بدترین خودروهای هزاره سوم میلادی!

بدون شک با شروع هزاره سوم و درواقع قرن بیست و یکم، صنعت خودرو نیز همراه خود خودروهایی را دید که میت وان آن‌ها را جزو بدترین خودروهای قرن حاضر قلمداد کرد. خودروهایی که بعضی از آن‌ها، با اهداف خاص و حتی توسط شرکت‌های مطرح جهانی ساخته‌شده‌اند ولی هیچ‌گاه نتوانستند استانداردهای لازم در شاخصه‌های مختلف را به دست آورند.

اگرچه در این فهرست نام چند خودروی محدود، ذکرشده است اما خودروهای بسیار زیادی هستند که لیاقت قرار گرفتن نامشان در این لیست رادارند.

شورولت آوئو (۲۰۰۲-۲۰۱۱)

یک خودروی آمریکایی که در طول دوران زندگی خود اگرچه بانام‌های مختلفی مانند لووا، نکسیا، سوییفت و … شناخته می‌شد اما نام اصلی آن دوو کالوس بود. خودرویی که طراحی خارجی آن، درست شبیه خودروهای دهه ۹۰ کره جنوبی بوده و در حدود یک دهه‌ای که به تولید رسید هیچ‌گاه نتوانست طرفداران خود را داشته باشد و به فروش خوبی نیز دست پیدا نکرد.

کیا آمانتی (۲۰۰۳-۲۰۰۹)

این بار شاهد یک خودرو از یک کشور آسیایی هستیم که امروزه برند سازنده آن توانسته نام آبرومندی برای خود در جهان، دست‌وپا کند. خودرویی که قرار بوده طراحی خارجی آن، چیزی شبیه خودروهای مرسدس بنز و طراحی داخل کابین آن نیز باکیفیت کابین‌های تویوتا ساخته شود؛ اما محصول نهایی، خودرویی شده است که نه‌تنها به اهداف اولیه خود دست پیدا نکرده بلکه با سیستم تعلیق غیرقابل‌قبول و موتور نه‌چندان خوب خود، یک خودروی بازنده به‌حساب می‌آید.

هامرH3(از۲۰۰۶-۲۰۱۰)

طرف خوب ماجرا برای این خودروی هامر، قابلیت بالای آن برای آفرود سواری است؛ اما قسمت بد ماجرا برای H3، بحث مصرف سوخت، شتاب گیری، راحتی خودرو، هندلینگ خودرو در جاده‌های معمولی و قابل‌اطمینان بودن خودرو است. این خودرو اگرچه شاید در با طراحی خارجی خوبی ساخته‌شده بود اما جزو آن دسته از خودروهایی بود که افراد کمی به آن اهمیت داده و تقاضایی برای آن کرده‌اند.

شورولت HHR(از ۲۰۰۶-۲۰۱۱)

به‌محض اینکه شورلت فهمید که خودروی کرایسلر پی تی، سودآوری مناسبی برای این شرکت دارد، تصمیم به تولید HHR برای رقابت با این شرکت گرفت. خودرویی که حتی با نگاه کردن به‌ظاهر آن نیز می‌توان متوجه شد که شانس زیادی برای برنده شدن در زمین رقبا نداشته و در مقابل خودرویی مانند PT Cruiser بسیار کمتر در جاده‌های کشور آمریکا مورداستفاده قرار گرفت.

اسمارت فورتو (۲۰۰۷-تاکنون)

در اروپا، برندی مانند مینی اثبات کرد که می‌توان یک خودروی کوچک شهری با یک موتور کوچک و البته قابل‌قبول در کنار فضای داخلی مناسب ساخت تا بتواند پاسخگوی نیازهای درون‌شهری افراد باشد. پس شرکت اسمارت نیز به فکر فرورفت و با ساخت خودروی ForTwo خود، قصد رقابت با این شرکت را گرفت. خودروی کوچکی که هم ازنظر ایمنی و هم مصرف سوخت، نتوانسته جای پای خود را مانند خودروهای مینی محکم کند.

لکسوس HS 250h(از ۲۰۰۹-۲۰۱۱)

خودرویی که در ابتدای تولید خود، گفته می‌شد که بهینه‌ترین مصرف سوخت در بین خودروهای لوکس را خواهد داشت. البته این را هم باید گفت که ظاهر این لکسوس به تویوتا کرولا نیز شباهت‌های زیادی داشته اما بر روی پلتفرم سومین نسل از تویوتا آونسیس ساخته‌شده است. خودرویی با ۱۸۷ اسب بخار قدرت، شتاب صفرتا صد ۸.۴ ثانیه‌ای و مصرف سوخت نه‌چندان رضایت‌بخش که در کشور آمریکا، تنها ۲,۸۶۴ دستگاه از آن به فروش رفت و در سال ۲۰۱۱، لکسوس با یک شکست کامل به فروش خود خاتمه داد.

میتسوبیشی i MiEV(از ۲۰۰۹-تاکنون)

آخرین خودروی این فهرست، یک ژاپنی برقی است که از سال ۲۰۱۱ تاکنون، در خاک آمریکا، تنها ۲,۱۰۸ دستگاه از آن به فروش رفته است. خودروی برقی که پس از ۲۲ ساعت شارژ طولانی، تنها می‌تواند ۹۹ کیلومتر مسیر را پیموده (که البته طبق گفته مشتریان، این خودرو تنها ۹۰ کیلومتر با یک شارژ طی می‌کند) و شتاب صفرتا صد آن نیز ۱۴.۷ ثانیه است. پس طبیعی است که مشتریان، علاقه‌ای به یک خودروی کند، نه‌چندان جذاب و با کارکرد پایین را قبول نکنند.