امروز میخواستم در مورد اتفاقات کازرون بنویسم ولی ما اجازه نداریم در مورد این مسایل حرف بزنیم. درست هم هست. ما چرا باید در مورد مسایل مهم حرف بزنیم.
ما باید در مورد شهرهای دیگه حرف بزنیم. مثلا از هوای خوب کلاردشت بگیم. از تمیزی تبریز بگیم. از آرامش اردبیل، از پرآبی ارس، از زیبایی زاگرس و از سواحل نیلگون خلیج همیشه فارس. حالا فکر نکنید اون چیزی که میخواستم بگم خیلی چیز مهمی بود. کلا خبر خاصی نیس که بشه بهش پرداخت. فقط توی این چند روز یه مقدار ماشین گرون شد. دفعه قبل ضبط ماشینا رو از روش برداشتن گرونترش کردن.
این دفعه هم احتمالا فرمونشم برداشتن و گرونش کردن! گویا سیاستگذاری جدید خودروسازان اینه که یه چیزی رو از روی ماشین بردارن بعد گرونش کنن. سیاست جالبیه. به جای اینکه ۴۰ درصد گرون کنن، اندازه ۲۰ درصد از روش آپشن برمیدارن، ۲۰ درصد هم گرونش میکنن. انصافا خیلی به فکر مردمن ولی ما قدر نمیدونیم. همش غر میزنیم. واقعا ما ملت ایران کی میخوایم درست شیم.
جدیدا فقط غر میزنیم. به ماشین غر میزنیم. به قیمت مرغ غر میزنیم. به قیمت گوشت، قیمت بلیت مترو، اجاره خونه...به خشک شدن دریاچهها، به ریزگردها، به اختلاسها، به فیلتر تلگرام، به فیلتر فیلترشکنها، به لباس تیم ملی، به غیرمتخصص بودن شهردار تهران، به آتیش زدن پرچم آمریکا توی مجلس، به نپرداختن حقوق کارگرها، به حقوق کم بازنشستهها و... تازه اینایی که من گفتم فقط یه خردهش بود. خیلی بیشتر از اینا اعتراض میکنیم. به نظرم یه کم باید توی رویهمون تجدیدنظر کنیم. یه ملت چرا انقد باید اعتراض کنه به همه چی؟ بله با شمام! همین شمایی که الان داری این مطلبو میخونی! بسه دیگه. کم غر بزن.
محمدرضا ستوده
- 9
- 4