تجربه تنوع بالای ماشین‌ بازی در Need for Speed Payback  (+تصاویر)

به گزارش باشگاه خبرنگاران، بازی های گوناگونی در دنیای پررمز و راز بازی های رایانه یافت می شوند که سعی کرده اند بازی بهتری را از نسخه های قبلی خود ارائه دهند و در این بین  Need for Speed Payback، یکی از این بازی هاست و امروز باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا به بررسی آن بپردازد.

معرفی بازی Need for Speed Payback 

بازی Need for Speed Payback قصد دارد از نظر داستانی تجربه‌ای نظیر Most Wanted را به مخاطبانش ارائه دهد که از این‌رو شاهد رویارویی تایلر و دوستان‌اش با لیگ‌های خیابانی اتومبیل رانی و رهبران آن‌ها هستیم که در ابتدا، باید یک سری مسابقات اولیه یا همان کوئست‌های بازی را انجام داده تا به مسابقه انتهایی برسید. در ادامه زمانی که رهبران بازی را پشت سر گذاشتید، نوبت به نفر اول این لیست و رهبر The House می‌رسد که باید وی را نیز از پیش روی بردارید.

بخش داستانی Payback شلوغ است از این نظر که شاهد شخصیت‌هایی زیادی در دنیای بازی هستیم که اصلا پرداخت درستی برای آن‌ها صورت نگرفته است. حتی خود شخصیت‌های اصلی نیز از شخصیت پردازی مناسبی برخوردار نیستند؛ از شوخی‌های بی‌مزه‌اشان با یکدیگر گرفته تا تعامل با سایر رقبا و معرفی لیگ‌ها، به هیچ‌وجه خوب نیستند و صرفا استودیو گوست گیمز فقط آن‌ها را در دل بازی خود قرار داده و اصلا توجهی به جزئیات نداشته است. نکته‌ی جالبی که از طریق آن بازی Need for Speed Payback به خوبی بخش داستانی و گیم‌پلی را به هم بسط داده، سیستم مسابقات است که با شخصیت‌های بازی تعامل خوبی دارد، اما نکته این جاست که این ویژگی نیز با تمام پتانسیل‌اش، به یک شکست تبدیل شده است.

تنوع بالای ماشین‌ها در کنار هوش مصنوعی تهاجمی حریفان و پلیس‌ها تا حدی گیم پلی بازی را از ورطه تکرار نجات می‌دهد، اما مشکلات Payback در این بخش‌ها نیز تمامی ندارد. سیستم تعقیب و گریز نسخه قبلی با مدلی کاملا خطی جایگزین شده است. به بیان بهتر در هنگام گشت و گذار در شهر هیچ وقت با پلیس رو به رو نخواهید شد و تعقیب و گریز‌های بازی تنها به ماموریت‌ها و مسابقات ختم می‌شود که البته برای فرار از دست آن‌ها نیز تنها کافی است در زمان باقی مانده از چکپوینت‌ها عبور کرده و به نقطه‌ای مشخص برسید. تقریبا از اواسط بازی به بعد، پلیس‌ها از موانعی برای پنچر کردن اتومبیل شما استفاده می‌کنند. همانند نسخه‌های پیشین این مجموعه که با پلیس سر و کار داشتید وقتی روی این موانع می‌روید، باید اتومبیل شما پنچر شده و دیگر قادر به بازی کردن نباشید.

اما در Need for Speed Payback، زمانی که روی این موانع می‌روید، برای چند ثانیه لاستیک‌هایتان پنچر خواهند شد و در ادامه باز سالم شده و می‌توانید به مسابقه دادن ادامه دهید! قطعا تمامی این موارد سبب می‌شوند رفته رفته دست از بازی کردن برداشته و به حال این سری تاسف بخورید. مجموعه نید فور اسپید یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های ریسینگ است که به لطف استودیو گوست گیمز، در این دو سال اخیر تقریبا با خاک یکسان شده و دیگر چیزی از آن باقی نمانده است. در کنار تمامی این موارد، می‌توان به کمبود اتومبیل‌های بازی اشاره کرد! بازی شدیدا از کمبود اتومبیل رنج می‌برد. با اینکه کلاس‌های مختلف رانندگی در بازی تعبیه شده‌اند و طراحی اتومبیل‌ها از نظر ظاهر مورد قبول است، ولی تعدادی از کلاس‌ها، از اتومبیل‌های مشترکی برخوردار هستند.

