برای برخی از اتفاقات فوتبال ایران فقط می‌توان تأسف خورد. از عجایب فوتبال ایران این است که یکی از قدیمی‌ترین مربیان تاریخ آن به خاطر آنچه که ناهنجاری و بی‌فرهنگی نامیده، از این ورزش دل می‌کند و خود را راهی جاده‌ها می‌کند.
تغییر شغل یک مربی فوتبال از این حرفه به رانندگی کامیون شاید به نوبه خود عجیب یا تأسف‌آور نباشد اما وقتی دلایل این تغییر شغل فسادها و بی‌اخلاقی‌های فوتبال باشد، آن‌وقت است که باید متأسف باشیم و به حال این فوتبال گریه کنیم. محمد احمدزاده، بهترین گلزن تاریخ ملوان است که در سال‌های اخیر همواره حضور پررنگی در سطح اول فوتبال ایران داشت.
با این وجود، احمدزاده مدت‌هاست دیگر موقعیت خوب خود را ندارد. او یک‌سال بعد از جدایی از ملوان تصمیم گرفته برای همیشه از فوتبال جدا شود و حتی شغل جدیدی برای خود انتخاب کند. باورکردنی نیست اما احمدزاده که روزگاری با ملوان گربه سیاه سرخابی‌های پایتخت بوده، حالا به رانندگی ماشین‌های سنگین روی آورده تا از این راه زندگی خود را بگذراند. او در گفت‌وگویی که با خبرنگار «شهروند» داشته، درباره این تغییر شغل و دلایل آن حرفهای جالبی زده که در ادامه می‌خوانید.
غیرقابل باور است که شما بعد از سال‌ها مربیگری در فوتبال تغییر شغل داده و راننده کامیون شده‌اید. چرا این تصمیم را گرفتید؟
فکر می‌کنم این‌طوری برایم بهتر است. دلایل زیادی برای این تصمیم داشتم اما خلاصه بگویم که افرادی مثل من هرچه از فوتبال دورتر باشم، به نفعم است؛ چون نمی‌توانم با فضای این فوتبال کنار بیایم.
چطور شد که راننده کامیون شدید؟
از چند سال قبل یک کامیون داشتم که به راننده اجاره داده بودم. وقتی از شاهین بوشهر جدا شدم، بیکار بودم و ترجیح دادم خودم راننده کامیون شوم.
برای شما که سال‌ها مربی فوتبال بودید، رانندگی در کامیون سغل سختی نیست؟
قطعا که سخت است اما درحال حاضر چاره دیگری ندارم. اتفاقا رانندگی ماشین‌های سنگین یک کار بسیار سخت و طاقت‌فرساست. یک کار واقعا مردانه که شاید در کشور ما به ارزشش پی نبرده‌اند اما باید با این شرایط کنار بیایم.
اینکه مربی سابق تیم‌ملی فوتبال راننده کامیون می‌شود، چه پیامی برای فوتبال دارد؟
من اصلا به دنبال این نبودم که خودنمایی کنم و به سوژه رسانه‌ها تبدیل شوم. همه سابقه من را در فوتبال می‌دانند.
من در تمام رده‌های سنی تیم‌ملی از نوجوانان و جوانان تا امید بزرگسالان مربی بودم و به‌عنوان بازیکن هم در تیم‌های ملی حضور داشتم. فوتبال برای من کار و درآمد نبود بلکه به آن عشق می‌ورزیدم و به هرچه در فوتبال عشق آن را داشتم، رسیدم؛ البته در زمان بازیکنی کمتر به حقم رسیدم ولی در مربیگری که خیلی هم دوستش داشتم، به هر چه می‌خواستم، رسیدم. باور کنید به دنبال دادن پیام یا درس اخلاقی به کسی نیستم اما کسانی که باید خیلی چیزها را بفهمند، به روی خودشان نمی‌آورند.
الان که راننده کامیون هستم، لازم هم نیست پیش هر آدمی گردن کج کنم و برای گرفتن تیم کارهایی را انجام بدهم که به شخصیت و سابقه‌ام نمی‌خورد. زندگی پستی و بلندی و پیچ و خم دارد و من هم این را به خوبی درک کرده‌ام. به هرحال، این هم برگی از زندگی من است اما خوشحالم که با این شغل می‌توانم با شرافت زندگی کنم و درآمد تمیزی داشته باشم. این‌جا من هستم و کامیونم! نه استرس و نگرانی دارم و نه بی‌حرمتی می‌بینم.
