لیگ حرفه‌ای یا لیگ برتر بیانیه‌نویس‌های فوتبال ایران؟!

به گزارش تسنیم، این روزها فعال‌ترین بخش در باشگاه‌های فوتبال ایران بخش رسانه‌ای آنها است و هر روز شاهد هستیم آنها نسبت به اتفاقات رخ داده در فوتبال واکنش نشان می‌دهند.  فقط کافی است فدراسیون فوتبال یا کمیته‌هایش تصمیمی بگیرند آن وقت است که باید شاهد حمله بیانیه‌ نویس‌های لیگ برتر به این کمیته‌ها باشیم.

این بخش‌ها در باشگاه‌ها آنقدر فعال کار می‌کنند که نقش آنها حتی از تیم دورن زمین‌شان هم پررنگ‌تر است. برخی باشگاه‌ها از ابتدای فصل در بیانیه نویسی صدرنشین هستند اما تیم درون زمین‌شان آنقدر پررنگ کار نکرده و حتی نتایج قابل توجهی نگرفته است. ظاهراً مدیران باشگاه‌ها و تفکرات مدیریتی به این سمت و سو رفته که هرچقدر سر و صدای آنها در رسانه‌ها و فضای مجازی بیشتر باشد موفق‌تر هستند.

برخی باشگاه‌ها در فوتبال ایران در تمامی شبکه‌های اجتماعی برای رساندن اعتراض خود به گوش مسئولان یا دلخوش کردن هوادارانشان  فعالیت می‌کنند و همین مسئله باعث شده تا یک باشگاه بی‌سر و صدا مثل پیکان هم همین رویه را در پیش گرفته و اعتراض‌های خود را نشان بدهد یا باشگاهی مثل خلیج فارس ماهشهر هم اقدام به صدور بیانیه کنند.

در واقع این روزها بیشتر از اینکه تیم‌ها در زمین برای کسب نتیجه تلاش کنند، سعی دارند در بیرون زمین از خجالت هم دربیایند و با صدور بیانیه‌های فراوان رضایت هواداران‌شان را نه در مستطیل سبز بلکه در خارج از زمین جلب کنند. هر چه بیانیه تند و تیزتر و پُرکنایه‌تر؛ جلب رضایت هوادار بیشتر. شاید اگر باشگاه‌‌ها نصف این انرژی را در زمین می‌گذاشتند شاهد بازی‌های بهتر و باکیفیت‌تری بودیم اما اکنون آنها کیفیت را در صدور بیانیه می‌دانند نه در نمایش درون زمین. آیا این شیوه فعالیت باشگاه‌ها در لیگی که حرفه‌ای نامگذاری شده کمکی به فوتبال ایران می‌کند؟

همه این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که کمیته‌های اخلاق و انضباطی بارها با صدور اطلاعیه‌ از برخورد با بیانیه‌دهندگان و توهین کنندگان خبر داده‌اند اما این تهدیدها در حد همان بیانیه و اطلاعیه و حرف بوده و خبری از برخورد در واقعیت نیست. انتظار می‌رود فدراسیون فوتبال و کمیته‌های انضباطی و اخلاق به شکلی با این رفتار باشگاه‌ها برخورد کنند که نوع تفکر در فوتبال کشور و به خصوص در سطح اول تغییر کرده و همه باشگاه‌ها بیشتر روی مسائل فنی تمرکز کنند تا صدور بیانیه نویسی و زورآزمایی در فضای رسانه‌ای.

***

جلالی: بیانیه نویسی عادت بد فوتبال ایران شده/ فدراسیون به وظایفش عمل نکرده و باید شلوغ کنی تا حقت را بگیری!

کارشناس فوتبال کشورمان گفت: بیانیه نویسی به عنوان یک عادت بد در فوتبال ایران در تار و پود افکار مربیان، باشگاه‌ها، مدیران و اعضای هیات مدیره نفوذ کرده است.

مجید جلالی در گفت و گو با فارس، درباره بیانیه‌های اخیر باشگاه‌های لیگ برتری علیه هم که از روز گذشته شدت بیشتری هم گرفته است، اظهار داشت:‌ متاسفانه باور بدی بین مربیان، مدیران، باشگاه‌‌ها و ... ایجاد شده که اگر ساکت باشی و حرف نزنی، سرت را می‌برند. این باور یک روزه هم به وجود نیامده و در طول سال‌های گذشته هرکس ساکت‌تر بوده حق و حقوقش ضایع شده و کنار رفته است. افرادی هم که شلوغ‌کن بودند، بازی‌ها را برده‌اند. باشگاه‌ها، مدیران و مربیانی که فضای بیرون را مدیریت کرده‌اند، موفق‌تر بوده‌اند.

