بقیه رفتارها البته باید کنترل شوند. واکنش بیرانوند به این تصمیم نیز اگر حتی ذرهای بیشتر از حدود یک بازیکن باشد، بیشک باید توسط باشگاه با پاسخ صریح مواجه شود اما فارغ از عکسهای جعلی از درگیری بیرانوند و رادوشویچ یا نامشخص بودن نوع واکنش بیرانوند مقابل تصمیم کالدرون در محل تمرین، موضوع مهم این است که بدانیم اتفاق کوچکتر از یک بحران در پرسپولیس است.
ماجرای بیرانوند و کالدرون هنوز شباهتی به تصمیمات برانکو ایوانکوویچ درباره رامین رضاییان یا فرشاد احمدزاده ندارد. شباهتی به روابط نهچندان جالب بین جلال حسینی و کالدرون هم ندارد. این اتفاق را باید بیارتباط به موارد دیگر دید و بررسی کرد و البته به نتیجهای رسید که از پیش روشن است؛ ادامه کار و جنگیدن بیرانوند برای بازگشت.
برای بیرانوند فرصت دوبارهای ساخته شده تا باز هم بداند راه ایستادن درون دروازه تیم از تمرین و رقابت میگذرد. رادوشویچ هر بار برای پرسپولیس در سالهای اخیر بازی کرد، نمایشهای خوبی ارائه داد. او اما همیشه در مقابل تصمیمات برانکو و کالدرون مثل یک بازیکن حرفهای رفتار کرد. بیرانوند اما حالا در اولین دورهای که با چالش رقابت در پرسپولیس مواجه شده، انگار رنگ خود را باخته و واکنشی خارج از عرف نشان میدهد. این اما مسألهای برای پرسپولیس نیست، بلکه تصمیمی است که علیرضا بیرانوند میخواهد علیه خودش بگیرد.
بیرانوند بیشک بشدت به خودش باور دارد. میداند چه مسیری را طی کرده و با چه قدرتی از موانعی بلند در راه موفقیت پریده. با چنین باورهایی عجیب است که او در هراس از رقابت، واکنشی غیرحرفهای به خط خوردن از فهرست تیم داشته باشد.
بیرانوند چهبسا باید در واکنشی حرفهای آنچنان مقابل این اتفاق محتاط عمل میکرد که مبادا نظر جدید سرمربی درباره او باعث شکافهایی در تیم شود. شکاف بین بازیکن و مربی برای هر تیمی بدترین اتفاق است و باشگاه پرسپولیس اگر میخواهد مراقب چیزی در این جریان تازه باشد، باید از ایجاد شکاف جلوگیری کند. اتصال بین قهر بیرانوند و ماجراهای جلال حسینی و کالدرون میتواند برای پرسپولیس بحثهایی را بسازد که تا پایان فصل گریبان پرسپولیس را بگیرد.
بدون هیچ ملاحظهای باید به حرف و حدیثهای دیروز اشاره کرد، اینکه قهرها و اختلافات منجر به گفتوگوی بازیکنان با مدیرعامل باشگاه پرسپولیس شده و در این گفتوگوها درباره بازگشت برانکو ایوانکوویچ بحثهایی مطرح شده است. باشگاه پرسپولیس هرگز نباید با بازیکنانش وارد چنین مباحثی شود. ورود بازیکنان به این بحثها پایان کار مدیریت یک باشگاه است و نمیدانیم این گفتوگوها در گرفتهاند یا خیر.
باشگاه پرسپولیس از قهر ساده یک بازیکن و بیرون ماندنش از فهرست تیم برای یک بازی نباید برای خود بحران بسازد. بزرگترین بازیکنان پرسپولیس، از جلال حسینی و علیرضا بیرانوند تا بقیه حتی نباید اجازه ورود به چنین گفتوگوهایی را با مدیریت باشگاه به خود بدهند. فراموش نکنیم اگر نقدی به کالدرون در هر زمینهای وارد باشد، در چنین موقعیتهایی مسئولیت باشگاه فقط یک نکته است، حمایت از تصمیم سرمربی، بدون کدخدامنشی، بدون مماشات با بازیکن، حتی اگر بازیکن مورد بحث به تعبیر انصاریفرد بهترین بازیکن آسیا باشد، که نیست.
- 19
- 2