آشنایی با تمامی پست های فوتبال و وظایف بازیکنان هر پست

بازیکنان پست های فوتبال ، توان شرکت در درگیری ها، سرعت و چابکی بالایی دارند

پست های فوتبال

با هر یک از پست های بازیکنان در زمین آشنا شوید:

> دروازه بان (Goalkeeper):

کسی که در بازی فوتبال، وظیفه ی نگهداری و محافظت از دروازه را برعهده دارد و نمیگذارد که توپ به داخل دروازه برود، دروازه بان می گویند. دروازبان تنها بازیکنیست که برای گرفتن توپ میتواند از دستانش استفاده کند.( البته فقط در محوطه مشخص شده یا به اصطلاح محوطه ۱۸ قدم). تدافعی ترین پست فوتبال، دروازه بان می باشد. از خصوصیات بهترین دروازه بانها می توان به فرز و چالاک بودنشان و همچنین واکنشهای سریعشان اشاره کرد. به عنوان مثال وقتی که شما دروازه بان میشوید باید بتوانید از ورود توپ به دروازه جلوگیری کنید. از تمامی قسمتهای بدن در هنگام نجات دروازه میتوان استفاده کرد. ولی دستهای شما همیشه از مهم ترین قسمت به شمار می رود. دستهایتان را در هنگام گرفتن یک توپ بلند با انگشتان باز و شستهای به هم چسبیده به شکل w در آورید. در این حالت، ساعدتان باید به نحوی خم شود که بتواند قدرت توپ را بگیرد.

یک دروازه بان برای گرفتن توپهای بلند باید بتواند همیشه پرش کند. در صورت عدم دریافت شوت بلند باید توپ را با استفاده از مشتهای خودتان به بیرون بزنید. برای شوتهای بالاتر از سینه، موقعیت بدن شما باید روبروی توپ قرار گیرد، سپس دستانتان را به دور توپ حلقه به شکل یک فنجان کنید و توپ را بگیرید. همچنین برای شوتهای غیر قابل دسترس باید شیرجه بزنید و طوری به کف دست زاویه بدهید تا توپ از کنار تیر عمودی یا افقی به سمت بیرون فرستاده شود. دروازه بانان باید از توانایی پیش بینی مسیر حرکت توپ و انجام حرکات سریع به منظور متوقف کردن توپ برخوردار باشند.

مهاجم مرکزی پست های فوتبال ، تنها یک وظیفه اصلی دارند و آن هم گل زنی است

یک دروازه بان باید دستورات لازم را به بازیکنان دفاع بدهد. یکی از نکات قابل توجه اینست که بازیکنان دفاع چه موقع باید توپ را به طرف عقب و به سمت دروازه بان پاس بدهند. بدین دلیل که مکان قرارگیری دروازه بان در فوتبال، همیشه بین توپ و گل میباشد ، به همین خاطر باید همیشه بر روی توپ تمرکز کامل را داشته باشد. تنگ تر کردن زاویه در زمان ضربه ی یک مهاجم به طرف دروازه اهمیت بسیاری دارد، یعنی به آرامی به طرف توپ حرکت کرده و قسمت کمتری از دروازه را در مقابل مهاجم قرار میدهد.

> بال تدافعی (Wing- back):

بال تدافعی درواقع به شکل مدرن پست فول بک با وظایف تهاجمی بیشتر گفته میشود. در اکثر حملات، وینگ بک ها حاضر هستند و برای ساخت موقعیت از اورلپ( حرکت کنار خط) و سانترها استفاده می کنند. برای اینکه در پست بال تدافعب حضور داشت باشید باید از توانایی های زیادی برخوردار باشید، به این منظور وینگ بک ها باید بتوانند بیشتر وقت ها لب خط بمانند. از فیزیکی ترین پست های فوتبال می توان به بال تدافعی اشاره کرد.

> مدافع کناری (Full- back):

مدافع کناری معمولاً دارای سرعت استقامتی( هوازی و غیر هوازی) بالا و سرعت انفجاری چشمگیر می باشد. وظایف مدافع کناری در فوتبال سنگین است به اینصورت که هم باید تکنیک های دفاعی و هم تکنیک های هجومی را داشته باشند. از دیگر وظایف آن ها اینست که باید توانایی تکل زدن به خوبی، مهارت دریافت توپ و کیفیت خوب در ارسال پاس را داشته باشند و قدرت حرکت با توپ را داشته باشند. آنها از نظر تاکیکی باید خصوصیاتی نظیر استقرار و جای‌گیری خوب، شرکت در بازی هجومی و ضد حمله ها، زمان بندی عمل و واکنش، تطبیق پذیر بودن در حمله را داشته باشند .این بازیکنان باید از روحیه تهاجمی و درگیری بالا، بااراده و مصمم و همچنين اعتماد به نفس خوب برخوردار باشند.

