چکیده ای از بیوگرافی محمد علی کلی
نام: محمد علی کلی
زادروز: ۱۷ ژانویهٔ ۱۹۴۲
زادگاه: لوییویل، کنتاکی
فوت: ۳ ژوئن ۲۰۱۶
محل زندگی: میشیگان
ملیت: آمریکایی
پیشه: بوکسور
بیوگرافی محمد علی کلی
نام قبلی محمد علی کلی، کاسیوس مارسلوس کِلِی بود که نام خود را به محمد و نام خانوادگی اش را به علی تغییر داد، ولی در ایران او را با نام محمدعلی کلی می شناسند. او متولد سال ۱۷ ژانویه ۱۹۴۲ (۲۷ دی ماه ۱۳۲۰) در لویی ویل در ایالت کنتاکی آمریکا در خانواده ای متوسط دیده به جهان گشود. شغل پدرش تابلونویسی بود. محمد علی کلی هنگامی که ۱۲ ساله بود به افسر پلیسی اطلاع داد که دوچرخه اش دزدی شده است و گفت چنانچه دزد را بیابد، حتماً حقش را می گیرد. آن افسر که جو مارتین نام داشت در یک باشگاه کوچک محلی به کودکان، بوکس آموزش می داد.
به همین علت به محمد علی کلی گفت اگر دوست دارد با دزد مبارزه کند، بهتر است که اول بوکس را یاد بگیرد تا بتواند دزد را بازداشت کند و حقش را کف دستش بگذارد، اینگونه بود که محمد علی کلی خیلی زود وارد رینگ بوکس شد. این کودک ۱۲ ساله با سرعت تحت نظر مارتین مربی خود، در یادگیری بوکس پیشرفت چشمگیری کرد. هنگامی که وارد دبیرستان شد، در کنتاکی، موفق شد ۶ عنوان را بدست آورد. محمد علی کلی وضعیت درسی خوبی نداشت ولی افتخارات و قهرمانی های وی سبب شد که مسئولین مدرسه نمرات و وضعیت بد درسی او را نادیده بگیرند و مدرک فارغ التحصیلی برایش صادر کنند. او از کودکی علاقه ی زیادی به بوکس داشت و از ۱۲ سالگی مشت زنی را شروع کرد و در حدود ۱۰ سال بعد یعنی در سال ۱۹۶۴ موفق شد قهرمانی بوکس جهان را به نام خود ثبت کند.
دوران نوجوانی محمد علی کلی
محمد علی کلی در بازی های المپیک تابستانی سال ۱۹۶۰ در رم مدال طلای بوکس در رده سبکِ سنگین وزن را کسب کرد و پس از آن آموزش بوکس حرفه ای را زیر نظر آنجلو داندی ادامه داد و هم زمان در همان سالها بود که عقاید مذهبی خویش را بروز داد. ضمن این که نتایج دور از انتظار و خیره کننده وی در مسابقات و روحیه خستگی ناپذیرش باعث شده بود تا لقب مشت زن لویی ویل را از آن خود کند.
محمد علی کلی در ۲۹ اکتبر ۱۹۶۰ در شهر لویی ویل توانست در نخستین مسابقه حرفه ای خویش در ۶ راند بر تونی هونساکر که رئیس پلیس فایتویل ویرجینیای شرقی بود پیروز شود.
از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۳ محمد علی کلی در ۱۵ مسابقه نفسگیر دیگر حریفانش را ناک اوت کرد. کسانی مانند تونی اسپرتی، جیم رابینسون، دانی فلیمن، داک سابدانگ، آلونزو جانسون، جرج لوگان، ویلی بسمانفو لامار کلارک (که در دوره اوج خود بیش از ۴۰ پیروزی قاطعانه داشت).
احتمالا هیجان انگیزترین و پر افتخارترین موفقیت محمد علی کلی، در آن دوران پیروزی برابر سانی بنکس، آلخاندرو لاورانته و آرچی مور که سابقه ۲۰۰ پیروزی چشمگیر داشتند، باشد هرچند بنکس و لاورانته هر دو بعد از این در مسابقه های دیگر روی رینگ کشته شدند و محمد علی کلی تنها مدعی عنوان قهرمانی در برابر سانی لیستون شد. مقابله با سانی لیستون رقابتی بود که تمامی بوکسورها با ترس از آن حرف می زدند و بوکسوری به سن و سال کم محمد علی کلی نتوانسته بود وی را تاکنون شکست دهد و این عنوان را کسب کند.
