ترفند جدید باشگاه‌ها بعد از سقوط؛ انحلال برای فرار از دست طلبکاران

خیلی وقت است که شاهد منحل شدن تیم‌هایی هستیم که به دسته پایین سقوط می‌کنند. تیم‌هایی که به خاطر مشکلات زیاد نتوانستند موفق باشند و در نهایت به لیگ یک سقوط کردند. در این میان می‌توان به صبای قم، داماش، نفت تهران، سیاه‌جامگان مشهد و... اشاره کرد. تیم‌هایی که هر کدام پیشینه مهمی داشتند اما به دلیل سوءمدیریت و مشکلات زیاد از جمله مشکلات مالی و نداشتن امکانات نتوانستند در لیگ برتر بمانند و راهی لیگ دسته یک و حتی دسته دوم شدند. نکته جالب این است که اکثر این تیم‌ها زمانی که در لیگ برتر حضور داشتند و خطر سقوط را احساس می‌کردند، دست به تغییرات زیاد در کادرفنی می‌زدند اما این مساله هم به کمک آنها نیامده. اینکه تیمی به لیگ دسته پایین سقوط می‌کند، اتفاقی عادی در فوتبال ایران و دنیاست اما ظاهرا فقط در ایران، بحث منحل شدن به وجود می‌آید که آن هم دلیل جالبی دارد.

بررسی تیم‌هایی که به لیگ یک یا دسته دوم سقوط کردند و پس از آن منحل شدند، همه را به یک نکته مهم و مشترک می‌رساند. آن هم چیزی نیست جز بدهی‌های سنگین مالی و نداشتن پول برای تسویه با طلبکاران. در واقع بحث منحل شدن، یک ترفند و راهکار هوشمندانه برای فرار از دست طلبکاران است. مثلا صبای قم زمانی که سقوط کرد و به لیگ دسته یک رفت، حدود ۱۴ میلیارد تومان بدهی داشت. این در حالی بود که ارزش یک تیم لیگ یکی در آن زمان، به ۳ میلیارد تومان هم نمی‌رسید.

با این شرایط، چاره‌ای نبود جز اینکه تیم منحل شود. بعد از آن، این شرایط برای نفت تهران و سیاه‌جامگان مشهد هم به وجود آمد. این تیم‌ها هم با تغییرات زیاد در کادرفنی، هزینه‌ها را روز به روز بیشتر از قبل می‌کردند که در نهایت با سقوط به لیگ یک، تصمیم به انحلال گرفتند تا از دست طلبکاران فرار کنند. نکته جالب این است که دست طلبکاران هم به جایی بند نیست. آنها نمی‌دانند پول خود را باید از کجا و از چه کسی بگیرند. مثل داماش که توسط امیر عابدینی منحل شد تا طلبکاران نتوانند به پول خود برسند و بعد‌ها گروه سرمایه‌گذار دیگری داماش گیلانیان را تاسیس کرد. شاید نبود همین راهکار قانونی برای اینکه طلبکاران بتوانند از تیم‌های منحل شده پول خود را بگیرند، باعث شده شاهد انحلال تیم‌های زیادی در فوتبال ایران باشیم. بدون اینکه توجهی به پیشینه آن شود.

این فصل هم استقلال خوزستان به لیگ یک سقوط کرده و هنوز تکلیف دومین تیم که راهی لیگ دسته پایین می‌شود مشخص نیست اما هنوز استقلال خوزستان سقوط نکرده بود که حرف و حدیث‌های زیادی در مورد احتمال منحل شدن آن به وجود آمد. البته از زمانی که مالک گروه ملی تغییر کرده، شرایط بهتر شده و ظاهرا قرار نیست استقلال خوزستان منحل شود اما با یک حساب سرانگشتی می‌توان به این مساله پی برد که ادامه بقا برای آبی‌های اهوازی هم چندان میسر نیست.

استقلال خوزستان حدود ۱۷ میلیارد تومان بدهی دارد که در این میان، علاوه بر دیوید فرانک ساکونی که باعث کسر ۶ امتیاز از تیم شد، ۲ بازیکن خارجی دیگر هم از آبی‌های اهوازی طلبکار هستند و ظاهرا تصمیم دارند راه ساکونی را بروند و از استقلال خوزستان شکایت کنند تا به پول خود برسند.

با این شرایط، وضعیت استقلال خوزستان برای حضور در لیگ یک سخت‌تر خواهد شد. آنها به خوبی می‌دانند در صورتی که حتی قسط دوم ساکونی را دیر پرداخت کنند، ممکن است با جریمه دوم فیفا که همان سقوط به دسته پایین‌تر (یعنی لیگ ۲) است مواجه شوند، چه برسد به شکایت‌های دیگر. در این صورت، شاید مدیران باشگاه استقلال خوزستان هم راهی جز انحلال پیدا نکنند. الان بهترین تیم لیگ یکی را می‌توان در گران‌ترین حالت، با ۵ میلیارد تومان خریداری کرد. یعنی امتیاز باشگاه استقلال خوزستان که یک بار هم قهرمان لیگ برتر شده و در لیگ قهرمانان آسیا حضور داشته، حتی کمتر از یک سوم بدهی‌های باشگاه خواهد بود.

با این وجود، خبر می‌رسد مسوولان باشگاه استقلال خوزستان که در لیگ برتر نتوانستند به خوبی مدیریت کنند و بارها دست به تغییر کادرفنی زدند و هر بار سراغ مربیان بی‌تجربه‌تری رفتند، حالا می‌خواهند در لیگ یک تیمداری کنند. ظاهرا آنها حتی برای پرداخت بدهی‌های‌شان هم راه جالبی پیدا کردند. مسوولان باشگاه استقلال خوزستان در تلاش هستند مذاکره‌ای با طلبکاران که حدود ۸۰ نفر هستند داشته باشند تا آنها به باشگاه تخفیف ۵۰ درصدی بدهند و به طلب‌شان برسند اما با این وجود هم بدهی استقلال خوزستان بالاتر از ارزش امتیاز باشگاه خواهد بود.

 بر این اساس، اگر استقلال خوزستان منحل شد شاید نباید چندان تعجب کرد چرا که قوانین فوتبال ایران برای باشگاهداری هنوز مشکلات زیادی دارد که باعث می‌شود خیلی‌ها متضرر شوند. مثلا بازیکنان و مربیانی که یک فصل برای تیمی تلاش کردند و وقت گذاشتند اما به خاطر منحل شدن باشگاه، نمی‌توانند به حق خود برسند.

نکته جالب این است که ظاهرا این مساله فقط برای بازیکنان و مربیان داخلی وجود ندارد و حتی دست خارجی‌ها هم برای وصول کردن طلب‌شان به جایی بند نیست که باید دید در نهایت چه راهکاری برای پیشگیری از انحلال باشگاه‌های بدهکار به وجود خواهد آمد. شاید اگر باشگاهی برای حرفه‌ای شدن و رسیدن به لیگ برتر امکانات اولیه از جمله زمین اختصاصی تمرین و بازی و امکانات سخت‌افزاری دیگر داشته باشد، امکان انحلال به این سادگی وجود نداشت اما الان در فوتبال ایران، خیلی از تیم‌ها حرفه‌ای نیستند چون امکانات اولیه را ندارند. به همین دلیل به راحتی و به خاطر فرار از پرداخت بدهی‌ها، دست به انحلال می‌زنند. اتفاقی که فقط در فوتبال ایران شاهد آن هستیم.

سمیرا شیرمردی