در سایت‌ها خبرهایی هست که مثل خوره روح را آهسته می‌خورد و می‌تراشد. این خبرها رو نمیشه خیلی سریع سوژه کرد چون عموما باورش برای خود ما طنزنویس‌ها هم اون‌قدر سخته که به یه مدت قابل توجهی زمان برای هضمش نیاز داریم! تازه بعد از هضمش هم لازمه یه مدت رانیتیدین و آلمینیوم ام.جی بخوریم که زخم معده نگیریم. مثلا یک هفته پیش بود که خبر حقوق نجومی یک الاغ در دوره قبل شهرداری شهر شیراز تو فضای مجازی پخش شد. قرارداد چند ۱۰میلیون تومنی برای دو سه ماه حمل پِرتی مصالح توسط یک عدد خر!
در این یک هفته، من خیلی داشتم با خودم کلنجار می‌رفتم. مدام ماشین حساب گوشیم رو باز می‌کردم و شبیه به این مریض‌هایی که پشت در مطب از روی شماره نوبتشون درآمد ماهیانه آقای دکتر رو تخمین میزنن، مشغول مقایسه راندمان اقتصادی یک خر با خودم بودم. حالا اون که دکتره و کلی درس خونده و زحمت کشیده تا تخصص گرفته و نوش جونش؛ ولی خب خدایی اینکه آدم ۶ سال رشته مهندسی رشته عمران رو توی بهترین دانشگاه‌های کشور ادامه بده بعد طنزنویس مطبوعات بشه و ببینه یه الاغ داره توی رشته تحصیلی اون حقوق نجومی میگیره، خیلی زور داره! باور کنید هرجور حساب می‌کنم می‌بینم اگه دوستان به‌جای کرایه الاغ،
برای سه ماه میرفتن سراغ مدرن‌ترین ماشین‌آلات راه و ساختمان و اصلا آخرین مدل گریدر CAT رو ساعتی قرض میگرفتن براشون به صرفه‌تر در میومد. مگه چیکار کرده این الاغه که برای ۹۰ روز کار ۴۴ میلیون دستمزد گرفته؟ یکی بیاد شفاف‌سازی کنه بگه حقوق ثابتش چقدر بوده؟ پول آب و علف و یونجه‌اش با پیمانکار بوده یا کارفرما؟! حق طویله هم توی قراردادش در نظرگرفته شده؟ مثل ما آدم‌ها توی فیشش حق اولاد که نه،
حق کُرات داشته؟ بیمه هم بوده؟ هم بیکاری هم تکمیلی؟ این وسط حق لگد هم میگرفته لابد؟ هزینه استهلاک سُم و خرجین؟ یا چه میدونم لابد در ساعات بیکاریش بابت تولید «عنبر نسارا» براش اضافه کاری در نظر میگرفتن! صبح‌ها هم چون با عرعرش عین خرو‌س‌ها بیدارباش میزده بهش تشویقی میدادن یه مبلغی رو! خلاصه نمیدونم والا، حیف که من به «تناسخ» اعتقاد ندارم وگرنه قطعا آرزو می‌کردم توی زندگی بعدیم یه الاغ بشم!
- 13
- 2
