بررسی تویوتا هایلوکس TRD + تصاویر

تویوتا هایلوکس TRD نسخه‌ی تقویت‌شده‌ی این وانت‌بار پر‌فروش ژاپنی است که در ادامه نگاه دقیقی به این خودرو و توانایی‌های آن خواهیم داشت.

تویوتا یک بخش مخصوص دارد که با نام واحد توسعه‌ی خودروهای اسپرت تویوتا یا اختصارا TRD شناخته می‌شود. یکی از جدیدترین محصولاتی که توسط واحد TRD به بازار عرضه شده، تویوتا هایلوکس TRD است که به‌عنوان یک خودروی مدل ۲۰۱۷ وارد بازار شده است. در حقیقت TRD در این خودرو تلاش کرده است تا مقداری روح اسپرت در کالبد خودروی باری هایلوکس بدمد و جذابیت این خودرو را افزایش دهد.

بنابر گفته‌ی منابع رسمی متعلق به تویوتا، این خودرو مورد بازنگری‌هایی در جهت افزایش جذابیت قرار گرفته است که البته بیشتر این بهینه‌سازی‌ها در بخش ظاهری خودرو بوده‌اند تا هایلوکس بتواند به‌راحتی به جنگ پرچم‌داران این کلاس برود.

این مدل TRD بر اساس تویوتا هایلوکس SR5 دوکابین ساخته شده است که به پیشرانه‌ی دیزلی و سیستم چهارچرخ محرک مجهز است و یکی از پرفروش‌ترین نسخه‌های هایلوکس به شمار می‌رود. امکانات و تجهزاتی که روی این مدل قرار دارند، سبب افزایش قیمت آن شده‌اند؛ به‌طوری‌که این خودرو با مدل شش سیلندر بنزینی هایلوکس تقریبا هم‌قیمت است.

در این خودرو از جعبه‌دنده‌ی ۶ سرعته‌ی خودکار نیز استفاده شده است و  در صورتی که جعبه‌دنده‌ی دستی را برای این خودرو سفارش دهید قیمت ۶۰ هزار دلاری آن به میزان ۲ هزار دلار کاهش پیدا خواهد کرد. با این اوصاف باید گفت این نسخه‌ی هایلوکس خودروی ارزانی به شمار نمی‌رود و در بازه‌ی قیمتی خودروهایی چون فولکس واگن آماروک V6 و فول‌ترین نسخه‌ی فورد رنجر قرار دارد.

قطعاتی که TRD روی این خودرو نصب کرده است، شامل مواردی چون جلوپنجره‌ی مشکی، سپر بلند TRD، زه حاشیه‌ی گلگیرها برای افزایش پهنای خودرو و سینی زیر قرمزرنگ برای حفاظت از کف خودرو هستند. 

رینگ‌های این خودرو از نوع ۱۸ اینچی آلیاژی هستند که روی آن‌ها تایرهای دانلوپ با مشخصاتی مشابه تایرهای استاندارد SR5 سوار شده‌اند. گل پخش‌کن آفرود، لوله‌های حفاظتی قسمت بار و کاور محافظ چراغ‌های عقب از دیگر تجهیزات جانبی تویوتا هایلوکس TRD هستند. تویوتا ضمنا هایلوکس SR5 TRD را به رکاب‌های جانبی مشکی، چراغ‌های اصلی LED و سیستم ورود و استارت بدون کلید مجهز کرده است.

گرچه امنیت در این خودرو از اهمیت بالایی برخوردار است؛ اما باید اعتراف کرد که هایلوکس از نظر ایمنی به پای مدل‌های فول فورد رنجر نمی‌رسد و دلیل آن فقدان تجهیزات ایمنی فعال همانند سیستم هشدار تصادف از جلو، رادار بین خطوط و سیستم هشدار نقطه کور در این خودرو است.