> مدافع میانی دو سره (Centre- back sweeper):

یکی از مدافعان فوتبال که در قلب خط دفاع و بین دو دفاع میانی قرار میگیرد لیبرو یا سوییپر نام دارد. در هنگام شکسته شدن سد دفاعی، پوشش عمق دفاع در مقابل مهاجمان مرکزی حریف از وظایف مدافع میانی دو سره محسوب میشود. آن ها بیشتر به بازی خوانی مشغول می شوند و زیاد درگیر یارگیری نفر به نفر نمی شوند. همچنین در حین حمله جلوتر میروند و برای حفظ مالکیت به هافبک ها کمک می کنند.

> مدافع میانی سد کننده (Centre- back stopper):

مدافع میانی سد کننده موظف است که از حملات بازیکنان میانی حریف جلوگیری کند. آن ها با حضور در یارگیری ها به توپ گیری می پردازند. همچنین فیزیک بدنی آن ها باید قوی باشد و برای سرزنی در محوطه جریمه باید قد بلندی داشته باشند.

بهترین هافبک های کناری پست های فوتبال، دارای سرعت و استقامت بسیار خوبی هستند

> مدافع میانی ۱/۴ دفاعی ( Centre- back quarter- back):

نوع دیگری از مدافعان میانی سد کننده وجود دارد که به آن مدافع میانی ۱/۴ دفاعی گفته میشود و وظایف دفاعی آن ها کاملاً شبیه به هم هستند. آن ها با توپ گیری، جلوی مهاجمان میانی حریف را می گیرند ولی فعالیت بیشتری در حفظ مالکیت توپ دارند و از عقب زمین به انجام اموری نظیر بازی سازی و کمک به هافبک ها می پردازند.

> هافبک دفاعی (Defensive midfielder):

وظایف بازیکنان پست ۶ باتوجه به روش بازی، متفاوت است. هافبک های دفاعی همواره جلوی مدافعان را با توانایی توپ ربایی پوشش میدهند و اقدام به خنثی کردن مهاجمان مرکزی حریف می کنند و در هنگام حمله کم تر به حمله اضافه می شوند. هافبک های دفاعی، وظایف دفاعی مشابهی با توانایی بازی سازی دارند ولی ضرب آهنگ بازی را در هنگام حمله در دست گرفته و بازی سازی می کنند. آن ها در مقایسه با هافبک های دفاعی توپ ربا به حمله اضافه میشوند.

> هافبک میانی (Central midfielder):

بازیکنان پست ۸ به شکل های متفاوتی هستند و درواقع وظایفشان با هم فرق دارد. هافبک های میانی باکس تو باکس( Box- to- box) در بین دو محوطه جریمه رفت و برگشت دارند و به دفاع و حمله بطور هم زمان کمک می کنند. آن ها با کمک به حفظ مالکیت توپ نقش بزرگی در بازی سازی ایفا می کنند. هافبک های میانی متمایل به کناره ها( هافبک های کناری) موظف به پوشش عرض زمین هستند و در دفاع به مدافعان کناری کمک می کنند. همچنین عقبتر از بال های تهاجمی در هنگام حمله به سانتر کردن  و بازی سازی می پردازند.

> هافبک تهاجمی (Attacking midfielder):

یک هافبک تهاجمی به یک هافبک مرکزی گفته میشود که وظیفه ی آن، بازی کردن در وضعیت حمله و پشت تمام کننده ها میباشد هافبک تهاجمی در واقع به عنوان محورهای تهاجمی تیم شناخته میشود. این هافبک در فضاهای خالی بازی می کنند یا بعنوان پشتیبان اصلی مهاجمین مرکزی در عمق خط حمله قرار می گیرند. هافبک ها در این پست وظیفه دارند که موقعیت های گل زنی را با استفاده از مهارت ها و توانمندی هایشان ایجاد کنند و پاسهایی را با پیش بینی حرکت مدافعین تیم حریف برای تمام کننده ها ارسال کنند تا از این طریق در سازمان دفاعی تیم مقابل، شکافی ایجاد شود.

هافبک های تهاجمی اقدام به ارسال پاس های دقیق و جسورانه می کنند و بدون اشتباه دریبل می زنند. آن ها توپ را بطور ماهرانه ای کنترل می کنند و قدرت بازی سازی بالایی دارند. آن ها شوت هایشان را از زوایای گوناگون می زنند و به عنوان ستاره تیمشان باشند. اجازه حرکت در نقاط مختلف زمین به اکثر آنها داده شده تا هدف مورد نظرشان را متناسب با موقعیت تیمی بوجود بیاورند. دو هافبک مرکزی در ترکیب عامه پسند « ۲- ۴- ۴» لوزی یا« ۲- ۱- ۲ ۱- ۴» به صورت سنتی در نظر گرفته شده که یکی از ان ها هافبک تهاجمی می باشد.

