همانطور که شاهد هستید اعتراضاتی به طور همزمان در همه شهرهای ایران در جریان است و اطلاعیه‌های گوناگونی منتشر می‌شود که مشخص نیست چه کسانی آنها را منتشر می‌کنند.
دولتی‌ها اصولگرایان را باعث و بانی این اعتراضات می‌دانند. اصولگرایان حتی اگر کار خودشان نباشد دلشان می‌خواهد بگویند که بله این اعتراضات کار ماست ولی نمی‌توانند علنا این ادعا را بکنند. از طرفی اگر مسوولیت این اعتراضات را به عهده نگیرند، معنی‌اش این است که این اعتراضات کاملا خودجوش و مردمی بوده و واقعا مردم شاکی شده‌اند و اصولگرایان اصلا دوست ندارند این اتفاق بیفتد!
به همین خاطر الان همزمان بین دو راهی و منگنه قرار گرفته‌اند. خداوند به آنها صبر دهد و یک راهی پیش پایشان بگذارد.
از آن طرف حامیان دولت زور می‌زنند همه چیز را بیندازند گردن اصولگرایان. از آن طرف‌تر مردم برایشان مهم نیست کار اصولگرایان است یا نه آنها فرصتی می‌خواهند تا اعتراض کنند!
لذا فی‌الحال اصولگرایان و حامیان دولت هر دو ناراحت هستند. این وسط فقط یک نفر خوشحال است. آن هم کسی نیست جز معجزه هزاره سوم جناب محمود احمدی‌نژاد! به علاوه مردم که فرصتی پیدا کرده‌اند تا بتوانند اعتراض کنند. تاریخ باز هم ما ملت ایران را به احمدی‌نژاد رساند و بار دیگر در یک تقاطع مهم تاریخی با او برخورد کردیم!
اما استانداری تهران یک حرف جالب زده و گفته: با هرگونه تجمعات برخورد قاطع خواهد شد.
چرا برخورد قاطع خواهد شد؟ اگر مردم به فقیر بودن، بدبخت بودن، بیکار بودن، بینوا بودن و مفلوک بودن خود اعتراض کنند باید با آنها برخورد قاطع کرد؟!
یعنی باید از فقیر بودن، بدبخت بودن، بیکار بودن، بینوا بودن و مفلوک بودن خود خوشحال باشند؟
ما به این دولت رای دادیم که راحت اعتراض کنیم نه اینکه استانداری‌اش با ما برخورد قاطع کند.
عده‌ای می‌گویند هرگونه تجمع اعتراض‌آمیزی باید مجوز داشته باشد.
کجای دنیا برای اعتراض به یک دولت می‌روند از آن دولت مجوز می‌گیرند که به آن دولت اعتراض کنند؟!
شما به کنسرت مجوز نمی‌دهید به تجمع بر علیه خودتان مجوز می‌دهید؟!
محمدرضا ستوده
- 13
- 4
