فرمول معکوس کالدرون!/تاتــی‌تاتــی تا نیم فصل

 پرسپولیس در ۳ فصل گذشته لیگ برتر با برانکو ایوانکوویچ توانست قهرمان لیگ برتر شود و سال‌های خوبی را سپری کند. برانکو برای این ۳ قهرمانی به یادماندنی یک فرمول ساده داشت؛ امتیاز ندادن به دیگر تیم‌های مدعی و به قول فوتبالی‌ها برد در بازی‌های ۶ امتیازی. به عنوان مثال پرسپولیس در فصل گذشته در هر ۳ دیدار برابر سپاهان در لیگ و جام حذفی نمایش موفق و قابل اعتنایی از خود به جا گذاشت تا در‌نهایت نیز برابر جدی‌ترین مدعی و رقیب قهرمانی به برتری دست یابد و عنوان قهرمانی در هر ۲ جام را به خود اختصاص دهد.

سرخ‌ها در فصول گذشته برابر مدعیان قهرمانی و تیم‌های قدرتمند لیگ به نتایجی دست یافتند که شانس رسیدن به قهرمانی را برای آن‌ها افزایش می‌داد. اما حالا پرسپولیس با سرمربی جدید خود در حالی که فقط ۶ هفته از لیگ برتر گذشته فرمول معکوسی را در پیش گرفته و به ۳ رقیب اصلی خود باخته و مسلما ادامه این روند باعث خواهد شد تا بعد از ۳ فصل نام قهرمان لیگ تغییر کند. پرسپولیس فصل پیش که قهرمان شد با وجود همه مشکلاتش، هیچ باختی مقابل ۴ تیم دیگر بالای جدول نداشت.

 لیگ شانزدهم

در لیگ شانزدهم که سرخ‌ها به اولین قهرمانی خود رسیدند، با شرایط مناسبی در کسب نتیجه مقابل رقبای مدعی به کار پایان داده‌ بودند. پرسپولیس در اولین بازی مهم خود سپاهان را برد و در بازی برگشت هم ۳ امتیاز دیگر از این تیم گرفت. شاگردان برانکو مقابل تراکتور هم در ۲ بازی رفت و برگشت ۴ امتیاز گرفتند و با ۲ برد مقابل پدیده و کسب ۶ امتیاز دیگر رقیب سرسخت خود را هم کنار زدند. البته در لیگ شانزدهم پرسپولیس ۵ امتیاز مقابل استقلال از دست داد اما کسب ۱۷ امتیاز از ۲۴ امتیاز ممکن نشان از برنامه ویژه برانکو و تیمش مقابل تیم‌های مدعی داشت؛ برنامه و نقشه‌ای که در نهایت منجر به کسب اولین قهرمانی از سه‌گانه سرخ‌ها شد.

 لیگ هفدهم

در لیگ هفدهم هم پرسپولیس با برانکو در اکثر بازی‌های بزرگ و حساس پیروز بود. گرفتن ۶ امتیاز از تراکتور، ۴ امتیاز از سپاهان و پدیده و ۳ امتیاز از استقلال جمع امتیازات پرسپولیس از بازی‌های حساس را باز هم به عدد ۱۷ رساند تا سرخ‌ها در بازی‌های مهم فقط ۷ امتیاز از دست داده باشند.

 لیگ هجدهم

در سومین و آخرین قهرمانی پرسپولیس با برانکو بازهم می‌توان ردپایی از فرمول ساده پروفسور را دید. پرسپولیس در لیگ هجدهم به هیچ‌کدام از رقبای مستقیم خودش در کورس قهرمانی نباخت و ۳ برد و ۵ تساوی حاصل کار سرخ‌ها مقابل استقلال، تراکتور، پدیده و سپاهان در ۲ بازی رفت‌و برگشت بود.

 لیگ نوزدهم

فقط ۶ هفته از لیگ برتر گذشته و پرسپولیس هم به سپاهان باخته، هم به تراکتور و هم به شهرخودرو! از دست دادن هر ۹ امتیاز ممکن مقابل ۳ تیم بالانشین لیگ، اتفاق تلخی است و می‌تواند سرنوشت پایان فصل تیم را هم تحت‌تاثیر قرار دهد. اگر پرسپولیس از بازی‌های رو‌در‌رو با مدعیان فقط یک امتیاز می‌گرفت، اوضاعش در جدول کاملا متفاوت بود. شاگردان کالدرون، با تساوی مقابل تراکتورسازی، سپاهان و پدیده ۱۲ امتیازی می‌شدند. سپاهان و تراکتورسازی هم همین‌قدر امتیاز داشتند و شهر خودرو  با یک امتیاز کمتر از آن‌ها، تعقیب‌شان می‌کرد. مطمئنا رسیدن به امتیاز در بازی‌های برگشت برابر این حریفان سخت‌تر از شرایط فعلی خواهد بود و این می‌تواند رویای رسیدن دوباره به قهرمانی را در ۲۴ هفته باقی‌مانده کمرنگ‌تر کند.

