید فصلی رویایی و قهرمانی احتمالی این فصل با هدایت پیرمرد آلمانی میداد. اما جدایی شاکله اصلی تیم (سید مجید حسینی، امید ابراهیمی، جچاروف و تیام) و عملکرد نامناسب مدیریت در خرید جایگزین مناسب باعث شد آبی‌ها عملا هفته‌های ابتدایی لیگ را از دست بدهند.
از طرفی مصدومیت تعدادی از مهره‌های اصلی همچون پژمان منتظری و داریوش شجاعیان در ابتدای لیگ باعث شد استقلال در ۷ هفته ابتدایی تنها یک برد داشته باشد تا یکبار دیگر این تیم در همان هفته‌های ابتدایی لیگ قافیه قهرمانی را به رقیبان ببازد. اما با هماهنگی بیشتر بازیکنان و شناخت بیشتر شفر از بازیکنان جدیدش شرایط برای استقلال رفته رفته تغییر کرد. عملکرد عالی این تیم در هفته‌های پایانی نیم فصل اول باعث شد فاصله با صدر جدول به ۶ امتیاز برسد تا تیم شفر یکی از مدعیان قهرمانی باشد.
استقلال در نقل و انتقالات نیم فصل تیمی بی‌سر و صدا بود و فقط اسماعیل گونسالوس جانشین الحاجی گرو شد تا شاید ضعف اصلی تیم در نیم فصل اول را پوشش دهد. همچنین امید نور افکن هم پس از ۶ ماه بازی در بلژیک یکبار دیگر به جمع شاگردان شفر برگشته است.
بازگشت مصدومان تیم از جمله داریوش شجاعیان هم هواداران استقلال را بیشتر از همیشه به قهرمانی امیدوار می‌کند. البته آبی‌ها در کنار اینکه باید حداکثر امتیازات ممکن را جمع آوری کنند لازم است نیم نگاهی به سه تیم بالای جدول داشته باشند تا در صورت لغزش احتمالی آنها به بالای جدول نزدیک شده و در نهایت جام را بالای سر ببرند.
امتیاز ویژه نسبت به سایر مدعیان: روند نسبتا مثبت و رو به جلویی که استقلال در طول این فصل داشته، و هم چنین افزایش اعتماد به نفس بازیکنان و عطش آنها برای قهرمانی بعد از ۵ فصل و جبران ناکامی‌های این سال‌ها، می‌تواند مهمترین فاکتور باشد برای اینکه قهرمانی شاگردان شفر را جدی بگیریم.
محمد سعیدی
- 14
- 4
