این روزها پرسپولیس و استقلال با وجود تعطیلی لیگ و لغو تمرین و بازی‌ها همچنان سوژه و خوراک خبری خوبی در اختیار رسانه‌ها قرار می‌دهند. داستان همان داستان کهنه و نخ‌نمای همیشگی مدیریت ۲ باشگاه بزرگ و پرطرفدار ایران است که ظاهرا هیچ وقت قرار نیست سر و سامان بگیرد و انتخاب مدیران سرخابی بر اساس ضوابط، اصول و منطقی تعریف‌شده صورت بگیرد. اصلا نیازی نیست راه دور برویم همین ۶ ماهه دوم سال ۹۸ را مرور کنیم متوجه اوضاع وخیم مدیریت سرخابی می‌شویم.
انتصاب پشت انتصاب و استعفا پشت استعفا. عرب برکنار می‌شود، انصاری‌فرد می‌آید، فتحی استعفا می‌دهد، خلیل‌زاده سرپرست می‌شود، موسوی می‌آید و اندکی بعد به خاطر انتخاب فتح‌ا...زاده به عنوان سرپرست باشگاه استقلال استعفا می‌دهد. نوبت به انصاری‌فرد می‌رسد و به بهانه کنار گذاشتن مدیر روابط عمومی باشگاه پرسپولیس استعفا می‌دهد و می‌رود. چند روز بعد هم فتح‌ا...زاده از روی دست انصاری‌فرد تقلب می‌کند و استعفا می‌دهد و این داستان قطعا تا پایان فصل ادامه دارد.
البته اوضاع در باشگاه استقلال به مراتب بدتر از پرسپولیس است. فتحی، منزوی، خلیل‌زاده(از سرپرستی باشگاه استقلال)، جواد زرینچه، سعید رمضانی، بهرام امیری، علی خطیر، موسوی و فتح‌ا...زاده در ۶ ماهه دوم سال استعفا کرده‌اند و از این جمع فقط استعفای رمضانی رد شده و باقی کنار رفته‌اند. این همه رفت و آمد و بی‌ثباتی قطعا مانع نتیجه‌گیری هر تیمی می‌شود و این‌که استقلال با این همه بی‌ثباتی و تغییر چند باره کادر فنی‌اش تا اینجای کار دوام آورده و با مشکلات مالی و بی‌پولی هنوز نفس می‌کشد جای تعجب دارد!
بی‌ثباتی نیمکت‌های مربیگری و مدیریت باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال نشات گرفته از سیاست مبهم دولت در قبال سرخابی است. این ۲ باشگاه نه دولتی هستند و نه به بخش خصوصی واگذار می‌شوند و در بلاتکلیفی روزگار می‌گذرانند. هرچند صحبت از واگذاری سرخابی به بخش خصوصی است اما این موضوع آنقدر طولانی شده که داستانش شبیه تکمیل آزادراه تهران-شمال است! دولت در لایحه بودجه ۲ شرکت پرسپولیس و استقلال را سودده معرفی کرده. درآمد سالانه پرسپولیس ۹۸میلیارد تومان و استقلال ۶۳میلیارد برآورد شده و لابد هیچ بدهی هم ندارند و تقریبا همان مبالغ هم به عنوان هزینه درج شده است.
این فرمول بودجه‌نویسی دولت است که احتمالا به تایید مجلس هم می‌رسد. منابع عمومی دولتی آن‌ها صفر ریال قید شده یعنی قرار نیست دولت ریالی به آن‌ها بپردازد. اما منابع درآمدها را ذکر نکرده‌اند و مشکل پرسپولیس و استقلال هم درست از همین جا آغاز می‌شود.
در بدیهی‌ترین محاسبات، بودجه سالانه باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس کمتر از ۱۰۰میلیارد تومان است و درآمدزایی سرخابی در خوش‌بینانه‌ترین حالت کمی بیش از نصف این مبلغ است و این یعنی شروع سال با کسری بودجه فاحش. هزینه پروازها و هتل‌ها نسبت به ۲ سال قبل چند برابر شده و مخارج بازی‌های آسیایی قوزبالا قوز است. در چنین شرایطی وقتی بی‌ثباتی مدیریتی هم چاشنی کار شود به معنای مرگ تدریجی سرخابی است و با توجه به بدهی‌های چند میلیون دلاری پرسپولیس و استقلال به طلبکاران خارجی که بیشتر آن‌ها هم از فیفا حکم گرفته‌اند اگر نسخه شفابخشی پیچیده نشود سقوط سرخابی و نابودی آن‌ها نزدیک است.
- 17
- 4
