نیکبخت: اجازه می‌دادند، کخ هم نتیجه می‌گرفت / انتخاب فرهاد مجیدی را دوست دارم

علیرضا نیکبخت‌ واحدی فوتبالیستی که به اعتقاد کارشناسان و اهالی فوتبال می‌توانست به راحتی بازی در تیم‌های بزرگ اروپا را تجربه کند اما شاید در فوتبال خودخواه نبود. او که بیش از یک دهه در کانون توجه رسانه‌ها قرار داشت، این روزها به دور از هر حاشیه‌ای کار آموزش را در مدارس فوتبال دنبال می‌کند. نیکبخت‌واحدی اما فوتبال روز دنیا را به طور کامل پیگیری می‌کند.

با او از نتایج اخیر لیگ قهرمانان اروپا و اتفاقات پیرامون استقلال و لیگ برتر صحبت کردیم. واحدی خیلی کم صحبت می‌کند اما اگر قرار به صحبت باشد حرف‌های شنیدنی و قابل تأمل بسیاری دارد.

از لیگ قهرمانان اروپا شروع کنیم و فینالیست شدن لیورپول و تاتنهام.

 معجزه فوتبال همین است. مگر بازی ما با الاتحاد عربستان را یادتان نیست که دقیقه ۳+۹۰ گل زدم و بازی را بردیم. این نتایجی که در فوتبال اروپا رقم خورد نشان داد که فوتبال واقعا متکی به فرد نیست. این درست که ستاره‌هایی مثل مسی و رونالدو خیلی تأثیرگذارند اما تضمینی برای موفقیت نیست. شما دیدید که لیورپول دو ستاره‌اش را مقابل بارسلون نداشت اما آن شگفتی رقم خورد. تاتنهام هم مقابل آژاکس هری کین را نداشت اما فینالیست شد. شاید قبلا اینطور بود که ستاره‌ها تعیین کننده بودند اما در فوتبال امروز کار تیمی و اعتماد به نفس مربی به بازیکن جواب می‌دهد.

چلسی و آرسنال هم در لیگ اروپا فینالیست شدند و این یعنی راهیابی چهار تیم انگلیسی به فینال دو جام بزرگ اروپایی.

 به نظر من انگلیس قویترین لیگ دنیا را دارد. شما شک نکنید که این مهم به هیچ وجه اتفاقی نبوده است اما من دوست دارم درباره یورگن کلوپ صحبت کنم.

بفرمایید.

 من خیلی دوست دارم مدیران فوتبالی ما شکل موفقیت این مربی را سرلوحه کارشان قرار دهند. اینکه باشگاهش چقدر به این مربی بها داد و به پای قولش ایستاد و امروز هم نتیجه‌اش را دید.

در لیگ قهرمانان آسیا هم فقط ذوب‌آهن تا الان موفق بود و ...

 بله، در حال حاضر ذوب‌آهن در جام مانده است. البته پرسپولیس و استقلال در گروه بسیار سختی قرار داشتند. ضمن اینکه توقع ما نباید زیاد باشد. شما نگاه کنید مبلغ قرارداد یک بازیکن آنها به اندازه هزینه کل فصل یکی از باشگاه‌های ما و حتی بیشتر است. امیدوارم ذوب‌آهن همین روند را ادامه دهد و مدیران فوتبالی ما هم طوری برنامه‌ریزی کنند که به جای ا‌ینکه هر ۵-۴ سال یکبار شاهد حضور یک تیم در مرحله نیمه‌نهایی یا فینال باشیم، هر سال این اتفاق برای‌مان بیفتد.

امشب هفته بیست و نهم لیگ برگزار می‌شود و شاید تکلیف جام هم مشخص شود.

 من فکر می‌کنم که تمام مدعیان باید به قهرمانی امیدوار باشند. لیگ امسال به همین دلیل خیلی جذاب بود. فاصله امتیازی تیم‌ها و بازی‌های رودرروی‌شان این حساسیت و جذابیت را دو چندان کرده است. به نظرم هیچ چیز را نباید تمام شده بدانیم و هر نتیجه‌ای ممکن است رقم بخورد. همین حذف بارسلون و آژاکس می‌تواند درس بزرگی برای همه ما باشد. یادم هست یک سال که ما و پاس هم در کورس قهرمانی بودیم کارمان به هفته آخر کشیده شد.

حتما تغییرات در استقلال را شنیدی. چند روز بعد از اینکه شفر را به خاطر پیروزی مقابل سپاهان به آسمان می‌اندازند به خاطر باخت به پدیده اخراجش می‌کنند.

