مخترع بمب هسته ای؛ رابرت اوپنهایمر

رابرت اوپنهایمر

چکیده ای از بیوگرافی رابرت اوپنهایمر:

نام کامل: جی. رابرت اوپنهایمر

تاریخ تولد: ۲۲ آوریل ۱۹۰۴

محل تولد: نیویورک سیتی، نیویورک، ایالات متحده

حرفه: فیزیک‌دان نظری آمریکایی بود که استاد فیزیک دانشگاه کالیفرنیا

تحصیلات: کالج هاروارد، کالج مسیح دانشگاه کمبریج، دانشگاه گوتینگن

درگذشت: ۱۸ فوریه ۱۹۶۷

محل دفن: پرینستون، نیوجرسی، ایالات متحده

بیوگرافی رابرت اوپنهایمر

بیوگرافی رابرت اوپنهایمر:

رابرت اوپنهایمر در ۲۲ آوریل سال ۱۹۰۴ در نیویورک به دنیا آمد. پدرش یکی از وارد کننده های ثروتمند نساجی و البته یهودی بود که از سال ۱۸۸۸ از آلمان به آمریکا مهاجرت کرده بود. پدر رابرت بدون پول و حتی بدون دانستن زبان انگلیسی به آمریکا آمده بود، اما توانست در یک شرکت نساجی شغلی به دست بیاورد. وی در طی این یک دهه همکاری با شرکت مدیریت اجرایی را به دست آورد. او را می توان از یهودیان اشکنازی دانست.

در سال ۱۹۱۲ رابرت همراه با خانواده اش به یک آپارتمان در طبقه یازدهم منتقل شدند که معمولا برای داشتن عمارت های مجلل شهرت داشت. رابرت یک برادر کوچکتر نیز داشت که وی نیز فیزیکدان شد. 

پدر رابرت ابتدا فرزندش را در یک مدرسه مقدماتی به نام Alcuin ثبت نام کرد. در سال ۱۹۱۱ وارد مدرسه جامعه فرنگ اخلاق شد. این مدرسه را فلیکس آدلر تاسیس کرده بود که به منظور ترویج نوعی آموزش اخلاقی مبتنی بر جنبش فرهنگ اخلاقی، پایه گذاری شده بود و شعار آن عمل پیش از عقیده بود. 

زندگینامه رابرت اوپنهایمر

رابرت کلاس های سوم و چهارم را در یک سال تمام کرد و نیمی از کلاس هشتم را نیز طی کرد. در سال آخر تحصیلات خود به رشته شیمی علاقه مند شد. بعد از گذشت یکسال از فارغ التحصیلی این دانشمند یعنی در سن ۱۸ سالگی توانست پذیرش کالج هاروارد را کسب کند، اما زمانی که تعطیلات تابستان را به همراه خانواده اش در یاخیموو (واقع در جمهوری چک) می گذارند مبتلا به حمله کولیت (بیماری التهاب روده) شد. برای بهبود بیماری رابرت، پدرش همراه با معلم انگلیسی وی را به نیومکزیکو بردند، در این زمان اوپنهایمر به اسب سواری و جنوب غربی آمریکا علاقه مند شد. 

اوپنهایمر دانشجوی رشته شیمی بود اما هاروارد دانشجویان خود را مجبور می کرد تا تاریخ، ادبیات، فلسفه و ریاضیات را بیاموزند. او ردوره ای که از تحصیل عقب مانده بود را با طی کردن شش دوره در هر ترم جبران کرد و توانست در انجمن افتخار دانشگاهی Phi Beta Kappa پذیرفته شود. 

در سال اول او را به عنوان تحصیل جداگانه در رشته فیزیک هم پذیرش شد این موضوع بدین معنی است که نیازی به گذراندن کلاس های پایه ندارد و به جای آن می توانست کلاس های پیشرفته را ثبت نام کند. اوپنهایمر در کلاسی به نام ترمودینامیک که توسط پرسی بریجمن تدریس می شد به فیزیک تجربی هم علاقه پیدا کرد. 