ظاهرا دلتان خیلی پر است. چه اتفاقی افتاد که این همه شما را از فوتبال فراری کرده است؟
از اینکه باید اعتراف کنم حرمت‌شکنی در تار و پود فوتبال ایران وارد شده و هر‌سال هم بیشتر می‌شود، متاسفم. من از اولین دوره لیگ برتر در این بازی‌ها حضور داشتم و شاید سابقه‌ام از خیلی‌های دیگر بیشتر باشد اما سال به سال دیده‌ام اوضاع بدتر شده و هیچ اتفاق مثبتی در این‌باره نیفتاده است.
هیچ کار فرهنگی در این فوتبال انجام نمی‌شود و فقط فساد و فحاشی بیشتر می‌شود. متاسفانه شرایط فرهنگی و اخلاقی حاکم بر فوتبال ایران نه‌تنها پیشرفتی نداشته، بلکه پسرفت هم کرده است. به همین دلیل احساس کردم که هرچه از این فوتبال دورتر شوم، بهتر خواهد بود.
در این فوتبال هر روز بیشتر از دیروز شاهد بی‌احترامی و بی‌حرمتی به مربیان هستیم و روی نیمکت چیزی جز فحش نمی‌شنویم! داور بد سوت می‌زند، بازیکن گل نمی‌زند و نتیجه حاصل نمی‌شود اما فقط مربی فحش می‌خورد، مربیان در فوتبال ایران نمی‌توانند، در آرامش کار کنند و به آنها فرصت کافی داده نمی‌شود. باشگاه پول نمی‌دهد و بازیکن می‌گوید تا پول نگیرد، به میدان نمی‌رود و وقتی هم می‌رود، کم‌کاری می‌کند. مدیران درگیر سیاسی‌کاری شده‌اند اما این وسط فقط مربی است که محکوم می‌شود.
برای فصل آینده پیشنهاد مربیگری نداشتید که رانندگی را انتخاب کردید؟
اتفاقا اصلا اینطور نیست و پیشنهاد داشتم. از یک تیم لیگ دسته اولی و دو تیم لیگ دسته دومی پیشنهاد داشتم اما رانندگی کامیون را به حضور در فوتبال کنونی ترجیح دادم.
درآمد رانندگی کامیون بیشتر است یا مربیگری فوتبال؟
این فوتبال هر چقدر درآمد هم داشته باشد، دیگر برای من ارزش این همه بی‌حرمتی، توهین و فحاشی را ندارد. ترجیح دادم از فوتبال بروم و عطای آن را به لقایش ببخشم. باز هم می‌گویم که بی‌حرمتی به تاروپود این فوتبال نفوذ کرده و فقط آرزو می‌کنم بالاترین مقام ورزش این موضوع را درک کند و به فکر اصلاح آن باشد، چون در غیراین‌صورت فوتبال ایران نابود می‌شود.
تاکنون با مردم در جاده‌هایی برخورد داشته‌اید؟ واکنش آنها چطور بوده است؟
بله افراد زیادی را در جاده‌ها می‌بینم که برایشان رانندگی من غیرقابل باور است. آنها با تعجب به من نگاه می‌کنند و می‌گویند اگر تو احمدزاده معروف هستی، پس چرا رانندگی می‌کنی، حتما برادر دو قلوی او هستی!
این موضوع برایتان دردناک نیست که به‌عنوان یک مربی فوتبال راننده کامیون شده‌اید؟
بیشتر از اینکه برای خودم ناراحت باشم، دلم برای فوتبال ایران با این اوضاع افتضاحش می‌سوزد. کار که عار نیست، من با این کار به جوانان پیام می‌دهم هیچ شغلی عار نیست. رانندگی کامیون، صداقت، شرافت و سلامتی دارد.
با این حال، من حتی به برخی از شبکه‌های تلویزیونی که می‌خواستند، از من در حین رانندگی کامیون فیلم بگیرند، اجازه این کار را ندادم، چون نمی‌خواستم خودنمایی کنم.
فکر می‌کنید با این تصمیم شما فوتبال اصلاح می‌شود؟
قطعا این اتفاق نمی‌افتد اما کاش تلنگری باشد برای مسئولان تا بفهمند در فوتبال چه خبر است و آینده تلخی در انتظار آن به سر می‌برد.
- 18
- 6
