به گزارش ایسنا ، این کودکان که توسط رایانه ساخته شده اند تنها در دنیای دیجیتالی معروفِ" متاورس" وجود خواهند داشت و با استفاده از فن آوری واقعیت مجازی مانند هدست قابل دسترسی هستند تا کاربر ارتباط مستقیم با کودک را حس کند.
به گفته" کاتریونا کمپبل"( Catriona Campbell)، یکی از مسئولان برجسته بریتانیا در زمینه هوش مصنوعی و فن آوری های نوظهور، بزرگ کردن آنها تقریباً هیچ هزینه ای نخواهد داشت، زیرا آن ها به منابع کمی نیاز دارند.
او در کتاب جدیدش با عنوان AI by Design:A Plan For Living With Artificial Intelligence استدلال می کند که نگرانی ها در خصوص افزایش جمعیت، جامعه را به سمت استقبال از کودکان دیجیتال سوق می دهد.
او این کودکان دیجیتالی را با عنوان" نسل تاماگوچی" توصیف می کند.
" تاماگوچی" یک بازی ساده نگهداری از حیوان خانگی بود که اواخر دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در بین جوانان غربی محبوبیت زیادی پیدا کرد.
" کمپبل" می نویسد:کودکان مجازی ممکن است در حال حاضر مانند یک جهش بزرگ به نظر برسند، ولی ظرف ۵۰ سال آینده فناوری به قدری پیشرفت خواهد کرد که نوزادانی که در متاورس وجود دارند از آنهایی که در دنیای واقعی هستند متمایز نخواهند بود.
با تکامل متاورس، من آینده ای را می بینم که در آن کودکان مجازی به بخش پذیرفته شده جامعه در بسیاری از کشورهای توسعه یافته تبدیل می شوند.
خانم کمپبل معتقد است که روزی مردم می توانند از دستکش هایی با فناوری پیشرفته استفاده کنند که قادر به ارائه بازخورد لمسی برای شبیه سازی احساسات فیزیکی هستند.
این دستکش ها برای افراد شرایطی فراهم می کند که فرزندان دیجیتال خود را در آغوش بگیرند، به آنها غذا بدهند و با آنها بازی کند، گویی که یک کودک واقعی است.
خانم" کمپبل" افزود:ما در حال حاضر در راه ایجاد" نسل تاماگوچی" هستیم که برای والدینشان واقعی خواهند بود.
بر اساس تقاضا، کودکان هوش مصنوعی با هزینه ماهانه نسبتاً کمی در دسترس خواهند بود.
چنین توسعه ای در صورت به وقوع پیوستن ، متحول کننده خواهد بود و اگر به درستی مدیریت شود، می تواند به ما در حل برخی از مبرم ترین مسائل امروزی، از جمله افزایش جمعیت کمک کند.
این کارشناس هوش مصنوعی گفت:کودکان مجازی احتمالاً به لطف یادگیری ماشینی پیشرفته، چهره ها و بدن های واقعی خواهند داشت و می توانند با کمک تجزیه و تحلیل صدا و ردیابی چهره، والدین خود را تشخیص دهند و به آنها پاسخ دهند.
او گفت:والدین می توانند در محیط های دیجیتالی مانند پارک، استخر یا اتاق نشیمن با آنها تعامل داشته باشند.
آنها همچنین می توانند انتخاب کنند که بچه ها با چه سرعتی بزرگ شوند.
در حال حاضر یک نمونه اثبات مفهوم برای کودکان مجازی وجود دارد.
" BabyX" که آزمایشی توسط شرکت" Soul Machines" در نیوزلند است، هدفش انسانی کردن هوش مصنوعی است تا تعامل با آن برای عموم جذاب تر شود.
" مغز" کودک مجازی از الگوریتم هایی تشکیل شده است که خوب و بد را درک کند.
این به" BabyX" امکان یادگیری نحوه برقراری تعامل مانند یک نوزاد واقعی را می دهد.
- 19
- 3