از دیگر عواملی که سبب شده مسابقات بازی جلوه خوبی نداشته باشند، گرافیک و طراحی‌های بازی است. بازی Need for Speed Payback جشنواره‌ای از باگ‌ها و نقاط ضعف مختلف است که همگی دست به دست هم داده تا این اثر به یک بازی ناامید کننده تبدیل شود. همچنین اگر منتظر اثری هستید که دارای آب و هوای پویا باشد، باید گفت که Payback عمیقا شما را ناامید خواهد کرد و تنها سیستم شب و روز برای بازی طراحی شده است که اکثر مسابقات، در روز انجام می‌شوند.

گرافیک هنری بازی ضد و نقیض‌هایی دارد. خوشبختانه طراحی Fortune Valley به قدری خوب و چشم نواز است که از آن خسته نمی‌شوید. زیباترین جلوه بازی را شاید بتوان بیابان‌های Fortune Valley دانست. علاوه بر رنگ پردازی و ترکیب رنگ در این نواحی، نور خورشید هم به زیباترین شکل به این قسمت‌ها می‌تابد تا یک جلوه‌های هنری زیادی را شاهد باشیم. با وجود طراحی محیط که روی آن به خوبی کار شده، اما متاسفانه Fortune Valley فقط زیباست! و این بدین معناست که به جز event‌ها شاهد هیچ چیز خاصی در محیط بازی نیستیم! عملا داریم راجع به عنوانی صحبت می‌کنیم که محیطی تهی را تحویل بازیکن می‌دهد و هیچ نشانه‌ای از یک دنیای پویا در آن نیست.

محیط بازی به مانند یک تابلوی نقاشی شاید اثری هنری باشد، ولی تصنعی بودن در آن موج می‌زند. دیگر بعد مثبت طراحی مربوط به طراحی ماشین‌هاست که به زیبایی روی آن‌ها نیز کار شده است.

تک تک تکسچر‌های یک ماشین به زیبایی مدلسازی شده‌اند تا ماشین‌های بازی نیز بتوانند از لحاظ طراحی حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشند. در مورد کاراکتر‌های بازی صحبت کردیم و بالاتر ضعف‌های شخصیت پردازی را عنوان کردیم.

منتهی طراحی شخصیت‌ها از لحاظ گرافیکی کاملا متفاوت است. شاید شخصیت پردازی بازی چندان جالب نباشد و ایرادات زیادی را در این زمینه شاهد باشیم، ولی طراحی صورت و چهره؟ در این مورد نمی‌توان به سادگی مشکل یا ضعف پیدا کرد. موتور گرافیکی بازی توانسته عملکرد خوبی را در این زمینه به نمایش بگذارد و به لطف گرافیک هنری قابل قبول، می‌توان از طراحی شهر، ماشین‌ها و حتی شخصیت‌ها لذت برد. عنوان Need for Speed ۲۰۱۵ نیز جلوه‌های بصری خوبی داشت و مشکل گرافیکی به آن صورت نداشت، ولی مسائل دیگری بودند که گریبانگیر بازی شدند و هرگز نگذاشتند Need for Speed ۲۰۱۵ به عنوان یک بازی موفق در تاریخ NFS ثبت شود.

سرنوشتی که برای Need for Speed Payback نیز رقم خورده است. البته مواردی که بالاتر گفتیم هم گرافیک فنی و هم گرافیک هنری بازی را شامل می‌شد که نهایتا می‌توان از گرافیک بازی راضی بود. درمورد تخریب پذیری نیز می‌توان به بازی نمره قبولی داد تا این واحد را نیز با موفقیت پاس کند! به طور کلی بازی مشکلات زیادی در بعد گرافیکی ندارد. برای اجرای بازی به سیستم نسبتا قدرتمندی نیاز دارید که با توجه به جلوه‌های گرافیکی به نظر طبیعی می‌رسد.