اما تویوتا زیاد هایلوکس را سطح پایین در نظر نگرفته است و همچنان امکاناتی مانند دوربین دید عقب، هفت عدد کیسه‌ی هوا شامل کیسه‌های جانبی در این خودرو موجود هستند تا هایلوکس بتواند در جایگاهی بالاتر از فولکس واگن قرار بگیرد.

در داخل کابین تنها تغییری که مشاهده می‌شود مربوط به استفاده از کف‌پوش‌ TRD است. اما این خودرو پیش از آنکه یک وانت TRD باشد یک تویوتا هایلوکس SR5 است و بنابراین در داخل کابین آن مواردی چون سیستم رهیاب ماهواره‌ای، بلوتوث، صندلی راننده با قابلیت تنظیم برقی، رادیوی دیجیتال و غربیلک فرمان چندمنظوره موجود هستند.

فضای سرنشینان عقب در تویوتا هایلوکس دوکابین چندان جالب نیست و سرنشینان عقب از کمبود فضای سقف شکایت خواهند داشت. ایراد دیگری که به این خودرو وارد است مربوط به دستگیره‌های روی سقف می‌شود که از پلاستیک کاملا خشک ساخته شده‌اند. اهمیت این مسئله آنجایی روشن می شود که در هنگام عبور از مسیرهای پردست‌انداز کوهستانی مجبور باشید از دسته‌های روی سقف استفاده کنید. البته مشکلی از نظر فضای پا وجود ندارد؛ اما در کل باید گفت ردیف عقب این خودرو بیشتر برای کودکان مناسب است تا افراد بزرگ‌سال و به‌خصوص درشت‌جثه.

در کل باید گفت تغییرات داخلی مدل TRD به اندازه‌ی تغییرات بیرونی آن نیستند و در داخل کابین فرق چندانی بین نسخه‌ی استاندارد SR5 و نسخه‌ی اسپرت TRD وجود ندارد. عملکرد سیستم بلوتوث نیز از نکات جالب این خودرو است. اتصال به این بلوتوث بسیار ساده است؛ اما سیستم آن طوری طراحی شده که در هنگام رانندگی تقریبا هیچ کاربردی ندارد و نه می‌توان با آن شماره گرفت و نه می‌توان تماس‌های تلفنی را با آن انجام داد.

تویوتا دلیل این موضوع را جلوگیری از حواس‌پرتی راننده در هنگام رانندگی عنوان کرده است؛ با این وجود یک راه برای برقراری تماس در حین حرکت خودرو وجود دارد و آن این است که با استفاده از فرمان‌های صوتی اقدام به تماس‌گیری کنید. این مورد با سایر خودروهای تویوتا و محصولات لکسوس مشابه است.

کیفیت مواد به‌کاررفته در کابین نیز خوب است. در زیر کاپوت این خودرو یک پیشرانه‌ی ۲.۸ لیتری از نوع توربو دیزل قرار گفته که هیچ نوع سوپرشارژری توسط TRD روی آن نصب نشده است.دیزلی بودن پیشرانه‌ی این خودرو نشان می‌دهد که هزینه‌ی سوخت آن چندان بالا نخواهد بود و مصرف سوخت کمی دارد.

قدرت تولیدی پیشران ۱۷۴ اسب بخار و حداکثر گشتاور آن، معادل ۴۵۰ نیوتن متر است. هایلوکس TRD به‌صورت استاندارد به جعبه‌دنده‌ی خودکار ۶ سرعته مجهز است که در صورت نیاز می‌توان آن را با جعبه‌دنده‌ی دستی جایگزین کرد. در مورد جعبه‌دنده نیز هیچ تغییری در مقایسه با مدل استاندارد اتفاق نیفتاده و تنها سردنده‌ی استاندارد هایلوکس با سردنده‌ی TRD جایگزین شده است.

در هنگام رانندگی نکته‌ی خاصر در مورد عملکرد پیشرانه وجود ندارد به‌جز این‌که تأخیر توربوشارژرها کمی زیاد است و دیر وارد عمل می شوند؛ اما نهایتا قدرت و گشتاور تولیدی پیشرانه بالا است و به‌خوبی از پس کارهای هایلوکس بر‌می‌آید.

