کالدرون، گزینه مطلوب در نقطه صفر

 مردی که در چند روز اخیر نامش بیش از صدها هزار بار در فضای اینترنت و شبکه‌های اجتماعی سرچ شده؛ بیش از هر نام دیگری حتی در حوزه سیاست و اقتصاد.

 سرمربی فصل جدید پرسپولیس که پس از یک دوره بحرانی و مذاکره با گزینه‌های متعدد سرانجام انتخاب شد تا روی نیمکت داغ سرخ‌ها در فصل جاری بنشیند.

 نیمکتی که صاحب آن یک امپراتور در ۴ سال گذشته بوده و از همین رو نشستن بر جای او کار بس دشوار و طاقت فرسایی است.

برانکو در اوج و در قله محبوبیت و موفقیت ناگهان رفیق نیمه راه شد و پرسپولیس را ترک کرد و حالا کالدرون ناگزیر از قیاس با این قله‌نشین است. آنچه به شدت کار او را دشوار خواهد کرد سایه سنگینی است که شاید خروج از آن برای کالدرون غیرممکن باشد. هنوز پای این آرژانتینی کارکشته به ایران نرسیده، قیاس او با برانکو آغاز شده و در تمامی این مقایسه‌ها، کالدرون یک بازنده مطلق است اما اگر اندکی از این فضای غبارآلود احساسی فاصله بگیریم و نگاهی منطقی و واقع‌گرایانه به کالدرون داشته باشیم، او انتخاب بد و اشتباهی نیست و در قیاس با نقطه صفر با برانکو حتی در برخی از جهات از سرمربی کروات پیشی می‌گیرد. کارنامه این آرژانتینی در قیاس با روزی که برانکو به ایران آمد، ثابت می‌کند که کالدرون قطعا گزینه بدی برای پرسپولیس نخواهد بود و حتی در میان سایر گزینه‌هایی که به پرسپولیس نزدیک شدند، گزینه بهتر و به عبارتی خیرالموجودین است.

رزومه کالدرون در نقطه شروع نسبت به برانکو آنچنان کمبودی ندارد بلکه در برخی فاکتورها نسبت به پروفسور کروات برتری هم دارد.

ظاهر افراد دلیل موجهی برای قضاوت نیست. کالدرون در نگاه نخست گزینه‌ای مسن برای پرسپولیس به نظر می‌رسد و خیلی‌ها از روی چهره او را با پیرمردی چون مانوئل ژوزه مقایسه می‌کنند اما جالب است بدانید که کالدرون از برانکو جوان‌تر است! برانکو وقتی به پرسپولیس آمد ۶۱ ساله بود و کالدرون در ۵۹ سالگی قرمزپوش می‌شود.

هر دو نفر یک بار تیم‌های‌شان را به جام جهانی رسانده‌اند. برانکو با ایران و کالدرون با عربستان برای جام ۲۰۰۶. جامی که البته نتایج هر دو ضعیف و دور از انتظار بود. ایران در گروهی که مکزیک، پرتغال و آنگولا حضور داشتند، با دو شکست و یک تساوی نومیدکننده برابر آنگولا با یک امتیاز و رتبه چهارم به کار خود پایان داد و عربستان در گروهی که اسپانیا، اوکراین و تونس حضور داشتند، با دو شکست برابر دو نماینده اروپا و یک تساوی برابر نماینده آفریقا با یک امتیاز و رتبه چهارم به کار خود پایان داد.

هر دو نفر یک بار در لیگ‌های درجه یک سابقه سرمربیگری دارند. برانکو با هانوفر در بوندس‌لیگا در فصل۲۰۰۰‌-۱۹۹۹ و کالدرون با بتیس در لالیگا در سال ۲۰۱۴.

برانکو پیش از پرسپولیس ۵ سال بود که جامی نگرفته بود. کالدرون هم حالا هشتمین سال بدون جام خود را سپری می‌کند.

برانکو پیش از پرسپولیس حدود ۲ سال بدون تیم بود و کالدرون نیز ۱۸ ماه پیش از پرسپولیس بی‌کار بوده است.

هر دو نفر یکی دو بار کاندیدای سرمربیگری تیم ملی کشورشان شده‌اند.

 برانکو در سال ۲۰۱۷ و قبل از زلاتکو دالیچ کاندیدای سرمربیگری کراوسی بود و کالدرون قرار بود بعد از جام جهانی ۲۰۱۰ جایگزین مارادونا شود.

هر دو سابقه یک بار حضور در جام ملت‌های آسیا را دارند. برانکو با ایران سال ۲۰۰۴ و کالدرون با عمان در سال ۲۰۰۷. اگرچه برانکو با ایران در ۲۰۰۴ به رتبه سوم رسید اما کالدرون با عمان کوچک در مرحله گروهی حذف شد.

هر دو نفر سابقه یک نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان را دارند؛ برانکو با پرسپولیس در سال ۲۰۱۸ و کالدرون با الاتحاد عربستان در سال ۲۰۰۹.

کالدرون از برانکو به مراتب فوتبالیست بزرگتری بوده و دو بار در جام جهانی بزرگسالان ۱۹۸۲ اسپانیا و ۱۹۹۰ ایتالیا حضور داشته و در کنار مارادونای کبیر بازی کرده و یک بار در جام جهانی ۱۹۷۹ جوانان حاضر بوده که حاصل آن یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی بوده است.