 وقتی مدیریت ضعیف باشد همین می‌شود. من در این ۵-۴ سالی که دور بودم خیلی حرف نزدم چون دنبال پست و مقام نبودم. شما الان به وضعیت تیم‌های پایه نگاه کنید. من ۸ سال برای این تیم زحمت کشیدم اما بعضی‌ها که یکی دو سال بیشتر نبودند الان مشغول به کار هستند. متأسفانه آنهایی که در رأس باشگاه هستند با تصمیمات‌شان تیم را بیشتر تضعیف می‌کنند. درباره شفر هم باید بگویم که خیلی خنده‌دار است که عضو هیات‌مدیره باشید و در جریان اتفاقات این باشگاه قرار نداشته باشید. اینکه یکی از آنها می‌گوید من زبان انگلیسی بلد نیستم بهانه‌ای بیش نیست. مگر آن باشگاه امور بین‌الملل و مترجم ندارد.

بعد از کخ، شفر هم در استقلال دوام نیاورد. ظاهرا آلمانی‌ها در فوتبال ایران جواب نمی‌دهند.

  اگر اجازه می‌دادند حتما جواب می‌داد. این مربی خیلی خوب و با انگیزه کار می‌کرد. شما به آمارها نگاه کنید، ما زمان کخ در نیم‌فصل بهترین نتایج را گرفتیم اما نیم‌فصل دوم اجازه ندادند. شما باور می‌کنید که ما گل می‌زدیم و بازی را می‌بردیم اما سکوها هو می‌کردند. استقلال می‌توانست با کخ  نتیجه بگیرد اما بعضی‌ها نخواستند.

الان هم فرهاد مجیدی به‌عنوان سرمربی موقت انتخاب شده است.

 من دوست دارم. چرا نباید این اتفاق بیفتد. من می‌خواهم بگویم بسه دیگه. تا کی شاهد مربیانی باشیم که ۴ تا ۴ تا تیم عوض می‌کنند و همیشه در این چرخه هستند. چرا؟ چون چند تا دلال اطراف‌شان است. علی دایی، یحیی گل‌محمدی، علی منصوریان و ... مگر جوان نیستند. چرا به مربی جوان فرصت نمی‌دهیم؟ چرا مدیران ما اعتماد نمی‌کنند؟ این مربیانی که امروز در مرز بازنشستگی هستند مگر قبلا جوان نبوده‌اند. چرا می‌خواهیم سنگ جلوی پای مربیان جوان بیندازیم. اما همین که موفقیتی حاصل می‌شود همه برای جا شدن در عکس‌های یادگاری حاضرند. من شش سال است که درگیر کارهای خودم هستم و به باشگاه استقلال نرفتم. بعضی‌ها را که می‌بینم در این باشگاه پست می‌گیرند، خنده‌ام می‌گیرد بعد می‌گویند چرا به پرسپولیس رفتی. یادشان نیست که من در این باشگاه سر، صورت، بینی و دنده‌ام را دادم و بهترین بازی‌ها را برا‌یشان انجام دادم.

دل پری داری.

 اینها همه درد دل است. شما فضای مجازی را ببینید هر کسی به خودش اجازه می‌دهد هر چه می‌خواهد بگوید و بنویسد. اما قبلا فقط در روزنامه‌ها و سایت‌های معتبر حرفی زده می‌شد. این خیلی بد است که به‌عنوان مثال صفحه پروفسور سمیعی که همه ما به وجودشان افتخار می‌کنیم ۲۰۰ هزار تا دنبال کننده دارد اما یک ملیجک ۷۰۱۰ هزار تا. من واقعا متأسفم.

 در ابتدای صحبت‌هایت به موضوع ستاره‌ها در فوتبال دنیا اشاره کردی. به نظرت لیگ ما ستاره دارد؟

 اگر کسی ناراحت نشود من می‌گویم بازیکن خوب داریم اما ستاره نه. نسلی که من بازی می‌کردم امثال علی دایی ها، مجیدی ها، کریمی‌ها و ... بودند که به قول معروف اسم‌شان را تریلی نمی‌کشید اما الان چی. من اسم نمی‌آورم اما به پست اصلی خودم (دفاع چپ، وینگر چپ) اشاره می‌کنم. رقبای من امثال محمد نوازی، علیرضا امامی‌فر، مهرداد میناوند و... بودند که گرفتن جای آنها بسیار سخت بود اما الان...

جعفر برزگر