فارنت/ این هواپیما که طول بال آن ۱۱۷ متر است، برای مقاصد ویژه‌ای طراحی شده است و برای حمل و نقل انسان‌ها نیست. در این مطلب نگاه نزدیک‌تری به این هواپیما خواهیم داشت.
هنوز مدت زیادی تا پرواز واقعی این هواپیما باقی مانده است، اما این تصویر مفهومی می‌تواند نمای آن در هنگام پرواز را به نمایش بگذارد. اگر به بخش میانی این هواپیما نگاه کنید، راکت‌هایی را می‌بینید که آماده‌ی پرتاب به فضا هستند.
پاول الن، یکی از بنیان‌گذاران مایکروسافت، شرکتی به‌نام Stratolaunch Systems را به همراه بنیان‌گذار Scaled Composites، برت روتن، در سال ۲۰۱۱ تأسیس کرد که هدفش توسعه‌ی سیستمی برای پرتاب موشک از هوا به فضا است تا بتوان حمل‌و‌نقل فضایی را دگرگون کرد.
در این تصویر دو هواپیمای مختلف را نمی‌بینید! بلکه این هواپیما واقعاً دوسر است. گرچه فقط کابین سمت راست دارای سرنشین خواهد بود.
کابین سمت چپ هم خالی خواهد بود.
دهم خردادماه امسال بود که این هواپیما از آشیانه به بیرون کشیده شد تا تست‌های اولیه‌ی آن روی زمین انجام شود. اولین پرواز آزمایشی این هواپیما برای اواخر سال جاری میلادی برنامه‌ریزی شده است. اگر همه‌چیز به‌درستی پیش برود، استراتولانچ اولین راکت‌ها را در سال ۲۰۱۹ به فضا پرتاب خواهد کرد.
این هواپیما که نام رمز آن RoC است، بزرگ‌ترین هواپیمایی است که تابه‌حال ساخته شده است. مجموع طول بال‌های آن ۱۱۷ متر است که از یک زمین فوتبال هم بلندتر است.
طول هرکدام از بدنه‌های دوقلوی آن هم ۷۲ متر است و ارتفاع دم آن نیز به ۱۵ متر می‌رسد. به‌خاطر ابعاد عجیب آن، سازندگان مجبور بودند آن را در آشیانه‌ای ۸۰۰۰ مترمربعی بسازند.
این تصویر گرافیکی عملیات برنامه‌ریزی‌شده‌ی استراتولانچ را نشان می‌دهد. در ابتدا این هواپیما راکت‌ها را به ارتفاعی بیش از ۱۰ کیلومتر از سطح زمین می برد و سپس راکت‌ها از هواپیما جدا شده و با نیروی پیش‌رانش ناشی از احتراق موتورهای خودشان به مسیر ادامه می‌دهند.
استراتولانچ در اولین پروازش در سال ۲۰۱۹ یک راکت Pegasus XL را که ساخته‌ی ATK است حمل خواهد کرد. بااین‌حال این هواپیما قابلیت حمل هم‌زمان ۳ راکت را داراست.
این هواپیما با حداکثر وزن ۶۵۰ تن می‌تواند پرواز کند، به‌شرط این‌که ۲۸ چرخ تعبیه‌شده برای آن، پاسخ‌گوی این میزان از بار باشد. ۲۴ چرخ از این ۲۸ چرخ اصلی هستند و در هرطرف نیز ۲ چرخ در نزدیک دماغه وجود دارد.
خیلی از سیستم‌های استراتولانچ با هواپیمای بویینگ ۷۴۷-۴۰۰ مشترک است. مهندسان قطعات موتور، پره‌ها، تجهیزات فرود و بسیاری از بخش‌های دیگر هواپیمای بویینگ را در استراتولانچ به‌کار برده‌اند. به این منظور آن‌ها از دو هواپیمای بویینگ ۷۴۷-۴۰۰ استفاده کرده‌اند که یکی از آن‌ها را در تصویر می‌بینید.
