عابدینی: عرب بله قربان‌گو ست من بودم برای مذاکره به ترکیه نمی‌رفتم

انتقاد از شرایط این روزهای پرسپولیس، بیشتر متوجه مدیریت است تا بازیکنان. آنهایی که مدت‌هاست پیگیر مذاکره با گزینه‌های جانشینی برانکو هستند اما نه تنها به نتیجه نمی‌رسند، بلکه هر روز نام جدیدی نیز به میان می‌آید. امیر عابدینی با انتقاد از شرایط بحرانی پرسپولیس، سوء مدیریت ایرج عرب را دلیل اصلی بروز این مشکلات می‌داند. از نظر مدیرعامل سابق پرسپولیس، حالا مشخص شده که عرب چیزی برای عرضه ندارد و تهی از معلومات مدیریتی است. مساله‌ای که روی انتخاب سرمربی تأثیر گذاشته و واقعیت‌ها را نشان داده است.

امیر عابدینی در گفت و گو با ایران‌ورزشی، درباره انتخاب سرمربی صحبت و تأکید می‌کند که اگر جای مدیران پرسپولیس بود، پای سرمربی را به تهران می‌کشاند و هرگز به استانبول سفر نمی‌کرد.

پیگیر ماجراهای انتخاب سرمربی پرسپولیس هستید؟

 من از ظریق اینستاگرام، تلگرام و برخی برنامه‌های ورزشی اخبار را پیگیری می‌کنم. در یکی از برنامه‌ها، آنقدر قاطعانه درباره قرارداد یحیی با پرسپولیس صحبت کردند که فکر کردم همه چیز تمام شده است اما در نهایت دیدیم که گل‌محمدی به مشهد رفت و کارش را در پدیده آغاز کرد.

پرسش ما این است که مگر پروسه انتخاب سرمربی باید اینقدر طولانی شود؟

 اگر کسی بپرسد که آیا در فوتبال رشد کرده‌اید یا نه، باید بگوییم بله. از نظر بازیکن، مربی و تدارکات فوتبال ایران پیشرفت کرده اما در بخش مدیریت ستادی نه. بخصوص باشگاه‌های بزرگی چون استقلال و پرسپولیس که اجازه ندادند در زمینه مدیریت رشد کنند. الان در پرسپولیس چنین ماجرایی را می‌بینیم. افرادی برای مدیریت در این باشگاه گزینش می‌شوند که با خط و خطوط بخوانند، بله‌قربان بگویند و کلمه چشم از دهان‌شان نیفتد. اینها را بدون پیشینه و تخصص در رأس کار می‌گذاریم و نتیجه‌اش این می‌شود که می‌بینید.

یعنی فقط تخصص در مدیریت باعث به‌وجود آمدن این شرایط بحرانی در پرسپولیس شده؟

 صد در صد. چند سوال از شما دارم. آیا برای اینها اعتقاد به هویت باشگاه مهم است؟ آیا بلدند کار اقتصادی بکنند؟ می‌دانند هماهنگی یعنی چه؟ جایگاه هوادار را می‌شناسند؟ جواب را خودم می‌دهم. نه، هیچ‌یک از اینها را نمی‌دانند و آن‌وقت باید بیایند و راجع به کادرفنی تصمیم بگیرند. در ۳ سال گذشته، هر مدیری آمد و رفت، پرسپولیس قهرمان ماند. فکر می‌کنید چرا؟ چون برانکو حضور داشت و بازیکنان خوبی را برای بازی در پرسپولیس جذب کرد. باشگاه ۳ سال روی بستر قهرمانی خوابید و جام‌ها را به‌دست آورد. یک جا اما این مدیران کوتاهی می‌کنند و برانکو جدا می‌شود. حالا باید سازماندهی کنند اما چون مدیریت هزینه هستند، فکرشان به جایی نمی‌رسد. اینجاست که مشخص می‌شود تهی هستند و به دلایل خاص روی صندلی مدیرعاملی نشسته‌اند.

 مثلا چه دلایلی؟

 چون خیلی راحت از کلمه چشم استفاده می‌کنند. اینها نمی‌توانند جلوی صدا و سیما بایستند و حق باشگاه را بگیرند. می‌دانید چرا؟ چون دستور می‌گیرند که صدا و سیما را بی‌خیال شوید. اینها باید با اسپانسر خاص قرارداد ببندند، می‌دانید چرا؟ چون به آنها دیکته می‌شود که چه کسی اسپانسر باشد.