عملکرد جعبه‌دنده نیز رضایت‌بخش است و حتی یک کلید پاور برای آن وجود دارد که با فعال کردن آن، دنده‌ها در دور موتور بالاتری تعویض می‌شوند. جعبه‌دنده کاملا هوشمند است و در هنگام ترمزگیری، یک یا دو دنده‌ی معکوس برایتان می‌کشد تا از عملکرد ترمز موتوری نیز استفاده کنید که البته در این حالت صدای تولیدی توسط جعبه‌دنده کمی زیاد است و جلب توجه می‌کند. 

بزرگ‌ترین نکته‌ی منفی هایلوکس را باید سیستم تعلیق و فرمان آن دانست. عملکرد فرمان خیلی سنگین و در هنگام پارک دوبل کمی سفت است که این مورد در کنار نبود سنسورهای پارک جلو و عقب می‌تواند پارک کردن هایلوکس را تبدیل به امری دشوار کند. البته وجود دوربین دید عقب کمک زیادی در پارک کردن خودرو می‌کند. عملکرد هایلوکس در پیچ‌ها خیلی خوب نیست و گویا این خودرو را بیشتر برای مسیرهای مستقیم ساخته‌اند.

عملکرد سیستم تعلیق زمانی که خودرو خالی است و باری ندارد، بسیار خشک است و ضربات را به داخل کابین منتقل می‌کند. البته در هنگام حرکت در سرعت‌های بالا عملکرد سیستم تعلیق بهتر است؛ اما همچنان نباید آن را جزو بهترین‌های این کلاس دانست.

در طی تست خودرو خود یک بار ۱۰۰ کیلوگرمی در این خودرو قرار گرفت و عملکرد تعلیق آن بهبود قابل توجهی پیدا کرد. در جای بار این خودرو چهار قلاب برای استفاده از تسمه جهت مهار کردن بار وجود دارند که بسیار کاربردی هستند. فضای بار ابعاد مناسبی دارد و ۱.۶ متر طول و ۱.۵ متر عرض دارد و عمق آن ۴۸ سانتیمتر است. هایلوکس در این فضا توانایی حمل ۹۲۵ کیلوگرم بار دارد.

اما در خصوص آفرود باید گفت هایلوکس یک محصول کاملا توانا است و برای اثبات توانایی‌های خود به قفل دیفرانسیل عقب، دنده کمکی الکترونیکی و سیستم کمکی فرود از سراشیبی مجهز شده است.

زوایای این خودرو در هنگام آفرود و تپه‌نوردی کاملا مناسب هستند و تنها نکته‌ی منفی که در این خودرو به چشم می‌خورد، فاصله‌ی کف آن از زمین است که در مدل TRD کمی کاهش پیدا کرده و دلیل آن، نصب سینی زیر محافظ TRD است. عملکرد فرمان در مسیرهای خارج جاده‌ای خوب است ولی سیستم تعلیق هایلوکس تکان‌های زیادی دارد و بسیار ناراحت است.

با وجود اینکه محصولات تویوتا به دوام بالا شهرت دارند؛ اما تویوتا هایلوکس را با یک گارانتی ۳ ساله و ۱۰۰ هزار کیلومتری به فروش می‌رساند که البته در مقایسه با گارانتی رقبای این خودرو کمتر است. همچنین فواصل سرویس این خودرو هر ۱۰ هزار کیلومتر یا ۶ ماه در نظر گرفته شده‌ و هزینه‌ی هر بار سرویس ۲۴۰ دلار است.

در انتها باید گفت هایلوکس سربلند از آزمایش بیرون آمده است و می‌توان از آن به‌عنوان یکی از بهترین خودروهای این کلاس یاد کرد. اگر به دنبال یک وانت‌بار با دوام و جان‌سخت با قابلیت آفرود بالا هستید، تویوتا هایلوکس TRD یک گزینه‌ی قوی و مناسب است.