این کابین خلبانی هواپیمای بویینگ ۷۴۷-۴۰۰ است که درست شبیه به کابین استراتولانچ است. کابین این هواپیما برای سه نفر طراحی شده است: خلبان، کمک‌خلبان و مهندس پرواز.
وقتی این هواپیما از تست‌ها با موفقیت عبور کرد، انتظار می‌رود بتواند سالیانه بین ۶ تا ۱۰ مأموریت را انجام دهد.
این تصویر عریضی از آشیانه‌ی غول‌آسای این هواپیما است که در سال ۲۰۱۵ گرفته شده است. در این تصویر می‌توانید حال‌وهوای روزهای ابتدایی ساخت استراتولانچ را به‌خوبی مشاهده کنید.
وقتی تنها سرمایه‌گذار ساخت یک هواپیما باشید، برای گرفتن عکس اجازه‌ی رفتن به هرقسمتی را دارید.
الن در سال ۲۰۱۱ استارت این پرو‌ژه را زد گفت:
مدیرعامل Stratolaunch Systems، جین فلوید، گفته است:
در هفته‌های اخیر سازه‌های زیرساختی را جدا کرده‌ایم که شامل داربست سه‌طبقه‌ای حول هواپیما بود و وزن هواپیما را تحمل می‌کرد تا برای اولین بار این وزن به ۲۸ چرخ منتقل شود. این قدم مهمی در آماده‌سازی هواپیما برای تست روی زمین، روشن‌کردن موتور و نهایتاً پرواز اول بود.
در این تصویر الن و دستیارانش درحال بررسی پیشرفت استراتولانچ پیش از معرفی رسمی آن هستند.
نمای پشتی این هواپیما را در تصویر مشاهده می‌کنید.
قدرت استراتولانچ را ۶ موتور ۲۵۰ کیلونیوتنی Pratt & Whitney PW4056 تأمین می‌کنند که موتورهای هواپیمای بویینگ ۷۴۷-۴۰۰ هستند.
به‌دلیل وزن و اندازه‌ی بسیار زیاد، استراتولانچ نیاز به یک باند ۳.۶ کیلومتری برای بلندشدن دارد.
این هم نمایی از قسمت زیرین استراتولانچ است؛ وقتی که در آشیانه‌ی خود در صحرای Mojave قرار گرفته است.
انگیزه‌ی الن از ساخت و حمایت مالی از استراتولانچ در سال ۲۰۱۶ مشخص شد؛ زمانی که گفت:
وقتی دسترسی این‌چنینی به فضا موجود باشد، نوآوری با شتاب بسیار بیش‌تری فراتر از تصور ما پیشرفت خواهد کرد. این تمام چیزی است که در این پلتفرم در نظر داریم. وقتی به‌آسانی در دسترس باشد و ارزان و اقتصادی باشد، به بقیه‌ی دانشمندان و شرکت‌ها این امکان را می‌دهد تا ایده‌های خود را عملی کنند.
این اولین تلاش روتن(چپ) و الن(راست) برای ساخت یک هواپیمای تجاری نیست. آن‌ها یک دهه پیش بود که با هم‌کاری یک‌دیگر SpaceShipOne را ساختند. این اولین هواپیمای شخصی بود که برای رفتن به فضا ساخته شد. این هواپیما هم‌اکنون در موزه‌ی هوانوردی ملی آمریکا در واشنگتن قرار دارد.
در ۱۳ مهر سال ۱۳۸۴ بود که SpaceShipOne رکورد ارتفاع ۱۱۵ کیلومتری از سطح زمین را ثبت کرد و برنده‌ی جایزه‌ی Ansari X شد که به اولین هواپیمای شخصی تعلق گرفت که به فضا رفت. هزینه‌ی توسعه‌ی این هواپیما ۲۵ میلیون دلار بود که الن تمام آن را تأمین کرد.
الن و دستیارانش در Stratolaunch Systems برای گرفتن عکس در کنار یکی از دم‌های این هواپیما ایستاده‌اند.
- 15
- 5