رابرت اوپنهایمر در کنار انیشتین

تحصیل رابرت اوپنهایمر در اروپا:

در سال ۱۹۲۴ به اوپنهایمر خبر دادند که توسط کالج مسیح دانشگاه کمبریج پذیرفته شده است، وی درخواستی مبنی بر اجازه کار در آزمایشگاه کاوندیش به ارنست رادرفورد نوشت، البته رادفورد این درخواست را قبول نکرد و درنهایت او توسط شركت جی.جی تامسون با شرط تکمیل دوره اصلی آزمایشگاه پذیرفته شد. 

پاتریک بلک سرپرست او که تنها چندسال از خودش ارشدتر بود رابطه خوبی برقرار نمی کرد، به طوری که او اعتراف کرده زمانی که در تعطیلات دوستانه اش با فرانسیس فرگوسن بوده یک سیب آغشته به مواد شیمیایی روی میز بلک قرار داده است. 

اوپنهایمر فردی بلندقد، سیگاری و لاغر بوده است که غالبا در افکار خود غوطه ور بود، بسیاری از دوستانش وی را با صفت تمایل به خود مخرب توصیف می کنند. 

زمانی که وی از کمبریج به تعطیلات رفت تا با دوست خود فرگوسن ملاقات کند، یک اتفاق نگران کننده صورت گرفت. فرگوسن متوجه حال روحی نامسائد اوپنهامیر شد، زمانی که وی خبر ازدواج با دوست دخترش فرانسیس کیلی را به وی داد، اوپنهایمر روی دوست خود پرید و سعی داشت تا او را خفه کند. باوجودی که فرگوسن خیلی راحت از این اقدام جلوگیری کرد اما با ایجاد آن فرگوسن متوجه مشکلات عمیق روانی اوپنهایمر شد. 

اوپنهایمر در دوره های زندگی اش تحت تاثیر دوره های افسردگی زیادی بود و یک مرتبه به برادر خود می گوید: "من بیشتر از دوستان به فیزیک احتیاج دارم".

آزمایشات رابرت اوپنهایمر

ترک کمبریج:

اوپنهایمر کمبریج را در سال ۱۹۲۶ ترک کرد و برای ادامه تحصیلات به دانشگاه گوتینگن که زیر نظر ماکس بورن بود رفت. به همین ترتیب بود که وی توانست دکترای خود را در سال ۱۹۲۷ تحت نظر ماکس بورن دریافت کند. پس از مصاحبه دکترا، پروفسور جیمز فرانک، گفت: "خوشحالم که تمام شد."

یکی از مراکز برجسته جهان برای فیزیک نظری گوتینگن بود که اوپنهایمر در آنجا با افراد مشهور زیادی مانند ورنر هایزنبرگ، پاسکال جردن، ولفگانگ پائولی، پل دیراک، انریکو فرمی و ادوارد تلر آشنا شد. گوتینگن توانست موفقیت های بسیاری برای اوپنهایمر به همراه بیاورد به طوری که وی مقالات زیادی در خصوص مکانیک کوانتومی در این موسسه منتشر کرد. همچنین او تقریب بورن-اپنهایمر را گسترش داد که هم‌اکنون در فیزیک کوانتومی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پروژه منهتن:

لزلی گروز از طرف ارتش آمریکا مدیریت پروژه منهتن را برعهده داشت و از دانشگاه های مختلفی بازدید می کرد. ارنست لارنس تحقیقات زیادی در برکلی انجام داد و توانست سیکلوترون را نیز اختراع کند. 

گروز در برکلی با اوپنهایمر مصاحبه انجام داده بود. زیرا وی را فردی قابل و تیزفهم می دانست و اوپنهایمر را برای منصب مدیریت علمی پروژه منهتن برگزید. ارتش آمریکا و اف بی آی از سابقه چپ‌ گرایانه اوپنهایمر آگاهی داشتند اما با اصراری که گروز داشت از طرح کردن این مسئله خودداری می کردند. 

در بین سال های ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۵ پروژه منهتن توسط اوپنهایمر رهبری می شد که هدفش تولید اولین بمب اتمی در لوس آلاموس در ایالت نیومکزیکوی آمریکا بود.

آزمایشات هسته ای توسط رابرت اوپنهایمر

مؤسسه مطالعات پیشرفته:

بعد از اتمام جنگ جهانی دوم او به کل تک برگشت اما بعد از گذشت مدت کوتاهی یعنی رد سال ۱۹۴۷ بنا بر پیشنهاد لویس استراوس؛ مدیریت مطالعات پیشرفته را برعهده گرفت و تا سال ۱۹۶۶ در این موسسه مشغول بود. 

