جی لنو و داگ دمورو به بررسی خودروی لامبورگینی اسپادا متعلق به دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی پرداخته اند که نشان می‌دهد این سوپراسپرت چهارنفره در تاریخ لامبورگینی، سابقه‌ی ۴۸ ساله دارد.
اگر از مردم بپرسید چند نمونه از خودروهای برند لامبورگینی را می‌شناسند، بیشتر افراد فقط نام خودروهایی مانند گالاردو، کونتاش و اونتادور را می‌دانند. به‌تازگی خودروی لامبورگینی اوروس هم با ورود پرسروصدایش نام خود را ورد زبان‌ها کرده است و به‌زودی از رکوردشکنی‌های آن خواهیم شنید. اما علاقه‌مندان حرفه‌ای خودروهای کلاسیک، در مورد خودروی لامبورگینی اسپادا که در زمان خود بسیار عجیب و غریب طراحی شد چیز زیادی نمی‌دانند؛ خودرویی که در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی تا سال ۱۹۷۸ تولید شد.
اگر چه لامبورگینی در طراحی و ساخت خودروهای اسپرت دونفره تبحر دارد؛ اما در تاریخچه‌ی سنت‌آگاتا یک خودروی GT با ظرفیت چهار سرنشین نیز دیده می‌شود. اولین موفقیت بزرگ لامبورگینی با مدل افسانه‌ای میورا در سال ۱۹۶۶ رقم خورد؛ اما این پیروزی با ظهور اسپادا در سال ۱۹۶۸ بسیار پررنگ‌تر شد. تنها چیز عجیب در مورد این خودروی لامبورگینی کمتر شناخته‌شده، ظاهر آن نیست.
وقتی به ایده‌ی لامبورگینی در دهه ۱۹۷۰ با درب‌های استاندارد، چهار صندلی راحت و دیگر امکانات رفاهی معمول فکر می‌کنید، خودروی اسپادا تقریبا طبیعی به نظر می‌رسد. سپس متوجه می‌شوید که رادیو در دورترین قسمت داشبورد منتها‌الیه سمت چپ قرار دارد که تنها راننده می‌تواند به آن دسترسی راحتی داشت. این نوعی مهندسی را در خودروهای قدیمی لامبورگینی می‌توان دید. مثلا در کنار شیشه بالابر برقی که یک فناوری پیش‌رو در پنج دهه قبل محسوب می‌شود؛ دستگیره‌ی معمولی وجود دارد که در شرایط قطع شدن برق خودرو می‌توان از آن استفاده کرد. به نظر می‌رسد مهندسان لامبورگینی می‌دانستند که این خودرو همیشه انرژی الکتریکی در دسترس ندارد و ممکن است باتری قطع شود!
با این حال به‌جز موارد گفته‌شده، لامبورگینی اسپادا واقعا شگفت‌آور است. دمورو به تناقض‌های جالبی مانند درپوش‌های دوگانه بنزین که در دریچه‌های طرفین مخفی شده، اشاره می‌کند؛ اما باید دانست که بسیاری از خودروها پس از آن این کار را انجام دادند. یکی از چیزهایی که شاید بعد از آن دوران نتوان جایی پیدا کرد، شیشه عقب خودرو است که روشی هوشمندانه برای باز کردن دارد.
لامبورگینی اسپادا از لحاظ فنی یک خودروی هاچبک است؛ همراه با پیشرانه خورجینی ۱۲ سیلندر بزرگ در جلو که چرخ‌های محرک عقب خودرو را می‌چرخاند. با چهار صندلی راحت، صندوق عقب و ۳۰۰ اسب بخار قدرت که از طریق یک جعبه‌دنده دستی کنترل می‌شود، این خودرو دقیقا همان چیزی بود که لامبورگینی قصد داشت آن را به نمایش بگذارد؛ خودرویی مهیج و سرگرم‌کننده برای رانندگی نسل جوان دهه ۶۰ و ۷۰.
بیش از ۱۲۰۰ خودروی لامبورگینی اسپادا در طی ده سال فروخته شد که مطمئنا الان پیدا کردن آن‌ها بسیار سخت است. البته همان‌طور که در مورد خودروهای قدیمی ایتالیایی رایج است، تعمیر و نگهداری و مراقبت، جزئی از فعالیت‌های روزانه مالک این خودروها خواهد بود.
با این حال اگر کسی عاشق این محصول لامبورگینی مجهز به پیشرانه خورجینی ۱۲ سیلندر باشد و برای خرید میورا یک میلیون دلار یا برای خرید کونتاچ نیم میلیون دلار پول نداشته باشد، اسپادا با قیمت ۱۰۰ هزار دلار واقعا پیشنهاد جالبی است؛ البته اگر کسی الان بتواند نمونه‌ای از آن در سراسر دنیا پیدا کند.
- 17
- 2
