بد چهـــره‌ای از خود بنمودی، میانمــــــار
بد معـرکه‌ای کردی به پا وحشی خونخــوار
من مـــــاری به این بد قِلِقی هیــــچ ندیدم
تو مــار بُدی یا که میــــــان‌مار، میانمــــــار
مـــــــــار ار بزند خـــانه و کاشـــانه نسوزد
تو جســـــم بسوزی و کنی خــــــانه به آوار
گفتنــــــد که رحم است و عطوفت به بـــودا
از بودیَـــت خود تو چه داری؟ ریــــاکار!
این قــــوم چه کردند که در عســـرت و زاری
آواره نمودی همـــــه را بی حد و مقــدار!
هـــم می‌زنی و می‌کشی و غرق کنی خـــلق
خجـــلت نکشی از خود و هر فرد وفــادار
ای خانـــم ســوچی تو مده این همه ســـوتی
دستورِ تو این ظلم و کنی فاجعه انکــــار؟
آخــــر تو زنیّ و زنـان شهره به احســــــاس
یک ذره نه احساس و نه شرم ای زن بدکار
وقتی تو بدی مستحق جایـــــزة صلـــــح!
اکنون تو چو شارون و نرون، با دل بیـمــار !
حق با تو بُوَد با همه ظلـــــم و جنـــــــایت
زیرا که کنون ملت مسلـــــم شده بی‌عـار
آنـــــان نه به اســـلام و نه با مردم مسلـــم
عهـــدی نه ببستند و همه گشته خطـــــاکار
اســـــلام که تأکید کند وحــــــدت امت
بنگر که چســــان تفرقه دارند به خــــروار
یا حــــــامی زورند و طرفدار ستمـــــــگر
یا عُجـــب گرفته سر و پــــاشان به رفتـــار
از یــــاد ببردند که خداوند چه گفته است
با هم نکنید جنــــگ که گردید گرفتــــار
کو قـــول نبی کو شنود دادِ مسلمـــــــان
گـر یاریِ او را نکنـــــد هست جفــــاکار
تاریخ بسی جـرم و جفا ثبت نموده است
جانی تر از این فعل نبوده است نه بسیـــار!
ای مردم مسلــــــم کجـــــایید کجـــایید
تا کی به تماشــــای جفــا با همه تکـــرار
دنیا ز جنــــــایت به آخـــر برسیـده است
فریاد تظلـم که خـریده است به بــــــازار
آشفتـــــگی مردم مسلـــــم به تـــــاریـخ
هـر گز که بدیده است چنین وضع اسفبار!
از لیـــــبی و بحرین و عراق و یــمن امروز
تا شـــام و حلب، مردم افغـــــانِ دل‌آزار
از چیست چنیــــن تفرقه و سستیِ این قــوم
سر گرم شکم، کاسبی‌شان حــولِ تره‌بار
صهیــون که اصلش ز خطا بود چو کم بود
داعش برسید، نصرت و هم شـامی‌احرار !
بعضی به غلط خوشـدل از این‌اند که اینک
یوروپ شده خستـــه ز امریک به پنـدار !
غـــافل مباشنــــد که این لحظه نپــــــاید!
تغیــــیر به آنی بکند همچو که پرگـــــار
آ
نان به عمـــل وقت عمل یکدل و جـــانند
خواهند شما را به خـــدا خسته و تبــــدار
بـــاری ز یکی پول طلب می کننـــــد امـا
خواهند ز دگر اسلـــــحه باشد خریـــدار
این غرب متــــاع خواهد و هم مغز توانمـند
اعــراب کنند خادمی و گشته چو پاکار!
غـــرق‌اند گروهی به جهان غرق تنعّـــــم
آنها که زمانی بُدشان طعمــه ز سُسمــــار
جمع دگـــــری گرم به بازار شعـــــارات
لیکن چو ببینی ضعیفنـــــد به کــــــردار
بنگر که چســان خاک شده بر سر مسلـم
هر گز نبُده قوم چنیــن زار و نگونســــار
تا خود ز خویش باز نیابنــــد به فکـــرت
هـر ظلم ببینند بُوَند جمـــــله ســـــزاوار
سر گـــرم نباشنــــد به بحث‌های درونی
کی ملت واحــد به درون راهیِ پیکــــــار!
هر گز نکنند بحث به خود شیعـــه و سنی
اسلام کنون در خطر است هان تو زنهار!
از خود گذرند و بکنــنــد جمع قواشـان
ثابت بشوند در هدف و مقصد و افکـــار
این ننگ بود نسل کشی، مردم مظلــوم
از پیـــره‌زنی خیره سری سوچی ناکـــار!
گر جمع شود قــــدرت افـــراد مسلمـان
کی جرئت این حمله بُد و هجمه به دیـدار
یا رب به «رضا» فهـــم بده تا که شنـاسد
دشمن به یقین داند و هم یار فــــداکـــار
- 19
- 2