 اما بهترین مدیریت هم نمی‌تواند در این فضا صددرصد موفق باشد؟ این را می‌پذیرید که اوضاع آرام نیست؟

 آرام یعنی بله‌قربان؟ اینکه مدیریت نیست. پرسپولیس و حتی استقلال فراز و نشیب‌های فراوانی را تجربه کرده‌اند اما خوب می‌توانند از بحران خارج شوند. هوادار، این تیم‌ها را از بحران خارج می‌کند و در بدترین شرایط به فریاد آنها می‌رسد.

 در این شرایط، مدیران پرسپولیس به ترکیه رفته‌اند تا با گزینه‌ها مذاکره کنند. چند تن از اعضای هیات‌مدیره نیز در این سفر، ایرج عرب را همراهی می‌کنند. آیا لازم بود آنها هم به ترکیه بروند؟

 در مذاکره با مربی خارجی باید از یک حقوقدان استفاده شود که روی قوانین فیفا تسلط داشته باشد. یکی از گرفتاری‌های ما این است که از حقوقدان استفاده نمی‌کنیم. به جز حقوقدان، مدیرعامل و ذیحساب باشگاه باید در مذاکره باشند. بقیه اگر می‌روند برای گردش و تفریح می‌روند. ایرج عرب برای نفر دوم و سوم خوب است اما نفر اول و مدیرعامل نه. متأسفانه اما او در این پست حساس حضور دارد.

 اگر شما جای عرب بودید، برای مذاکره به ترکیه می‌رفتید؟

 اگر من بودم هرگز نمی‌رفتم و می‌گفتم آقای مربی به ایران بیاید و با شرایط آشنا شود. سرمربی خارجی باید ابتدا وارد ایران شود، باشگاه و زمین را ببیند و بعد قرارداد همکاری امضا شود. اگر شأنش پایین می‌آید از همین تهران باید به او اعلام کنند خداحافظ. اگر مربی دوست دارد در ایران کار کند، باید به تهران سفر کند و این اصلا قابل قبول نیست که مذاکره در کشوری دیگر انجام شود.

در این اوضاع بحرانی، گفته می‌شود هزینه چند صد میلیونی شده تا مدیران به ترکیه بروند.

 من نگران این اعداد نیستم، فقط ای‌کاش هزینه سرمربی را می‌دادند، بلیت رفت و برگشت می‌گرفتند و می‌گفتند تو بیا. با این کار، اگر ۲ روز می‌شد ۳ روز، دیگر دغدغه‌ای نداشتند. مگر ایویچ به تهران نیامد؟ مگر استانکو نیامد؟ مگر بلاژویچ نیامد؟ یادم هست وقتی پیشنهاد ایویچ را به صفایی فراهانی دادیم، ۲ روز وقت خواست تا شرایط را بررسی کند. وقتی پسندید از ایویچ دعوت کرد تا به ایران سفر کند. ایویچ آمد، توافق کرد و گفت چند روز به کشورم بروم تا چمدانم را جمع کنم. او از فدراسیون خواست در این مدت بخشی از قراردادش را هم پرداخت کنند که این اتفاق افتاد و او در بازگشت به تهران کارش را آغاز کرد. نوع رفتار آدم‌های حرفه‌ای مشخص است. مربی خارجی باید بیاید، کنفرانس بگذارد، با رسانه‌ها صحبت کند و ببیند کارش سخت است یا آسان. آیا الان رسانه‌ها باید به ترکیه بروند تا مربی بداند باید در چه جوی کار کند؟

 اگر شما مدیرعامل پرسپولیس بودید، مربی ایرانی انتخاب می‌کردید یا خارجی؟

 همان کاری که همیشه می‌کردم.

مربی خارجی؟

 بله اما کار را نمی‌خواباندم و کریم باقری را به‌عنوان مربی بالای سر تیم می‌گذاشتم. حتی به آقا کریم ابلاغ می‌کردم که برو تیم را ببند و هر که را می‌خواهی جذب کن. باقری در این وضعیت بهتر از هر فرد دیگری می‌داند کدام بازیکنان به کار پرسپولیس می‌آیند و کدام‌یک نه. با این راهکار، هم پرسپولیس زمان را از دست نمی‌داد، هم بازیکن جدید جذب می‌کرد و هم مدیریت در آرامش کار خود را انجام می‌داد.

امیر اسدی