طنز/ من و سانسورچی و خانم نماینده

چند وقت قبل خانم پروانه سلحشوری در مورد کمپین «من و سانسورچی» یک مصاحبه انجام دادند. این مصاحبه از نظر ما آنقدر ایراد دارد که بهتر است از اساس حذف شود و حتی خانم سلحشوری هم از نمایندگی برکنار شوند. اما از آنجایی که خیلی به آزادی بیان اعتقاد داریم، سعی می‌کنیم در چند جمله صحبت‌هایشان را نقد کنیم.

ایشان گفتند که سیاست صداوسیما «خود و مردم سانسوری» است. قبل از هرچیزی باید بگوییم که در سازمان صداوسیما، کلاً چیزی به اسم سانسور نداریم که بخواهد به «خود سانسوری» منتج شود. اتفاقاً سازمان خیلی اهل شفافیت و نور است و همین عشقِ نور بودن باعث شده در اکثر فیلم‌ها و سریال‌ها از آباژور استفاده شود. حالا اگر خود بازیگران زن، علاقه دارند همیشه پشت آباژور قایم شوند، تقصیر بچه‌های ممیزی سازمان نیست.

مسأله بعدی در مورد «مردم سانسوری» است. ما متوجه نمی‌شویم، مردم سانسوری دیگر چه صیغه‌ای است. اصلاً مگر از صداوسیما مردمی‌تر داریم؟! شما یک بار بزنید شبکه «آی‌فیلم» ببینید روزی چند نفر به این شبکه پیام می‌دهند که با دیدن مجموعه «ستایش» و «کیمیا» زندگی‌شان متحول شده. این سطح از مردمی بودن در کدام شبکه تلویزیونی دنیا وجود دارد؟ یا مصاحبه‌های بخش‌های مختلف خبری را که نگاه می‌کنید می‌بینید مردم به‌درستی متوجه شده‌اند که تمام مشکلات بشریت از تاریخ ۱/۱/۱ تقصیر همین دولت است و بقیه جاها دارند خیلی خوب کارشان را انجام می‌دهند. آزادی بیان و مردمی بودن از این بیشتر؟!

در بخش دیگری از این مصاحبه گفته شده که صداوسیما نمایندگان را هم سانسور می‌کند و حرف‌هایشان را سلیقه‌ای پخش می‌کند. خانم سلحشوری یک‌جوری صحبت می‌کنند که انگار اصلاً در این کشور زندگی نمی‌کنند! در سازمان صداوسیما نظرات مردمی حرف اول و آخر را می‌زند. مثلاً وقتی مردم دوست داشته باشند برای هزارمین بار تکرار جومونگ پخش شود، اگر لازم باشد پخش زنده صحبت‌های رئیس جمهوری را قطع می‌کنند، چه برسد به حرف‌های نمایندگان مجلس.

مسأله آخر به این برمی‌گردد که خانم سلحشوری گفته «وقتی مردم به رسانه ملی اعتمادی ندارند، منبع اصلی صحت اخبار را در رسانه‌های دیگر کشورها می‌بینند». ما همین‌جا باید به ایشان بگوییم، اخبار صداوسیما برای ما موثق‌ترین منبع خبری است و کل تصمیمات زندگی‌مان را بر اساس اخبار تلویزیون خودمان تنظیم می‌کنیم. مثلاً کافی‌است اخبار اعلام کند فلان کالا قرار است ارزان شود، مردم به خبر اعتماد می‌کنند و خیال‍شان راحت می‌شود. ولی برای این‌که خیال‌شان بیشتر راحت شود، یک قرص اعصاب می‌خورند و سریع می‌روند خروار خروار از آن کالا را خریداری می‌کنند که با طیب خاطر به اخبار اعتماد کنند.

شهاب پاک‌نگر