وی ادامه داد: این کار بد است اما نمی‌توان گفت چرا همه چنین کاری انجام می‌شود. همه به این باور رسیده‌اند چنین کاری بخش مهمی از پروسه بردن است. حدود ۱۲ سال قبل در یک برنامه گفتم خیلی بد است فقط صداهای بلند شنیده می‌شود و آدم‌های رنگی دیده می‌شوند. اگر همان زمان نسبت به همین یک جمله حساس می‌شدند، کار به جریان‌های امروز نمی‌رسید و همچنان هم این روند ادامه خواهد داشت. نیرویی هم نمی‌تواند جلویش را بگیرد زیرا باور این است که باید شلوغ کنی تا بتوانی حقت را بگیری. اگر می خواهی آرام، باحوصله و صبور باشی هم حقت را می‌‌خورند و هم در سرت می‌زنند.

کارشناس فوتبال کشورمان درخصوص اینکه آیا نباید فدراسیون فوتبال و سایر نهادهای ذی ربط از سال‌ها قبل با به کار گرفتن تدبیری اجازه نمی‌دادند کار به این جا برسد، گفت: وقتی سرمربی فولاد بودم یک روز تا دقیقه ۹۲ بازی با سپاهان در اصفهان دو بر یک جلو بودیم. نیمکت تیم مقابل به حدی فشار آورد که داور ۹ دقیقه وقت اضافی گرفت و در نهایت سه بر دو باختیم. پس از پایان بازی به حدی ناراحت بودم که نتوانستم در کنفرانس زیاد صحبت کنم و فقط گفتم ما را هم ببینید.

جلالی اضافه کرد:‌ فردای آن روز جلسه هیات مدیره باشگاه فولاد برگزار شد و به من گفتند نمی‌توانی حق تیم را بگیری و این حرف کاملا درست بود. مدیران باشگاه به من گفتند دیدی نیمکت تیم رو به رو چه کار کرد اما شما ساکت ایستاده بودی؟ از سال‌ها قبل این باور قدم به قدم و پله به پله در تار و پود افکار مربیان، باشگاه‌ها، مدیران و اعضای هیات مدیره نفوذ کرده است. اگر سال‌ها قبل جلویش را می‌گرفتند شاید کار به اینجا نمی‌رسید. 

وی عنوان کرد: روزی من درمورد شرایط دلالی صحبت کردم که از همان زمان همه شروع به ریختن سر من و زدن من کردند. اگر با همین اتفاق هم در زمان مناسب برخورد می شد، اکنون به این روزها نمی‌رسیدیم. بیانیه نویسی کار خوبی نیست اما باشگاهی که هزینه سرسام آور انجام داده می‌خواهد ببرد و یکی از مهم‌ترین پارامترها را داشتن صدای بلند می‌داند. 

کارشناس فوتبال کشورمان در خصوص اینکه چرا این کار بد فقط در فوتبال ایران دیده می‌شود و اثری از آن در فوتبال حرفه‌ای کشورهای اروپایی و حتی عربی نیست، گفت: در کشورهای دیگر اگر ساکت باشی به همه چیز روی روال رسیدگی می‌شود. آنجا دلیلی ندارد صدایت را بلند کنی. اگر داوری اشتباه کند لازم نیست تیمی بیانیه بدهد اما در ایران همه این موضوع را بخش مهمی از کار و بردن می دانند و به آن باور دارند. در ذهن خود می‌پرورانند که اگر می‌خواهی برنده شوی باید چنین کاری انجام بدهی.

جلالی درمورد اینکه چرا هیچ وقت ارکان قضایی فدراسیون فوتبال نتوانسته‌اند برخورد بازدارنده‌ای با بحث بیانیه نویسی انجام بدهند، اظهار داشت: آنها نتوانسته‌اند به وظایف خود در طول ۲۰ سال گذشته درست عمل کنند. اگر این نقش را خوب ایفا می‌کردند به اینجا نمی‌رسیدیم. روزی با برخی مربیان صحبت می‌کردیم که افراد حاضر در آن جمع خیلی قاطع می‌گفتند اول باید نیمکت‌ها همدیگر را ببرند و سپس برنده و بازنده در زمین مشخص شود. اگر نهادهای نظارتی به نقش خود متعهدانه عمل می‌کردند کار به این وضعیت نمی‌رسید.