۱۰ نکته فنی از حماسه ملبورن که شاید نمی‌دانید!

اگرچه بیست سال از ۲۰ آذر ۷۶ می‌گذرد اما هنوز فوتبالی های ایران، آن روز تاریخی را مو به مو در یاد دارند و از آن، به عنوان یکی از بزرگترین پیروزی های فوتبال ایران صحبت می‌کنند. درخصوص این که چرا پس از ۲۰ سال آن بازی برای ایرانی ها هنوز تازگی دارد، حرف بسیار است و بعضی عدم کسب موفقیت پس از آن را مهم ترین دلیل می‌دانند اما نباید فراموش کنیم که ما در آن مسابقه پس از ۲۰ سال جواز حضور در جام جهانی را کسب کردیم و آن نتیجه هم در شرایطی به دست آمد که استرالیا، در مسابقه برگشت صاحب توپ و میدان بود و ستارگان سرشناس فوتبال اروپا را نیز در ترکیب خود داشت. علاوه بر این ها، بازیکنان تیم ایویچ، نسل دوست داشتنی فوتبال ایران بودند که همه بی تاب حضورشان در بزرگترین تورنمنت فوتبال بودند.

شب گذشته به همین مناسبت شبکه ورزش به طور کامل این دیدار به تصویر کشید و ما این بار نگاهی فنی و نه احساسی به بازی ایران - استرالیا داشتیم و ماحصل آن نکاتی است که در زیر می‌خوانید:

۱. در ۵ دقیقه ابتدایی تیم میزبان ۵ موقعیت خطرناک روی دروازه ایران خلق کرد که هریک به شکلی مختلف راه به دروازه احمدرضا عابدزاده نیافت.

۲. علی دایی بازیکن باتجربه ایران، یکی از بهترین بازیکنان تیم ملی کشورمان در بازی با استرالیا بود. او در دقیقه ۱۷ به تنهایی ۲ مدافع زردپوش را دریبل زد تا ایران با این حرکت او برای اولین بار وارد محوطه جریمه استرالیا شود.

۳. از آرامش، تمرکز و روحیه‌ی بالای عابدزاده در آن مسابقه زیاد شنیده و خوانده‌اید اما باید گفت او در بازی پلی آف"کار با پای" بسیار خوبی نیز داشت. کاپیتان تیم ملی ایران در دقایق ابتدایی ۳ بار پاس بلند برای هافبک فرستاد که ۲ تای آن ها صحیح بود.

۴. ایران ۳۰ دقیقه عقب نشست، به خوبی دفاع کرد و یا بعضا چاشنی شانس و البته رشادت ارکان دفاعی، دروازه‌اش را بسته نگه داشت اما پس از آن، شاگردان ایویچ باید حمله می‌کردند چرا که برای صعود به نیاز به گلزنی داشتند ولی پس از گذشت یک سوم از زمان بازی، توان ایرانی ها به میزان قابل توجهی کاهش و در همین دقایق، دروازه عابدزاده برای اولین بار گشوده شد. خوردن این گل لازم بود اما پس از آن هم، هیچ نشانه امیدی در نمایش ملی پوشان وجود نداشت. آن ها چهره ای را از خودشان نشان می‌دادند که همه با آن غریبه بودیم.

۵. ما مقابل استرالیا ۲-۵-۳ بازی کردیم و همانطور که می‌دانید، در این سیستم دوندگی و جنگندگی هافبک های میانی، بسیار مهم و ارزشمند است. کریم باقری و حمید استیلی شب بسیار خوبی را درملبورن سپری کردند و در واقع هرچه داشتند، در زمین گذاشتند تا ستارگان استرالیایی را مهار کنند و تا حدی به هدفشان رسیدند. نمیتوان از پاس های قطری و دقیق این دو چیزی نگفت.

۶. میزبان، نیمه دوم را هم بسیار هجومی آغاز کرد و نزدیک بود در همان دقایق ابتدایی، دروازه ایران برای بار دوم باز شود که البته این طور نشد و شاگردان تری ونه بلز برای رسیدن به گل دوم، ۳ دقیقه صبر کردند اما اتفاق مهم پس از گل دوم استرالیا روی داد. تماشاگر استرالیایی به زمین پرید و با پاره کردن تور، زمان بازی را نگه داشت تا بازی آرام شود و ایران از فشار مضاعف پس از گل، رهایی یابد.

۷. تاریخی ترین جمله جواد خیابانی در آن دیدار، نه گزارش گل دوم ایران بود و نه ستایش احمدرضا عابدزاده! او در دقیقه ۵۳ و در حالی که استرالیا توپ و میدان را در اختیار داشت، امیدوارانه گفت:« تساوی ۲-۲ ایران را به جام جهانی فوتبال خواهد برد. مسلما کار سختی است اما در فوتبال هیچ‌چیز نشدنی نیست.»! ۶۰ میلیون ایرانی این جمله را در حالی می‌شنیدند که با ناامیدی خاصی این دیدار را تماشا می‌کردند.

۸. اولین بارقه امید برای ایران در دقیقه ۷۵ و با حرکت دیدنی مهدوی کیا و شوت او در محوطه جریمه روشن شد. پس از آن ما با ۷ پاس به دروازه استرالیا رسیدیم و کریم باقری که سزاوار گلزنی در این بازی بود، دروازه استرالیا را باز کرد اما اگر او نمی‌زد، دایی هم اکنون با ۱۱۰ گل بهترین گلزن ملی فوتبال جهان بود!

۹. گل دوم ایران چطور به ثمر رسید؟! دقیقا طبق حرکتی که ایرانی ها در آن تبحر داشتند؛ پاس پشت دفاع و فرار بازیکنان سرعتی و گل... ما ۷۵ دقیقه سعی کردیم با توپ بلند به دروازه استرالیا برسیم اما راه رسیدن به فرانسه، از روی زمین بود!

۱۰. خداداد در دقیقه ۷۹ دروازه بوسنیچ را باز کرد و شاگردان ایویچ پس از آن، نزدیک به ۲۰ دقیقه مقاومت کردند! در این زمان، عابدزاده ۳ سیو و ۲ خروج داشت و شانس آخر میزبان هم به خطرناک ترین شکل ممکن به بیرون رفت!

محمد همتی