ماری کوری نقش اصلی در تاسیس انستیتو رادیوم پاریس در سال ۱۹۱۲ داشتچکیده ای از بیوگرافی ماری کوری
نام:ماریا اسکودوسکا کوری
زاده:۷ نوامبر ۱۸۶۷
زادگاه:ورشو، لهستان کنگره، امپراتوری روسیه
ملیت:ایرانی
درگذشت:۴ ژوئیهٔ ۱۹۳۴
علت درگذشت:کم خونی آپلاستیک
بیوگرافی ماری کوری
ماریا سالومی اسکلودوسکا در هفتم نوامبر ۱۸۶۷ میلادی در لهستان متولد شد. شغل پدر و مادر ماری کوری، هر دو معلمی بود. وی فرزند پنجم خانواده بود که خواهران بزرگتر او، زوفیا متولد ۱۸۶۲، برونیسواوا متولد ۱۸۶۳ و هلنا متولد ۱۸۶۶ بودند و تنها برادر او جوزف نام داشت که در سال ۱۸۶۳ متولد شده بود.
خانواده ماری کوری از هر دو طرف خاندان مادری و پدری، افرادی ورشکسته بودند که طی اتفاقات مربوط به قیام میهن پرستان لهستان، ثروت خود را در جریان باز پس گیری استقلال لهستان از دست داده بودند. به همین جهت ماری کوری و خواهرانش زندگی سختی را تجربه کردند. وضعیت بد خانوادگی و کاهش درامد مادر، سبب شد تا آن ها کسری مخارج خود را از راه تبدیل کردن منزلشان به اقامت گاهی برای پسران، جبران کنند. وظیفه ی برونیسواوا، مادر ماری، اداره یک مدرسه شبانه روزی معروف دخترانه بود که در نهایت بعد از تولد ماری، از سمتش استعفا داد.
زمانی که ماری کوری تنها ۱۰ سال داشت، برونیسواوا بر اثر بیماری سل در سال ۱۸۷۸ درگذشت. سه سال قبل از آن، زوفیا بزرگترین خواهر ماری کوری نیز درگذشت. دلیل فوت وی ابتلا به بیماری تیفوس بود که از یکی از مستأجران شبانه روزی خانه به او منتقل شده بود. پدر ماری کوری یک خداناباور و با این حال، مادرش یک کاتولیک معتقد بود. مرگ مادر و خواهر او سبب شد تا ماری کوری از باور به مذهب کاتولیک دست بردارد و به ندانم گرایی روی آورد.
ازدواج ماری کوری
ماری کوری در سال ۱۸۹۵ میلادی با پیر کوری ازدواج کرد. وی مدرک دکتری خود را به تازگی دریافت نموده بود و بعنوان استاد فعالیت میکرد. پیر یک دانشمند مشهور و قابل احترام بود. وی مفهوم پیزوالکتریسیته را کشف کرد. بعلاوه ، پیر در تحقیقات شاخه مغناطیس سابقه ای طولانی داشت و مفهومی را کشف کرد که امروز به نام نقطه کوری شناخته می شود. این نقطه، دماییست که یک تغییر کوچک در آن، روی خاصیت مغناطیسی ماده تأثیر بزرگی دارد.
ماری کوری در سال ۱۸۹۵ میلادی با پیر کوری ازدواج کردماری کوری و پیر در سال ۱۸۹۷صاحب دختری شدند که نامش ایرلن بود. دختر دوم این زوج، در سال ۱۹۰۴ متولد شد که نام وی، ایو بود. ایرلن جولیوت کوری راه مادر خود را دنبال کرد و جایزه نوبل شیمی را در سال ۱۹۳۵ از آن خود کرد. جولیوت کوری با همسرش فردریک جولیوت این افتخار را برای کار در زمینه سنتز عناصر رادیواکتیو جدید به اشتراک گذاشت. ایو کوری در سال ۱۹۳۷، نخستین زندگینامه را برای مادر معروف خود، مادام کوری، نوشت که چند سال بعد به یک فیلم سینمایی تبدیل شد.
ماری کوری و پیر دو دختر به نام های ایرلن و ایو داشتند فعالیت های ماری کوری
هنگامی که ماری کوری در سال ۱۸۸۳، از دبیرستان فارغ التحصیل شد، به خاطر تحصیلات ممتازی که داشت مدال طلا به وی تعلق گرفت. ماریا در سال ۱۸۹۱ یعنی در سن ۲۴ سالگی به پاریس مهاجرت کرد. وی نام ماری را در این کشور انتخاب کرد و در دانشگاه پاریس تحصیلات خود را ادامه داد و در نهایت به صورت پاره وقت مشغول انجام کار شد. قابل توجه است که وی گاهی وقت ها از خرید وعده های غذایی مناسب به علت فقر، محروم بود و از گرسنگی از هوش می رفت با این حال، مصمم به یادگیری، مطالعاتش را متوقف نمی کرد.