آزمایش هسته ای ترینیتی:

کار مشترک بین دانشمندان در لوس آلاموس در تاریخ ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۵ موجب تولید اولین انفجار هسته جهان شد که  در نزدیکی آلاموگوردو، نیومکزیکو اتفاق افتاد. در اواسط سال ۱۹۴۴ اوپنهایمر نام آن را ترینیتی گذاشت. 

این آزمایش در ساعت ۵:۲۹:۲۱ صورت گرفت و انجام آن انرژی معادل ۲۰ کیلوتن تی ان تی آزاد کرد. در این آزمایش ماسه های بیابان که عمدتا از سیلیکا تشکیل شده است؛ ذوب شدند و تبدیل به مواد رادیواکتیو ضعیفی با رنگ سبز روشن شدند و نام آنها به تریتینیت تغییر پیدا کرد. 

آزمایش ترینیتی حفره ای به عمق ۱٫۵ متر و به قطر ۹٫۱ متر ایجاد کرد، در زمان انفجار کوه های اطراف برای زمان یک الی دو ثانیه بیشتر از زمان روز روشن شدند و رنگ های مشاهده شده بین سبز تا بنفش متغیر بودند اما در نهایت به سفید تبدیل شدند. صدای مهیب انفجار بعد از ۴۰ ثانیه به گوش ناظران رسید و تا ۱۶۰ کیلومتر دورتر نیز احساس شد، همچنین ابرقارچی به ارتفاع ۱/۱۲ کیلومتر ایجاد کرد. 

برای مخفی نگه داشتن آزمایش ارتش آمریکا؛ اوپنهایمر آن را یک انفجار انبار مهمات گزارش کرد و تا زمانی که انفجار هیروشیما در ۶ اوت صورت نگرفت حقیقت را بازگو نکرد. ۲۶۰ نفر از افراد شاهدان این آزمایش بودند و در آزمایش بعدی در سال ۱۹۴۶ نزدیک به ۴۰۰۰۰ نفر بازدید کننده حضور داشتند. بمباران هسته‌ای هیروشیما و ناکازاکی تنها چند هفته پس از این آزمایش رخ داد.

آزمایشات هسته ای توسط رابرت اوپنهایمر

لغو اجازه امنیتی:

در سال ۱۹۵۴ که اوج دوران مک کارتیسم بود؛ رئیس هیت مدیره کمسیون انرژی اتمی آمریکا به نام لویس استراوس شواهدی مبنی بر جاسوسی شوروی از برنامه اتمی آمریکا پیدا کرد، به دنبال سابقه چپ گرایانه ای که اوپنهایمر داشت همچنین مخالفت‌های اوپنهایمر با توسعه اتمی آمریکا به خصوص توسعه بمب هیدروژنی، به وی مشکوک شدند. در یک دوره یک ماهه سوال و جواب هایی از اوپنهایمر انجام شد و در نهایت اجازه امنیتی این دانشمند لغو شد. 

از جمله اتهاماتی که به اوپنهایمر زده شد مربوط به تعلل وی در لو دادن یکی از دوستان کمونیست خود به نام هوکان کاوالیر بود که به این دانشمند پیشنهاد انتقال اطلاعات به شوروی را داده بود. 

زمانی که اجازه امنیتی اوپنهایمر لغو شد وی دیگر نمی توانست همکاری با دولت آمریکا در پروژه‌های سری داشته باشد. البته اوپنهایمر همچنان مدیر مؤسسه مطالعات پیشرفته بود و به فعالیتش در آن مرکز ادامه داد.

دریافت جایزه توسط رابرت اوپنهایمر

پایان کار اوپنهایمر:

زمانی که دوران مک کارتیسم به پایان رسید و جان اف کندی نماینده دموکراتها به رئیس جهموری رسید، جایزه انریکو فرمی که بالاترین عنوان از طرف وزارت انرژی ایالات متحده آمریکا بود در سال ۱۹۶۳؛ به اوپنهایمر داده شد. این دانشمند در ۱۸ فوریه ۱۹۶۷ در خانه‌اش در پرینستون، در ۶۲ سالگی، در اثر سرطان حنجره درگذشت.

گردآوری: بخش بیوگرافی سرپوش