شکیبایی برای تیم کالدرون
تاتــی‌تاتــی تا نیم فصل

سعید آقایی

گابریل کالدرون. این نامی‌است که این روزها در پرسپولیس بین صفر و صد در حرکت است. مرد آرژانتینی که در پایان هفته ششم ۳ برد و ۳ باخت با پرسپولیس کسب کرده و همین کارنامه خاکستری سبب شده تا مربی آرژانتینی زیر تازیانه منتقدان بی‌حوصله قرار بگیرد. منتقدان بی‌حوصله‌ای که با اشاره به تعداد شکست‌های نسبتاً پرشمار پرسپولیس در این فصل آن هم در برابر رقبای مدعی معتقدند که کالدرون یک مربی بازنده است که با پرسپولیس رستگار نخواهد شد و قهرمان سه گانه ایران بعد از سه فصل رویایی، در این فصل هرگز در قواره مدعیان نخواهد بود و در کورس جایی نخواهد داشت.

این گزاره البته که با توجه به اعداد و ارقام چندان اشتباه نیست و فکت‌ها و شواهد برای اثبات آن کم نیستند. به ویژه اینکه همه تیم کالدرون را با تیم برانکو مقایسه می‌کنند و نتیجه‌گیری آنها بر پایه گذشته نزدیکی‌ است که حالا کالدرون میراث‌دار آن به شمار می‌آید.

پرسپولیس برانکو تیم رویین‌تنی بود که در هر فصل یک یا در نهایت دو باخت می‌آورد و مهم‌تر از همه اینکه در رقابت رودررو با مدعیان لیگ هرگز شکست نمی‌خورد. اتفاقی که تیم کالدرون هرگز نشانی از آن نداشته و ۳ شکست برابر مدعیان لیگ را پذیرا شده. این ادله‌ها برای تلخ‌اندیشی درباره تیم کالدرون کافی‌است اما این حقیقت روی دیگری هم دارد، چرا که فوتبال هرگز بازی اعداد نیست.

برای مخالفت با این گزاره، می‌توان ادله‌های بیشتر و متقن‌تری را ردیف کرد. غریبگی کالدرون با فوتبال ایران، تفکرات متفاوت سرمربی آرژانتینی، بدنسازی مزخرف پیش‌فصل، قرعه نامناسب و تونل وحشت ابتدای فصل و افت ستاره‌های کلیدی از جمله نکات مهمی هستند که در ناکامی کالدرون سهم داشته‌اند. نکاتی که اصلاً نباید آنها را نادیده گرفت و هر کدام به تنهایی برای ناکامی یک تیم کفایت می‌کنند. به ویژه اینکه تیم کالدرون فوتبالی کاملاً متفاوت با تیم برانکو بازی می‌کند و همین تغییر فاز و تغییر استراتژی و شکل بازی با توجه به بازیکنان خشک و غیرمنعطف ایرانی یک پروسه زمانبر و دشوار است.

فراموش نکنیم که فوتبال یک پدیده دیربازده است که برای موفقیت در آن باید شکیبا بود و صبوری پیشه کرد. مقایسه شرایط امروز کالدرون با روزی که برانکو پای به پرسپولیس گذاشت، درک این فرضیه را آسان‌تر می‌کند. به ویژه آنکه برانکو و کالدرون در ابتدای مسیر یک تفاوت بزرگ دیگر هم با یکدیگر دارند؛ برانکو خودش با تفکرات خودش پرسپولیس را بست اما کالدرون تیمی را تحویل گرفت که بسته شده بود و هیچ جای خالی نداشت و مجبور بود که با نفراتی کار کند که اساساً سلیقه او نبودند.

برای قضاوت کالدرون و تیمش نباید عجله کرد؛ حتی بعد از ۳ شکست در ۶ هفته و حتی با رؤیت مشکلاتی که حسابی توی ذوق می‌زند. این پرسپولیس با همه افت و خیزهایش تا نیم فصل فعلاً تاتی‌تاتی می‌کند.