بعد از گذشت ۵ هفته و حوادثی که منجر به آسیب دیدن یک بازیکن و یک دروازهبان شده است، سوالی که از مسئولان برگزاری مسابقات پرسیده میشود این است که آیا از طریق دوربینهای نصب شده در ورزشگاه موفق به شناسایی متخلفان شدهاند؟ فتاحی روی خط برنامه تلویزیونی اما اعتراف میکند که دوربینهای تشخیص چهره هنوز در ورزشگاهها نصب نشدهاند. فاجعه آنجاست که بعد از کمی پرس و جو متوجه میشویم که اصلاً معلوم نیست چه زمانی این دوربینها قابل بهرهبرداری باشند!؟
مراحل تأیید و بهرهبرداری این دوربینهای تشخیص چهره، بسیار پیچیدهتر از چیزی است که تصور میشود. از انتخاب بهترین دوربین با بهترین تکنولوژی و مناسبترین قیمت بگیرید تا برسید به تأییدیههای فنی و امنیتی که مشارکت نهادهای مختلف فوتبالی و غیرفوتبالی را میطلبد.
جالب است بدانید که مسئولان مربوطه هنوز حتی از مرحله انتخاب نهایی دوربینها عبور نکردهاند و همچنان دوربینهای مختلف را به صورت پایلوت امتحان میکنند تا درباره یکی از آنها به جمعبندی نهایی برسند.
۱۳۴ دوربین تشخیص چهره برای ۱۳۴ گیت آزادی
اگر بخواهیم فقط ورزشگاه آزادی را در نظر بگیریم. بدون در نظر گرفتن مسیر تونلها و محوطه اطراف، فقط برای نصب دوربینهای تشخیص چهره بر روی گیتها، به ۱۳۴ دوربین نیاز هست تا چهره و اطلاعات افرادی که از گیتها عبور میکنند، در بدو ورود ثبت شود و در صورت بروز تخلف در ورزشگاه، بتوان تصاویر ضبط شده از طریق دوربینهای داخل ورزشگاه را با تصاویر ضبط شده از طریق دوربینهای تشخیص چهره تطبیق داد و به اطلاعات افراد متخلف دست پیدا کرد.
در حال حاضر اما تنها ۵۰ دوربین در مجموعه نصب شده است که قابلیت دوربینهای تشخیص چهره را ندارند. این دوربینها همان دوربینهای معمولی هستند که در معابر مختلف هم دیدهایم. این دوربینها میتوانند تصاویر تماشاگران را ضبط کنند اما اطلاعاتی دربارهشان به ما نمیدهند. به همین خاطر است که بعد از حواشی دربی، رئیس پلیس تهران در مصاحبهای گفته بود، فرد متخلف شناسایی شده اما دستگیر نشده است. حال آنکه اگر دوربینهای تشخیص چهره روی گیتها نصب شده بود و تصویر و اطلاعات مربوط به این فرد را ذخیره کرده بود، در صدم ثانیهای میشد به آدرس محل سکونت فرد هم دست پیدا کرد.
دوربینهای تشخیص چهره چه اطلاعاتی را نمایش میدهند؟
امیرحسین موسوی مدیر روابط عمومی ورزشگاه آزادی درباره وضعیت این ورزشگاه برای نصب دوربینهای تشخیص چهره اینطور توضیح میدهد: «در ورزشگاه آزادی ۵۶ گیت در ۷ تونل ورودی به داخل استادیوم نصب شده است و ۷۸ گیت هم قبل از ورودی تونلها که ۴۸ گیت برای ضلع شرقی است و ۳۰ گیت برای ضلع غربی. روی همه این گیتها باید دوربین تشخیص چهره نصب شود.» موسوی درباره ساز و کار این دوربینهای تشخیص چهره میگوید: «دوربینهایی که در حال حاضر در ورزشگاه نصب شدهاند، هم قابلیت عکسبرداری دارند و هم تصویربرداری. دوربینهای تشخیص چهره به این صورت هستند که وقتی هواداران کارت ملیشان را نشان میدهند، تمامی اطلاعات آنها، حتی آدرس محل سکونتشان را هم نشان میدهد.»
چرا این دوربینها در همان مدت زمان فراهم کردن زیرساختها آماده نشده بود؟ موسوی میگوید: «به هرحال این اقدامات در چند فاز انجام میشود. باید مسئولان اقدامات اولیه را انجام میدادند و در مراحل بعدی به سراغ این دوربینها میرفتند. البته ما انتظار داریم کارهای فرهنگی انجام شود تا اصلاً نیازی به این دوربینها نباشد اما به هرحال اینها هم از مسائل بازدارنده هستند.»