تصاویر خانوادگی ماری کوریماری کوری مدرک کارشناسی ارشد خود را در سال ۱۸۹۳، در رشته فیزیک بعنوان دانشجوی برتر دریافت کرد. بعد از این که ماری کوری فارغ التحصیل شد، یک کمک هزینه صنعتی به او اهدا شد تا در خصوص تأثیر ذرات ترکیب فولاد در خواص مغناطیسی آن تحقیق کند. هدف نهایی، تدوین روشی برای ساخت آهنرباهای قوی تر بود. وی مدرک کارشناسی ارشد خود را در سال ۱۸۹۴ میلادی در رشته شیمی هم دریافت کرد.
ماری کوری رادیواکتیویته را کشف کرد و همراه با همسرش پیر، هنگام کار با نوعی ماده معدنی( pitchblende) عناصر رادیواکتیو پولونیوم و رادیوم را کشف کرد. پیر کوری در در ۱۹ آوریل ۱۹۰۶، در یک تصادف درگذشت. وی توسط کالسکه ای رانده شد و بین چرخهای آن افتاد، که همین امرباعث شد جمجمه اش بشکند. دانشگاه پاریس در ماه مه، به ماری کوری اعلام کرد که آن ها می خواهند موقعیت منصوب شده ی شوهرش را به وی منصوب کنند. به این ترتیب وی نخستین زنی شد که مقام استادی آن مؤسسه را بدست آورد. ماری کوری در سال ۱۹۱۰ توانست رادیوم را در خالص ترین شکل آن جدا کند. سپس، اندازه‌گیری استاندارد انتشار رادیواکتیو تعریف شد و به افتخار پیر" curie" نامیده شد.
از دستاوردهای بزرگ ماری کوری می‌توان به توسعه نظریه رادیواکتیوته اشاره کرداین واقعیت که بافتهای زنده اندامها میتوانند توسط پرتوهای رادیوم از بین بروند بعنوان مهمترین دستاورد کشف کوریها مشخص گردید. پزشکان و پژوهشگران علوم پزشکی بزودی متوجه شدند که غده ها و بافتهای بدخیم را که در سرطان و همینطور بیماریهای پوستی و غدد ترشحی بروز می کنند ، به این وسیله میتوانند از بین ببرند. بسیاری از بیماران سرطانی که توانسته اند با موفقیت معالجه شوند و از مرگ نجات یابند عمر دوباره و سلامتی خویش را مرهون تلاشهای ایثارگرانه و خستگی ناپذیر و انگیزه والای این زن بی همتا هستند.
جوایز نوبل ماری کوری
ماری کوری برنده دو جایزه نوبل، در سال ۱۹۰۳ برای فیزیک و در سال ۱۹۱۱ برای شیمی شد. وی نخستین زنی بود که توانست جایزه نوبل را دریافت کند و همینطور اولین فردی بود که این جایزه معتبر را دو بار از آن خود کرد. او تنها کسیست که به خاطر موفقیت در دو علم جداگانه مورد تقدیر قرار گرفته است.
در سال ۱۹۰۳ ماری کوری جایزه نوبل فیزیک را بهمراه همسرش و هانری بکرل به علت فعالیت در زمینه رادیواکتیویته دریافت کرد. پیر و ماری کوری به دلیل تلاش های علمی خود با پیروزی به شهرت بین المللی رسیدند و برای ادامه تحقیقات از پول جایزه خود استفاده کردند. ماری کوری در سال ۱۹۱۱، بار دوم جایزه نوبل خود را به علت کشف رادیوم و پولونیوم، در رشته شیمی دریافت کرد.
مرگ ماری کوری
ماری کوری در ۴ ژوئیه ۱۹۳۴ در آسایشگاه سانسلموز دپسی، در هاوت ساووی فرانسه درگذشت. او به بیماری کم خونی آپلاستیک مبتلا بود که فرض بر اینست که در بیشتر مدت زندگی خود در اثر تابش اشعه منقبض شده است. در حالیکه ماری و پیر بررسی کردند، صدمه ای که تابش میتواند در بدن انسان ایجاد کند مشخص نبود، بنابراین در حین کنترل آن، اقدامات احتیاطی و ایمنی عملاً پوچ بود. ماری کوری در آن هنگام مرتباً ایزوتوپ رادیواکتیو را با خود حمل می کرد. او بدون هیچگونه محافظتی این آزمایشات را انجام داد، درست همانطور که با دستگاه های اشعه ایکس، هنگام خدمت در جنگ جهانی اول کار می کرد.
لهستان و فرانسه، سال ۲۰۱۱ میلادی را به‌عنوان سال ماری کوری نام‌گذاری کردندبقایای فانی ماری کوری همراه با اجساد پیر کوری در اسکو، جنوب پاریس به خاک سپرده شد. اجساد هر دو دانشمند در سال ۱۹۹۵ به پانتئون پاریس منتقل شد. او همچنین نخستین زنی بود که بقایای آن به علت لیاقت خود وارد محوطه شد. امروزه وسایل ماری کوری قابل اداره نیست زیرا هنوز هم میزان بالایی از رادیواکتیویته دارند. آن ها درون ظروف سرب دار نگهداری میشوند و باید لباس مخصوصی برای اداره آن ها پوشیده شود. دفتر و آزمایشگاه او در انستیتوی رادیو به موزه کوری تبدیل شد.
گردآوری: بخش بیوگرافی سرپوش
- 15
- 5
