محاکمه پدر به خاطر قتل فرزند معتادش/ مادر رضایت داد

به گزارش شرق، بهمن سال قبل پسری جوان به مأموران خبرداد برادرش بدست پدرش به قتل رسیده است. صدای نگران و بیمناک این جوان نشان می داد او از یک جنایت فجیع صحبت می کند. بلافاصله مأموران به آدرسی که پسر جوان داده بود، رفتند و پدری را بالای سر جسد فرزندش دیدند. مرد میان سال به مأموران گفت پسرش را کشته و منتظر است تا دستگیرش کنند. 

با انتقال جسد به پزشکی قانونی مرد میان سال به دادسرا برده شد. او اتهام قتل فرزندش را قبول کرد و گفت:آرش پسر بزرگ من بود. او ۲۰ سال بود که به مواد مخدر اعتیاد داشت و هر روز زندگی را برای ما سخت تر از قبل می کرد. روز حادثه من و همسرم بیرون از خانه بودیم. پسر کوچکم تماس گرفت و گفت برادرش به منزل آمده و وسایل را شکسته است. وقتی به خانه رفتیم، دیدیم پسرم همه وسایل را شکسته و برادر کوچکش را هم کتک زده است. او پول می خواست تا مواد بخرد. من هم کمی پول دادم.

 گفت این پول کم است می خواهد به چالوس برود و از من خواست که او را به چالوس ببرم. من هم هر دو پسرم را سوار ماشین کردم که به چالوس ببرم و بعد با پسر کوچکم برگردم. در راه پسر بزرگم دوباره درگیری را آغاز کرد. او با لگد شیشه های ماشین را شکست و بعد هم یک لگد دیگر زد تا درِ ماشین را بشکند. فحش می داد و با همه دعوا می کرد. این کار همیشگی اش بود.

من هم از ترس آبرویم هیچ کاری نداشتم و هر بار که پول می خواست، به او می دادم تا سراغ دوست و آشنا نرود. متهم گفت:پسرم آن قدر به در ماشین کوبید که مجبور شدم خودرو را متوقف کنم. او پیاده شد و من و برادرش را کتک زد. بعد دوباره سوار ماشین شد. این بار روی صندلی شاگرد نشست و از من خواست که حرکت کنم. من هم حرکت کردم. چند دقیقه بعد دوباره رفتارهای پرخاشگرانه اش را شروع کرد. متهم ادامه داد :او طنابی را از جیبش درآورد و به برادر کوچکش حمله کرد. می خواست او را بکشد. من خیلی دستپاچه شدم. پسر کوچکم خیلی پسر خوبی بود. او اصلا دعوایی نبود و کارهایی را که برادرش می کرد ، انجام نمی داد.

 از ترس جان او ماشین را نگه داشتم. به زور پسر بزرگم را از او جدا کردم و پس از شدت عصبانیت طناب را دور گردن پسر بزرگم پیچیدم و زمانی به خودم آمدم که او دیگر نفس نمی کشید. هرچند پسر کوچکم سعی می کرد جلوی من را بگیرد اما رفتارهایم دست خودم نبود. وقتی کار تمام شد ، تازه فهمیدم چه اتفاقی افتاده است.

به پسر کوچکم گفتم پلیس خبر کند و خودم هم منتظر ماندم تا مأموران بیایند و من را دستگیر کنند. این مرد درباره زندگی اش گفت:من معلم هستم و سال هاست که به بچه های مردم درس می دهم. با سختی و زحمت زیاد پول درمی آورم و سعی می کنم پولم حلال باشد اما پسر بزرگم آبرو برایم نگذاشته بود. از محل کار تا در میان فامیل آبرویم رفته است. او مدام درگیری ایجاد می کرد. هر کاری انجام می داد تا من بی آبرو شوم و آخرین کارش هم این بود که می خواست برادرش را بکشد. 

او با من و مادرش دشمنی می کرد. وقتی دادسرا مادر مقتول را به عنوان ولی دم احضار کرد او گفت:پسرم را دوست داشتم اما هیچ راهی برای اینکه ما بتوانیم زندگی خوبی داشته باشیم برایمان نگذاشته بود. من و شوهرم بارها او را به مرکز ترک اعتیاد بردیم. مدت ها هزینه روان شناس دادیم تا مواد را ترک کند. ریشه این درگیری و پرخاشگری را نمی دانستیم چیست و چرا این کار را می کند؛ اما هرچه بود زندگی ما را سیاه کرده بود. ما خانواده آرامی بودیم. من اطمینان دارم شوهرم در آن لحظه چاره ای نداشته است. پسر کوچکم مثل برادر بزرگش نبود. او درس می خواند و بچه آرامی است. آن طور که برایم تعریف کرده برادرش قصد کشتن او را داشت.

 این زن گفت:من از شوهرم شکایتی ندارم. پسرم یک سیاه بختی در زندگی ما بود. من بدون قید و شرط گذشت می کنم. بعد از گفته های این زن آخرین دفاع از معلم میانسال در مرحله دادسرا گرفته شد. او گفت:با اینکه ۲۰ سال بود از دست پسرم زجر می کشیدم اما دلم نمی خواست او بمیرد. من هر کاری برای اصلاح او کردم. از کاری که کردم خیلی پشیمان هستم؛ اما در آن لحظه واقعا اختیارم دست خودم نبود. بعد از پایان گفته های متهم و بیان آخرین دفاع در مرحله دادسرا کیفرخواست علیه او صادر شد و با توجه به اینکه تنها ولی دم یعنی مادر مقتول اعلام گذشت بی قیدو شرط کرده بود، پرونده متهم برای رسیدگی به لحاظ جنبه عمومی جرم به شعبه ۱۰ دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد.