زندگی نامه حضرت داوود؛ پدر حضرت سلیمان

داستان زندگی حضرت داوود

چکیده ای از زندگی نامه حضرت داوود:

نام کامل: داوود

نام پدر: ایشا بن لاوى بن یعقوب

محل زندگی: سرزمینی بین مصر و شام

نام کتاب: زبور

محل دفن: کوه صیهون

همسران:میخال، شیتموم، ابیجایل، باتشِبا، هاگیت، اِگلاه، آبیتال و بث‌شبع

زندگی نامه حضرت داوود:

حضرت داوود علیه السلام از پیامبران بنی اسرائیل بود و چهاردهمین نسل از حضرت ابراهیم محسوب می شود، وی پدر حضرت سلیمان است و توانست اورشلیم را برای بنی اسرائیل فتح کند و به مقام پادشاهی رسید. نام این پیامبر ۱۶ بار در قرآن آورده شده است و از جمله پیامبرانی است که از جانب خدا بر او کتاب نازل شد، نام کتاب حضرت داوود زبور می باشد و اولین پیامبری است که کتاب آسمانی به او عطا شده بود، همچنین مقام قضاوت نیز در اختیارش بود.

حضرت داوود در حدود ۹۷۲ قبل از میلاد زندگی می کرده است صدای زیبایی داشته و خداوند قدرت زره سازی را به او عطا کرده بود، ایشان در میان یهودیان جایگاه ارزشمندی را به خود اختصاص می داد، با این وجود تهمت هایی در تورات به او نسبت داده شده است.

در زبان عبری داوود به شکل داوید تلفظ می شود که معنی محبوب دارد، حضرت داوود از نسل حضرت یعقوب و فرزند ابراهیم می باشد، وی در عصر «اشموئیل» زندگی می کرده و از جمله پیامبرانی بودند که زبان پرندگان را می دانست.

محل تولد حضرت داوود در منطقه ای بین مصر و شام است و با نه واسطه به یکی از فرزندان حضرت یعقوب می رسد به همین دلیل او اینگونه نسب خود را عنوان می کند: داوود بن ایشا بن عوید بن باعز بن سلمون بن نحشون بن عمى نادب بن رام بن حصرون بن فارص بن یهوذا بن یعقوب بن إسحاق بن ابراهیم (ع). حضرت یعقوب صد سال عمر کرد که چهل سال از آن را به حکومت پرداخت.

در روایتی اسلامی حضرت یعقوب را فرزند ایشا بن لاوى بن یعقوب می دانند که ده فرزند داشته و داوود از همه آنها کوچک تر بوده است و به شبانى مشغول بوده است. حضرت داوود نیز نوزده فرزند داشت که از میان آنها حضرت سلیمان به نبوت رسید و جانشین پدرش شد.

بعد از اینکه طالوت پادشاه شام از دنیا رفت، حضرت داوود با دشمنان خود به مدت هفت سال جنگید و سرانجام توانست اورشلیم را فتح کند، سپس قوانین پرستش را تنظیم کرد و حکومتی بر پایه عدالت آمیخته با حکمت ایجاد کرد. حضرت داوود چهل سال از عمر خود را به حکومت داری گذراند. حکومت یهود به واسه حکمت و غیرت حضرت داوود توانمند شد و به واسطه مهارت زره سازی و جنگی اش توانست بر دشمنان پیروز شود، در نتیجه سرزمین آنها از دریاى سرخ و مصر تا رود فرات گسترش پیدا کرد.

امام صادق علیه السلام در یک حدیث درباره قدرت زره سازی حضرت داوود می فرمایند: خداوند به داوود پیغمبر علیه السلام وحى فرستاد که تو بنده خوبى هستى، به شرطى که از بیت المال مصرف شخصى نکنى و کارى را با دست خودت انجام دهى و امرار معاش کنى. داوود علیه السلام سخت گریست. خداوند عزوجل به آهن وحى کرد که در برابر داوود نرم شود و آهن نرم شد. حضرت داوود علیه السلام نیز، هر روز زرهى مى‌ساخت و به هزار درهم مى‌فروخت و از مصرف کردن بیت المال بى‌نیاز گشت.

کتاب آسمانی حضرت داوود

زبور کتاب آسمانی حضرت داوود:

حضرت داوود اولین پیامبری بودند که دارای کتاب آسمانی از جانب خدا شدند، نام کتاب ایشان در آیه «انا اوحینا الیک کما اوحینا الى نوح و النبین من بعده و اوحینا الى ابراهیم و اسماعیل... و آتینا داود زبورا» همچنین در آیات ۱۰۶ سوره‏ انبیاء و ۵۵ سوره اسراء آمده است.

در آیه ذکر شده به دو نکته مهم اشاره شده است:

- نکته اول: مسئله نزول وحى

- نکته دوم: مسئله فرستادن کتاب «زبور» بر حضرت داود علیه‌السلام.

در زبور علاوه بر حمد و ثناى الهى، نصایح و مناجات، امور اخلاقی نیز وجود دارد، همچنین از ذکر اوامر و نواهى خالی است. شریعت حضرت داوود همان شریعت تورات بود، زبور با خطی برجسته نوشته شده بود و حاوی موعظه های زیادی بود. به سند معتبر از امام صادق علیه‌السلام، در حیات القلوب عنوان می شود: زبور در شب هیجدهم ماه مبارک رمضان بر حضرت داود علیه‌السلام نازل شده است. 

اهل کتاب زبور فعلی را به حضرت داودد نسبت می دهند، اما شواهد نسان می دهد؛ زبور فعلی از مولفین متفاوت در عصرهای متوالی است و تنها قسمتی که متعلق به داوود علیه السلام می باشد و جمله مزمور چهل و پنجم که در رابطه با پیغمبر اسلام و اصحاب آن حضرت صحبت کرده است از زبور واقعی است زیرا قرآن نیز در آیه ۱۰۵ سوره انبیاء به این بشارت زبور اشاره کرده است.

کتاب زبور حضرت داوود

خصلت های حضرت داوود:

در آیات ۱۵ تا ۲۰ سوره ص خداوند حضرت داوود را با ده خصلت توصیف کرده و می ستاید، خداوند به پیامبر اکرم سفارش می کنند که مانند حضرت داوود در برابر گزند مخالفان و بد خواهان، مقاومت و صبر داشته باشد؛

اِصْبِرْ عَلى ما یَقُولُونَ وَ اذْكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ «ای پیامبر! در برابر آن چه مخالفان می‌ گویند شکیبا باش و به خاطر بیاور بنده ما داود(علیه‌السلام) را كه صاحب قدرت، و بسیار باز گشت كننده به خدا بود.

این خصایص ده گانه عبارتند از:

- صبر و مقاومت

- مقام بندگی و عبودیت

- قدرت و قوت جسمی و معنوی

- رابطه تنگاتنگ با خداوند و بازگشت و رجوع مداوم به او

- تسخیر کوه و تسبیح خدا گفتن صبح و شام همراه با ایشانگ

- هم آواز شدن پرندگان با او در تسبیح با خدا

- آنها نه تنها در آغاز كار بلكه در همه احوال، با تسبیح او هماهنگ می ‌شدند

- دارا بودن حکومتی استوار و مقتدرانه

- علم و دانش سرشار كه مایه بركات است

- منطقی گویا، و بیانی لطیف و شیوا

وفات حضرت داوود:

داوود کنیزی داشت که شب  ها درها را می بست و سپس کلیدهایش را نزد ایشان می برد. یک شب مردی را در خانه دید از او پرسید تو چه کسی هستی؟

او گفت: «من کسی هستم که بدون اجازه شاهان بر آنها وارد می‌گردم.»

حضرت داوود بعد از اینکه این سخن را شنید پرسید: آیا تو عزرائیل هستی؟ چرا قبلا پیام نفرستادی تا من برای مرگ آماده گردم؟

عزرائیل گفت: من قبلا پیامهای بسیار برای تو فرستادم.

حضرت داوود پرسیدند: آن پیامها را چه کسی برای من آورد؟

عزرائیل گفت: «پدرت، برادرت، همسایه‌ات و آشنایانت کجا رفتند؟»

داود(علیه‌السلام) گفت: همه مردند.

عزرائیل گفت: «آنها پیام رسانهای من به سوی تو بودند که تو نیز می ‌میری همان گونه که آنها مردند.» سپس عزرائیل جان حضرت داوود را گرفت.

بعد از اینکه حضرت داوود فوت کرد؛ پرندگان زیادی بال های خود را بالای سر جنازه اش گرفتند و سایه ایجاد کردند. چهل هزار نفر از علماء و اکابر بنى اسرائیل جنازه ایشان را بیت المقدس در قریه داود بر کوه صیهون به خاک سپردند.

آرامگاه حضرت داوود در صیحون

گردآوری: بخش بیوگرافی سرپوش