به گزارش ایسنا، یک ساراگوسای کشنده، غیرقابل شکست، جادویی، نشانگر یک تیم بزرگ و فوق‌العاده در خط حمله یک ضربه مهلک به شهر مادرید در یک دیدار فراموش نشدنی زد. تیم ویکتور مونیوس با افتخار حریف خود را تقریباً از کوپا دل ری حذف کرد (بازی رفت بود)، تیمی را شکست داد که بهترین روزهای خود را سپری می‌کرد و هفت برد پیاپی به دست آورده بود. مقصر اصلی شکست مادرید کانی و دیگو میلیتو بودند اما بالاتر از همه خود تیم بود.
دو نکته ریز از کانی باعث پرواز رئال ساراگوسا شد. او به تیم نظم بخشید و مانند کاپیتان عمل کرد تا اینکه با یک کنترل خوب و ارسال توپ به محوطه که منجر به گل سوم تیمش شد احترام مادرید را به شکل توهین آمیزی از بین برد. مادرید از همان ابتدا همه چیز را از دست داد و یک، دو، سه و چهار گل پیاپی دریافت کرد. دیگو میلیتو توانست پوکر (چهار گل به ثمر برساند) کند. سرخیو راموس از دنبال کردن مهاجم آرژانتینی سرگیجه گرفته بود. الگرا حتی به یکی از توپ‌ها و بازیکن حریف هم نرسید. گراوسن نیز نتوانست کاری انجام دهد و گل‌ها یکی پس از دیگری به ثمر می‌رسیدند.
همه چیز از کانی شروع شد. با او مدت‌ها در ورزشگاه لا روماردا بد رفتاری می‌شد چون هواداران نمی‌توانستند رفتار گذشته‌اش را بپذیرند. با این حال در این بازی به یک فوتبالیست بلند پرواز، قوی و توانمند تبدیل شد که می‌توانست دفاع حریف را بر هم بریزد، تصور کند، کشف کند و به نتیجه برساند.
خیلی زود همه متوجه شدند فشار ساراگوسا می‌تواند نتیجه غیر قابل تحملی برای مادرید به ثبت برساند چون گوتی نمی‌توانست با گراوسن همکاری کند. ساراگوسا از این ضعف بهترین بهره را برد و از این نقطه به مادرید ضربه زد. تیم مونیوس به آرامی پیش می‌رفت تا به بالاترین سطح برسد. ابتدا اورتون شروع کرد. بازیکن برزیلی از سمت راست بازی‌اش را شروع کرد و توانست به راحتی به میلیتو پاس دهد تا گل نخست در دقیقه ۱۴ به ثمر برسد. تنبیه خیلی خوبی برای مادریدی بود که هنوز خود را پیدا نکرده بود. این تیم احساس کرد بیشتر از داوری آسیب دیده است چون داور متوجه نشد چگونه سسار، روبینیو را سرنگون کرد. این صحنه می‌توانست پنالتی باشد اما پرس بوروی آن را ندید.
نا آرامی ساراگوسا باعث نشد کارشان را متوقف شود. حمله بعدی این تیم از کناره‌ها آغاز شد و مدافع‌های مادرید میلیتو را تنها گذاشتند. بازیکن آرژانتینی پس از فریب ایکر کاسیاس دروازه مادرید را دوباره باز کرد. در حالی که ساراگوسا بازی زندگی‌اش را انجام می‌داد مادرید نمی‌دانست چطور باران ضربات را پوشش دهد. سفیدپوشان نتوانستند کانی را متوقف کنند که با پشت سر گذاشتن سالگالدو و ارسال توپ باعث شد میلیتو هت‌تریک کند.
بازی برای مادریدی که از کوپا دل ری حذف شده بود به نیمه رسیده بود. در این شرایط دیوید بکام درخشید و توانست توپ را به نقطه ضربه پنالتی برساند. باپتیستا در آنجا حضور داشت و بازیکن برزیلی با تمام قدرت با سر ضربه زد. توپ وارد دروازه شد و مادرید جان دوباره گرفت.
این اتفاق تنها برای یک لحظه بود. دوباره این تیم در نیمه دوم تحت فشار قرار گرفت. گوتی و گراوسن نتوانستند با هم همکاری کنند. سفیدپوشان دوباره به محوطه سسار نزدیک شدند و داور دوباره خطا روی باپتیستا را نادیده گرفت.
آن صحنه در برابر اتفاق‌های دیگر کم اهمیت بود. ساراگوسا گنجینه‌اش را پیدا کرد و با هر حمله به گل می‌رسید. ابتدا با کرنری که کانی ارسال کرد و میلیتو ضربه سر زد به گل رسید. او با پاس دیگری اورتون را صاحب موقعیت کرد تا جشن بزرگ دیگری رقم بخورد. در نهایت اورتون با یک شوت سنگین دروازه مادرید را برای ششمین بار باز کرد. بازی می‌توانست ۱۰ بر صفر به نفع ساراگوسا باشد. جشن ساراگوسا در مقابل یکی از بزرگ‌ترین تنبیه‌های تاریخ مادرید بود. مادریدی که برای کوپا مرده بود و شاید هم برای بیشتر از آن چون سیستم لوپس کارو، بازیکنان و حتی نشان باشگاه یک دروغ بود. آن را تیمی از بین برد که سال‌ها از آن به عنوان بهترین ساراگوسا یاد می‌کردند.
- 9
- 4
