به گزارش ایسنا ، حسگرهای شتاب سنج تعبیه شده در تلفن های همراه هوشمند که داده های مربوط به تناسب اندام را ثبت می کنند، میتوانند خطر مرگ کاربر را طی پنج سال آینده تعیین کنند. این کار تنها به ۶ دقیقه پیاده روی مداوم در روز به مدت یک هفته نیاز دارد.
این پژوهش که توسط" دانشگاه ایلینوی در اربانا شمپین"( UIUC) هدایت می شود، با تجزیه و تحلیل ویژگی های حرکتی در جلسات پیاده روی ۱۰۳۶۸۳ شرکت کننده انجام شد.
پژوهشگران دریافتند که سرعت راه رفتن افراد و زمان طی کردن یک مسافت خاص، پیش بینی کننده مرگ و میر طی پنج سال آینده است. افرادی که امکان مرگ و میر آنها کمتر بود، راه رفتن متوسط تا شدید و کم تحرکی کمتری داشتند.
پیش بینی این مدل، مبتنی بر شدت راه رفتن در دوره های کوتاه است که میتواند یک جانشین مؤثر برای شدت فعالیت طی روز باشد و به فرضیه پایه برای آزمایش های پیاده روی شباهت دارد.
شتاب سنج های تعبیه شده در تلفن های همراه، جهت آنها را تشخیص میدهند و میتوانند حرکات کاربر را نیز ردیابی کنند. این روش که در چندین اپلیکیشن مانند" MoveSpring" و" MyFitnessPal" استفاده می شود، دانشمندان را به سوی این فرضیه سوق داد که حسگرها میتوانند چیزی بیش از فعالیت بدنی را آشکار کنند و بفهمند که احتمال مرگ کاربر چقدر است.
داوطلبان، پرسش نامه هایی را در مورد وضعیت سلامت کنونی خود تکمیل کردند و سپس، حسگرها به آنها داده شد تا به مدت یک هفته هنگام راه رفتن از آنها استفاده کنند.
پژوهشگران در بیانیه ای اعلام کردند:هرچند پوشیدن حسگر مخصوص مچ دست، با نحوه حمل حسگرهای تلفن همراه هوشمند متفاوت است ولی حسگرهای حرکتی هر دوی آنها میتوانند برای استخراج اطلاعات در خصوص شدت راه رفتن استفاده شوند. این یک نسخه زنده روزمره از یک آزمایش پیاده روی است.
این گروه پژوهشی توانستند مدل های پیش بینی خطر مرگ و میر را تنها با استفاده از شش دقیقه پیاده روی ثابت در روز با موفقیت تأیید کنند.
مدل های پیش بینی کننده فقط از شدت راه رفتن برای شبیه سازی استفاده کردند. پژوهشگران تأکید کردند:نتایج ما نشان می دهند که اندازه گیری با حسگرهای حرکتی میتواند با دقتی مشابه، به اندازه گیری های سرعت راه رفتن دست یابد. روش های مقیاس پذیر ما، یک مسیر عملی را به سوی بررسی خطر سلامتی ارائه می دهند.
پروفسور" بروس شاتز"( Bruce Schatz)، پژوهشگر ارشد این پروژه خاطرنشان کرد:من به مدت یک دهه از تلفن های ارزان قیمت در مدل های بالینی بررسی وضعیت سلامتی استفاده کردم. این مدل ها اکنون در بزرگترین گروه ملی، برای پیش بینی امید به زندگی آزمایش شده اند.
به گفته این گروه پژوهشی، اجرای زیرساخت های مربوط به مراقبت های بهداشتی میتوانند از مزایای این دستگاه ها بهره مند شوند. داده های جمعیتی در مقیاس بزرگ می توانند خطرات سلامتی را بدون دخالت در زندگی روزمره مردم مشخص کنند.
شاتز ادامه داد :در صورتیکه حسگرها با دقت کافی و به صورت گسترده در مدل های دیجیتال پیش بینی کننده سلامتی به کار گرفته شوند، راه حل های بالقوه ای را ارائه می دهند.
تنها دستگاه های کنونی از این دست، تلفن های همراه هوشمند با شتاب سنج های تعبیه شده در آنها هستند، اما حمل و استفاده از آنها هنگام فعالیت های عادی محدود می شود.
شاتز گفت:بدین ترتیب، با دستگاه های پوشیدنی ۲۴ ساعته، اندازه گیری شدت راه رفتن امکان پذیر است اما اندازه گیری کل فعالیت امکان پذیر نیست. روش های مقیاس پذیر ما یک مسیر عملی را به سوی غربالگری ملی برای تشخیص خطر تهدیدکننده سلامتی ارائه می دهند.
این پژوهش، در مجله" PLOS" به چاپ رسید.
- 13
- 4