ازدواج محمد علی کلی و فرزندانش
محمد علی کلی در سال ۱۹۶۴ با سونجی روی ازدواج کرد و در سال ۱۹۶۶ از یکدیگر جدا شدند. او نیز در سال ۱۹۶۷ با بلیندا بوید ازدواج کرد و در سال ۱۹۷۷ از او جدا شد. محمد علی کلی پس از آن با ورونیکا پورش در سال ۱۹۸۶ ازدواج کرد. یولاندا آخرین همسر او بود که در سال ۱۹۸۶ با یکدیگر ازدواج کردند و تا پایان عمر در کنار او زندگی کرد. محمد علی کلی صاحب ۷ دختر به نام های لیلاعلی، مریم، راشده، جمیله، هانا، میا و خلیله و همچنین دو پسر به نام های محمد علی جونیور و اسد امین است.
تغییر نام و مذهب محمد علی کلی
علاوه بر مبارزات در رینگ و در رده سنگین وزن، محمد علی کلی به خاطر مورد دیگری هم معروف شد. وی در سال ۱۹۶۲ میلادی بعد از آشنا شدن با الیجا محمد، مسلمان شد و نام خود را به «محمد» و فامیلش را به «علی» تغییر داد وی تا ابد می گفت که عوض کردن اسمش به «محمد علی»، جزء برترین رویدادها در زندگی اش است. محمد علی پیش از اولین مبارزه اش با لیستون با «جنبش امت اسلام»، آشنایی کامل داشت. جنبشی که در دهه ۱۹۳۰ به مدیرت الیجا محمد در دیترویت راه افتاده بود.
محرومیت محمد علی کلی از مسابقات
در سال ۱۹۶۶ بود که محمد علی کلی از حضور در ارتش آمریکا برای جنگ ویتنام سر باز زد و خاطرنشان کرد که هیچوقت به روی همنوعان ویتنامی خود آتش نمی گشاید، که همین مسأله مدتها سر زبان ها بود و بعد از آن حتی از حضور در رقابت های بوکس به بازه زمانی ۵ سال محروم شد و گواهینامه بوکسش هم به حالت تعلیق درآمد، ولی چند وقتی بعد این محکومیت به ۳ سال کاهش پیدا کرد. دادگاه، محمد علی کلی را به جرم فرار از خدمت زیر پرچم به پنج سال زندان محکوم کرده بود ولی با پرداخت مبلغ ضمانت به زندان نرفت. او دوران محرومیت را با شرکت در مجامع سیاسی، شرکت در برنامه های تلویزیونی و سخنرانی در دانشگاه ها سپری کرد. او در این بازه زمانی کم تر به تمرین بوکس می پرداخت.
اعلام بازنشستگی محمد علی کلی
محمد علی کلی در ۲۷ ژوئن ۱۹۷۹ اعلام بازنشستگی کرد و با دنیای پر هیجان رینگ و بوکس خداحافظی نمود. هرچند در طی دو سال بعد از آن مسابقاتی هم انجام داد ولی در آخرین مسابقه خود برابر ترور بربیک که ۱۲ سال از او جوان تر بود شکست خورد و بعد از این شکست در سال ۱۹۸۱ با رکورد ۵۶ پیروزی، ۳۷ ناک اوت و ۵ شکست بطور کامل از بوکس کناره گیری کرد. محمد علی کلی همیشه فاصله اش با حریف، نسبت به دیگران بیشتر بود و ضرباتش به سر از هر بوکسور دیگری بیشتر بود. هرچند شاید این مسئله در طول یک مسابقه ریسک بیشتری داشته باشد ولی ضربات سنگین به اعضای بدن برای ناک اوت کردن حریف از روی رینگ مؤثرتر است و او معتقد بود نمی خواهد با فریب دادن دیگران قهرمان شود.
بیماری محمد علی کلی
محمد علی کلی در سال ۱۹۸۲ به سندروم پارکینسون دچار شد، این بیماری به تدریج و بدون درمان است که باعث می شود قسمت مهمی از مغز، به صورت تدریجی مبتلا به زوال شود. با این که علامت های بیماری پارکینسون در محمدعلی کلی کاملاً مشخص بود لیکن افتخار روشن کردن مشعل المپیک آتلانتا را در جورجیای آمریکا بدست او دادند.
مرگ محمد علی کلی
محمد علی کلی در ۲۳ مه ۲۰۱۶ به خاطر مشکلات تنفسی به بیمارستان انتقال یافت و حالش رو به مرگ بود. محمدعلی کلی عاقبت در سن ۷۴ سالگی، پس از ۳۲ سال تحمل بیماری پارکینسون در ۳ ژوئن ۲۰۱۶ در بیمارستان آریزونا از دنیا رفت. جنازه معروف ترین بوکسور دنیا در زادگاهش در لویسفیل در ایالت کنتاکی آمریکا تشییع شد. پس از یک هفته از مرگ او، مراسم خاکسپاری در لویی ویل ایلات کنتاکی برپا شد و هزاران نفر در مراسم تشییع پیکر محمد علی حضور یافتند.
گردآوری: بخش بیوگرافی سرپوش
- 22
- 5