سیدحسین حسینی دروازه‌بان خوبی است اما فوق‌ستاره؟ هرگز! در میان انبوه گلرهای کم استعداد، پراشتباه و پرنوسان یا به تعبیری بهتر در «عصر متوسط‌ها»، سیدحسین یکی از پنج دروازه‌بان قابل اعتماد این سال‌ها بوده. او گاهی به تیم ملی رسیده و در چند بازی دوستانه کم اهمیت سنگربان تیم ملی شده و غالب اوقات در تورنمنت‌های مهمی مثل جام جهانی ۲۰۱۸ و جام ملت‌های آسیا، رقابت بر سر دروازه‌بان سومی تیم ملی را به امیر عابدزاده باخته.
در باشگاهش استقلال هم بلافاصله بعد از اینکه رکورد بیشترین کلین‌شیت تاریخ ایران را شکسته، دوباره نیمکت‌نشین رحمتی شده. بعضی‌ها این رفت و آمدهای متناوب حسینی به ترکیب اصلی را به قدرت و نفوذ فراوان رحمتی در استقلال ارتباط می‌دهند. گزاره‌ای که نه به آسانی رد می‌شود و نه اثبات.
در سه فصل گذشته، سیدحسین حسینی معمولاً دو وضعیت را در استقلال تجربه کرده؛ یا نیمکت‌نشین سیدمهدی رحمتی بوده و با اخم روی نیمکت نشسته یا مربیان استقلال، چه منصوریان چه شفر، برای گوشمالی دادن به رحمتی، او را در ترکیب اصلی قرار داده‌اند.
«رحمتی دروازه‌بان بهتری است یا حسینی؟» این سوال در سه فصل گذشته بارها پرسیده شده و در هر مقطعی از فصل، جواب متفاوتی داشته. گاهی حسینی و گاهی رحمتی اما بعد از آخرین دربی و از همان لحظه‌ای که رحمتی پنالتی‌زن تیم را تغییر داد، قابل انتظار بود که دل سکوهای خشمگین دیگر با سیدمهدی صاف نمی‌شود.
در فوتبال ایران هم به تجربه ثابت شده، هیچ تیمی نمی‌تواند برای مدتی طولانی دو دروازه‌بان همسطح را نگه دارد.
در چنین وضعیتی، منطقی است که گلر ۳۷ ساله از تیم خارج شود و حسینی که ده سال جوان‌تر است در استقلال باقی بماند.
بخش اول پروژه با موفقیت انجام می‌شود. عذر رحمتی خواسته می‌شود تا حسینی با خیال راحت مرد شماره یک آبی‌ها در لیگ نوزدهم باشد اما پیشنهادی که سیدحسین برای تمدید قرارداد به باشگاه می‌دهد، به تعبیر یکی از دوستان رسانه‌ای، یادآور معاهده ترکمنچای است! دستمزدی ۳ میلیاردی برای هر سال، با کلی آپشن پاداش و غیره.
وریا غفوری دیگر ملی‌پوش استقلال همین تابستان ۳۲ ساله می‌شود. او در دو سه فصل اخیر یکی از موثرترین مهره‌های آبی‌ها بوده اما وریا که مقطع مهمی از فصل گذشته را با مصدومیت گذرانده، قراردادی را پیشنهاد داده که تا ۳۵ سالگی در استقلال بماند و تا آن موقع ۹ میلیارد تومان دستمزد بگیرد. وریا بازیکن بی‌تجربه‌ای نیست و خوب می‌داند که در عرف فوتبالی، به جز تک و توک فوق ستاره‌هایی مثل کریس رونالدو با بازیکن ۳۲ ساله، قرارداد ۳ ساله منعقد نمی‌شود.
این ارقام شگفت‌انگیز، این پیشنهادهای میلیاردی و این مطالبات ده رقمی در یکی از سخت‌ترین دوره‌های اقتصادی ایران، واکنشی عریان به این گزاره است: «دلار و یورو گران شده، پس من هم باید گران بفروشم تا ضرر و زیانی که کرده‌ام جبران شود».
در بازار نقل و انتقالات، باشگاه‌ها اغلب زیر فشار هواداران چاره‌ای جز مصالحه با بازیکنان ندارند اما این رشد سرسام‌آور قیمت بازیکنان در آینده‌ای نه چندان دور، تبعاتی هم خواهد داشت. این رقم‌ها، فوتبال در معرض ورشکستگی ایران را بیشتر به لبه پرتگاه ورشکستگی نزدیک می‌کند.
علی مغانی
- 15
- 4