سیستم بازی تیم‌های کالدرون مانند برانکو هجومی است و به آرایش مرسوم ۱-۳-۲-۴ علاقه دارد. او برخلاف برانکو که گاها با توجه به مهره‌ها و شرایط به سمت ۲-۴-۴ کلاسیک شیفت می‌کرد، غالبا به این سیستم وفادار است اما برخلاف برانکو که نفرات ثابت و حتی تعویضی‌هایش کاملا مشخص بودند، در انتخاب بازیکنان و تعویض‌ها دست و دلباز است و تقریبا از همه مهره‌هایش بسته به شرایط بازی و تیم حریف استفاده می‌کند. کالدرون همانند برانکو به فوتبال مالکانه اعتقاد دارد اگرچه سبک مورد دلخواهش انتقال سریع از دفاع به حمله و سرعت تیمی و حملات پردامنه است. برخلاف برانکو که به فوتبال باحوصله و تاکتیکی اعتقاد داشت.

کارنامه کالدرون خصوصا در سال‌های اخیر قابل دفاع نبوده اما عقبه او نشان می‌دهد که مانند برانکو اگر مورد حمایت واقع شود، در حضور بازیکنان باکیفیتی که در تیم پرسپولیس وجود دارند و ثباتی که از لحاظ نفری در این سال‌ها بر خلاف رقبای‌شان خصوصا استقلال داشته‌اند می‌تواند به موفقیت برسد. کالدرون با این شرایط انتخابی همانند یک چاقوی دولبه خواهد بود. چاقویی که با این شرایط می تواند موفق باشد اگرچه شروط این موفقیت بسیار است.

یادداشت میهمان

کالدرون میان مرز صفر و صد

پاگشای آرژانتینی

 محمد علی‌پور- ورودش می‌تواند پاگشای مربیان آرژانتینی به سرزمین گربه‌ای باشد. مدافع سال‌های دور ایندیپندنته، ریسینگ کلاب و حتی پاری سن ژرمن حالا در آستانه ۶۰ سالگی با سری خلوت شده و چروک‌هایی بر چهره پا به ایران می‌گذارد.

همبازی مارادونا در جام جهانی ۹۰ با سال‌ها تجربه تلخ و شیرین در لیگ‌های عربی و قهرمانی با الاتحاد و الهلال در لیگ و رساندن تیم ملی عربستان به جام جهانی ۲۰۰۶ و پس از یک مرتبه عدم توفیق در زمامداری رویانیان، این بار در دوره مدیریت عرب به پرسپولیس می‌آید. به تیمی با میلیون‌ها هوادار رویا‌پرداز که هر فردی را به‌عنوان جانشین پروفسور برنمی‌تابند. تکیه بر اریکه‌ای پرافتخار که سرمربی آینده الاهلی آن را از ویرانه‌های سرخ ساخت، کاری بس دشوار است.

کارشناسان فوتبال در حوزه خلیج فارس مهارت وی در کار با جوانان و علاقه وی به مالکیت توپ را از خصایص مثبت و ناکامی در بازی‌های بزرگ را ضعف این مربی آمریکای لاتین می‌دانند. تمایل وی به گلزنی شاگردانش همراه با فلسفه هجومی سرخپوشان پایتخت می‌تواند معجونی گوارا برای خاطرخواهان قهرمان سه دوره گذشته لیگ فراهم آورد.

گابریل کالدرون در شرایطی قرار است به سایر مربیان خارجی لیگ اضافه شود که نیک می‌داند این مرز و بوم شرایط خاص خودش را دارد. این فوتبال با همه جای دنیا متفاوت است. جو فوتبالفارسی فوق احساسی با تماشاگرانی خوش استقبال و بد بدرقه است. سکوهایی که با یک پیروزی نیمکت را به عرش و با یک شکست به فرش می‌کوبند.

مدافع سختکوش سابق آلبی سلسته خواسته یا ناخواسته پا به عرصه‌ای می‌گذارد که شاید یکی از چالش‌برانگیز‌ترین دوران ورزشی‌اش نام بگیرد. میدانی که گاهی حاشیه پررنگ و لعاب‌تر از متن می‌شود. کالدرون در تهران حاضر خواهد شد تا بلکه خاموش شدن ستاره‌های برانکو در سپهر این روزهای پرسپولیس را التیام و نویدبخش ظهور همتایی دیگر برای صنم کروات سرخ‌ها باشد.

درخشش وی بی‌شک می‌تواند مسیر ورود دیگر مربیان هموطنش را به این آب و خاک هموار سازد اما آیا آسمان پرطرفدارترین تیم آسیا همانند رنگ پیراهن مردان آرژانتین آبی خواهد شد یا عملکرد گابریل آن را غبارآلود و غمگین خواهد نمود؟ برای پاسخ به این پرسش کلیدی باید صبور بود. باید منتظر آغاز فصل نشست و با زل زدن به دستپخت مرد آرژانتینی به این پرسش پاسخ داد. پاسخی که شاید برای جوابی در خور به آن تا پایان فصل به انتظار نشست.