باشگاه استعفای تهران!

به گزارش خبرورزشی، استعفا، عبارتی که از ابتدای تابستان مرتب در حال شنیدن آن هستیم و روند فوق در حال تکرار شدن است و بسیاری از ارکان باشگاه استقلال یا استعفا داده‌اند و یا تهدید به انجام این کار کرده‌اند.

استارت با خطیر

اولین استعفا در این فصل توسط علی خطیر انجام شد (البته بدون احتساب استعفای احمد سعادتمند از هیئت‌مدیره که به قبل از آغاز فصل برمی‌گشت!) و چراغ کناره‌گیری‌ها را معاون باشگاه روشن کرد. خطیر استعفا کرد تا سناریوی کناره‌گیری مدیران آغاز شود. جدایی او سروصدای بسیار زیادی در زمان خودش راه انداخت.

بی‌سرپرستان

استقلال طی ۷ ماه اخیر به معنای واقعی کلمه در عرصه سرپرستی دچار تحول شده است و تاکنون ۳ بار شاهد کناره‌گیری افراد دارای سمت فوق بوده‌ایم. در تابستان اصغر حاجیلو رفت تا جواد زرینچه جای او را بگیرد، اما خود جواد هم اواخر پاییز کنار کشید و از اتفاقاتی که در استادیوم رخ داد، فوق‌العاده دلخور شد تا ستار همدانی جای او را بگیرد، ولی دوران سرپرستی ستار نیز خیلی‌زود تمام شد، چون فرهاد مجیدی تمایلی به کار با او نداشت.

رفتن فتحی

اما پرده اصلی کناره‌گیری‌ها بعد از خروج آندره‌آ استراماچونی و دستیارانش از تهران رقم خورد. ابتدا امیرحسین فتحی به دلیل فشار زیاد هواداران از سمت خود کناره‌گیری کرد و پس از آن هم نوبت به رفتن میرشاد ماجدی رسید. البته میرشاد واقعاً از هیئت مدیره رفت، ولی فتحی فقط صندلی مدیرعاملی را کنار گذاشت و همچنان سمت خودش در هیئت مدیره را حفظ کرده است! مسئله‌ای که یکی از دلایل اعتراضات استرا در جریان مذاکرات هم بود. به این نفرات باید مترجم استراماچونی را نیز افزود که پس از منتفی شدن بازگشت مرد ایتالیایی ترجیح داد دیگر در کنار تیم نماند. (او در قسمت آنالیز و جی‌پی‌اس هم فعال بود).

لشکر تهدیدکنندگان

جدا از مواردی که برشمردیم، تعداد قابل ملاحظه‌ای از مدیران و مربیان استقلال نیز «تهدید به استعفا» کرده‌اند یا اینکه کناره گرفتند، ولی با آن مخالفت شد. علی فتح‌ا... زاده کنار رفت، ولی با استعفای او مخالفت کردند. اتفاقی که برای کامران منزوی هم رخ داد و البته مهمتر از همه آنها، استعفای فرهاد مجیدی بود که پنج‌شنبه به وقوع پیوست، ولی باشگاه جلو آن را گرفت. بهرام امیری نیز کناره‌گیری کرده، ولی از قرار معلوم، مدیران باشگاه زیر بار آن نخواهند رفت.

کناره‌گیری امیری و تهدید فرهاد

در این میان روز پنج‌شنبه اتفاقات دیگری رخ داد که بسیار مهم بود. ابتدا خبر استعفای بهرام امیری مطرح شد و پس از آن شایعه کناره‌گیری فرهاد مجیدی بر سر زبان‌ها افتاد. اما اصل قضیه چه بود؟ همه این ماجرا‌ها بر سر نیامدن آیاندا پاتوسی رخ داد. وقتی خبر فولادی شدن پاتوسی به گوش فرهاد رسید، سرمربی استقلال به شدت عصبانی شد و با بهرام امیری تماس گرفت. فرهاد از این اتفاق فو‌ق‌العاده ناراحت بود و به همین دلیل از امیری بابت این اتفاق گله کرد. از طرف دیگر، بهرام امیری نیز با تأکید بر اینکه او در این قضیه کاره‌ای نبوده، ترجیح داد پس از این مکالمه خودش را کنار بکشد! عده‌ای از اطرافیان باشگاه مدعی‌اند در واقع حرکات یکی از مدیران استقلال که به اسم چندان کاره‌ای نیست، ولی در عمل هنوز نفوذ زیادی دارد، باعث ایجاد اختلاف میان مجیدی و امیری شد. پنج‌شنبه همچنین خود فرهاد مجیدی هم «تهدید به استعفا» کرد و تأکید داشت که اگر باشگاه به تعهداتش عمل نکند، استعفا می‌دهد، چون اعتبارش را به راحتی کسب نکرده که چوب حراج به آن بزند.

وعده استقلال، عمل فولاد

در رابطه با داستان پاتوسی، بحث اصلی خیلی ساده است. استقلالی‌ها برای جذب او وعده دادند، ولی عمل نکردند حال آن‌که فولادی‌ها وقتی پای کار آمدند، به قول خودشان وفادار ماندند و همان رقمی که گفته بودند را به‌طور دقیق و سر وقت مقرر پرداخت کردند. روی همین اصل بدیهی بود که پاتوسی هم پول نقد فولاد را به ادعای نسیه استقلال ترجیح بدهد.

فرهاد را تنها نگذارید

در اینکه استقلال مشکلات مالی (و البته مدیریتی) دارد هیچ شکی وجود ندارد، ولی این مسائل ارتباطی به فرهاد مجیدی ندارد و نباید او را قربانی کرد. فرهاد پس از نیامدن استراماچونی، پای کار آمد و قطعاً می‌دانسته که شرایط باشگاه از چه قرار است، ولی با این وجود نباید پشت او را خالی کرد و تنهایش گذاشت. مجیدی به خوبی می‌داند اگر تیم نتیجه نگیرد، مردم با مدیران کاری ندارند و از سرمربی انتقاد می‌کنند، ولی انصافاً بی‌انصافی است که در چنین برهه‌ای خواسته‌های مجیدی برآورده نشود و او را با دستان خالی روانه مسابقاتی کرد که نتیجه هر بازی آن رابطه سکو‌ها با کادر فنی را تغییر می‌دهد. آن‌هایی که مجیدی را آورده‌اند، در این روز‌ها باید مثل کوه پشت او بایستند و کمکش کنند تا قسمتی از دغدغه‌های فنی‌اش کاهش یابد.