چرا نصب دوربینهای تشخیص چهره به تعویق افتاد؟
بنا به ادعای روابط عمومی ورزشگاه آزادی، دوربینهای تشخیص چهره، بخشی از پکیج گیتهای الکترونیکی هستند. علیاصغر انتظارخیر، مدیر پروژه گیتهای الکترونیکی ورزشگاههای کشور، گرچه این ادعا را قبول ندارد اما در جریان مراحل خرید و انتخاب این دوربینها هست. او اصرار دارد که فقط بحث فنی این دوربینها به او مربوط میشود.
انتظارخیر در پاسخ به این سؤال که پروژه نصب این دوربینها در چه مرحلهای هستند، اینطور توضیح میدهد: «در حال حاضر یکسری دوربین را به صورت پایلوت نصب کردهایم و در حال تست قابلیتهای فنی آن هستیم. نصب و راهاندازی این دوربینها پروسه بسیار پیچیدهای دارد. بعد از اینکه از نظر فنی و تکنولوژی تأیید شوند، تازه باید نهادهای امنیتی آنها را مورد بررسی قرار دهند که از این نظر برای تماشاگران مشکلساز نشود.» به همین خاطر است که این پروسه طولانی شده است؟ او در پاسخ به این سؤال میگوید: «ببینید چنین تکنولوژیهایی اگر درست نصب نشوند و مشکلاتی ایجاد شود، دوبارهکاری میشود و ما مجبوریم کار را دقیق و درست انجام دهیم.»
هر دوربین تشخیص چهره از ۵ تا ۴۰ میلیون تومان
بحث مالی یکی دیگر از موانعی است که بر سر راه مسئولان مربوطه است و روند نصب و بهرهبرداری از دوربینهای تشخیص چهره را با تعویق همراه کرده است. انتظارخیر ضمن تأیید این موضوع که هزینه خریداری این دوربینها بالاست، درباره قیمت هر دوربین میگوید: «هزینه خرید و نصب این دوربینها صد در صد بالاست. قیمت دوربینها از ۵، ۶ میلیون تومان تا ۴۰ میلیون تومان تغییر میکند و با نوسانات ارزی این قیمتها ممکن است بالاتر یا پایینتر برود.» فقط در ورزشگاه آزادی ۱۳۴ گیت وجود دارد که روی هر یک باید دوربین تشخیص چهره نصب شود. اگر کمترین قیمت یعنی ۵ میلیون تومان را برای دوربینها در نظر بگیریم، در بهترین حالت ممکن هزینه این دوربینها فقط برای ورزشگاه آزادی ۶۷۰ میلیون تومان میشود. این تازه در حالی است که انتظار خیر میگوید، چه کسی گفته فقط این دوربینها باید روی گیتها نصب شوند؟ او تأکید میکند: «ما در فازهای بعدی باید داخل ورزشگاه و حتی در محوطه اطراف هم از این دوربینها استفاده کنیم.»
انواع دوربینها و انتخاب از بین آنها
مدیر پروژه گیتهای الکترونیکی ورزشگاه آزادی درباره انواع مختلف این دوربینها میگوید: «بعضی از این دوربینها از نظر سرعت تشخیص خیلی قوی هستند، بعضی دیگر درصدهای تشخیص بالا دارند، بعضیها امنیت فوقالعاده بالایی دارند، بعضیها از نظر پایگاه اطلاعاتی متفاوت هستند. ما باید همه این موارد را در نظر بگیریم و بسته به نوع کاری که داریم، میتوانیم یک نوع را انتخاب کنیم. به عنوان مثال در نیروگاههای اتمی باید دوربینهای تشخیص چهره با بالاترین امنیت نصب شود اما ما در استادیوم میتوانیم یک مورد متوسط را از این نظر داشته باشیم.»
انتظار خیر همچنین توضیح میدهد: «برخی از این دوربینها، نرمافزارهای فوقالعاده هوشمندی دارند. اینقدر این نرمافزار پیچیده و دقیق بود که برای خود ما بررسیاش ۱۵ روز طول کشید.»
دوربینهای تشخیص چهره برای شهرهای دیگر
قطعاً انتخاب این دوربینها برای ورزشگاههای مختلف متفاوت است. ورزشگاه آزادی با توجه به ظرفیت بالاتر، حساسیت بیشتری هم دارد و باید دقت بیشتری در انتخاب دوربینهای آن داشت. انتظارخیر درباره خرید و نصب این دوربینها برای ورزشگاههای شهرهای دیگر توضیح میدهد: «برای شهرستانها هم ما چند نوع دوربین که مورد تأیید باشد را با قیمتهای مختلف و انواع مختلف ارائه میکنیم و باشگاهها از میان آنها انتخاب و خریداری میکنند. اینکه هزینه این دوربینها را باشگاهها میپردازند یا اداره کلها من نمیدانم.»
بهناز میر مطهریان
- 10
- 1