> بال تهاجمی (Winger):

بازیکن پست ۷، اغلب به بال تهاجمی سمت راست می گویند ولی به صورت کلی در شکلی از شماره گذاری به بال های تهاجمی گفته میشود. هجومی ترین و گلزن ترین هافبک، بازیکن پست ۷ میباشد به حدی که حتی عده ای اقدام به دسته بندی وینگر در پست مهاجم می کنند یا آنرا با مهاجم کناری یکسان می دانند، بدین دلیل که معمولاً وینگر یا در یک خط با مهاجم نوک قرار گرفته یا از مهاجم، کمی عقبتر است. با این که وینگرها معمولاً سهم زیادی از گل های هر تیم را به ثمر می رسانند ولی آنها درحقیقت موظف به گل زنی نیستند. وینگر معمولاً مهاجم نوک را از طریق پاس رو به جلو، پاس به عقب یا فرار از کناره ها، در موقعیت گل زنی قرار می دهد، با این که این نقش تهاجمی در فوتبال سنتی کم تر است و وینگرها مثل هافبک های کناری، بیشتر سانتر از جناحین می کردند ولی با این وجود از مهاجمان تخصصی هم در فوتبال مدرن در پست وینگر استفاده می شود.

> بال تهاجمی معکوس (Inverted winger):

محدوده ی بازی بال های تهاجمی معکوس دقیقا مشابه بال های عادی است و فرق آنها صرفا در پای تخصصی است. بال های معکوس چپ پاهایی هستند که در سمت راست بازی می کنند و بالعکس. آنها حتی با وجود چنین ویژگی، اقدام به خارج کردن مدافعان کناری از محدوده بازی خود می نمایند و براحتی به قسمت میانی می آیند و به بازی سازی و شوت زنی می پردازند.

یکی از محبوب ترین پست های فوتبال در زمین، هافبک چپ است

> مهاجم مرکزی (Striker):

وظیفه اصلی یک مهاجم مرکزی صرفا گل زنی می باشد. معمولاً مربیان یک تمام کننده که شانه به شانه دفاع آخر تیم مقابل بازی می کند در خط حمله قرار می دهندو آن ها در موقعیت عمقی تری از یک مهاجم پیشرو استفاده می کنند تا موقعیت های گل زنی را خاق و یا ایجاد کند. مهاجمین مرکزی در گذشته برای خط دفاع بعنوان مهاجم هدف محسوب می شدند که وظیفه آنها این بود که حواس مدافعین را پرت کنند و خود و هم تیمی هایشان برای گل زنی از فرصت ها استفاده کنند. ولی معمولاً سرعت و چابکی این بازیکنان نسبت به دیگران، بیشتر است.

مهاجمان مرکزی باید از قابلیت های بالایی برخوردار باشند. از دیگر قابلیت های مهاجمین مرکزی می توان به جا گیری در فضاهای خالی سازمان دفاع تیم مقابل یا حتی دریبل کردن اشاره کرد. بازیکنان تمام کننده در موارد دیگر، راه خود را با جاگیری در دامنه های کناری زمین به سمت گل و گل زنی در پیش می گیرند. در واقع مهاجم هدف و تمام کننده باتوجه به موقعیت توپ میتوانند جایشان را عوض کنند. مهاجمین هدف معمولاً قد نسبتا بلندی دارند و شوت های دقیق تری میزنند. توپ های مدافعین یا مهاجمین میتواند به سمت مهاجمین هدف پرتاب شود.

مهاجمین هدف می توانند توپ را تا زمانی که هم تیمی های آنها بکار تیمیشان اضافه شوند، حمل و نگهداری کنند. معمولاً برای رسیدن به گل می توانند با ضربه سر از طریق ارسال های عرضی اقدام کنند. آن ها در زمان چرخیدن با قدرت بدنی خود از توپ محافظت می کنند و گل می زنند. بعضی از مهاجمین صرفا به دریافت پاس های بلندی اتکا می کنند که پشت سر مدافعین تیم مقابل ارسال می کنند درحالیکه بعضی دیگر مانند مهاجم هدف برای رسیدن به گل از طریق پشتیبانی خط میانی پشت سرشان و جمع کردن توپ اقدام می کنند. بعضی از مهاجمین می توانند در هر دو وضعیت( مهاجم هدف و مهاجم پیشرو) بازی کنند.

> مهاجم مرکزی کاذب (False 9):

پست ۹ کاذب به نوع دیگری از مهاجم مرکزی گفته میشود که دارای وظایف متفاوتی می باشد. پست آن ها عقبتر از مهاجمان مرکزی کلاسیک میباشد ولی در مقابل، بیشتر از آن ها به بازی سازی می پردازند. همچنین آن ها می توانند به هافبک میانی تبدیل شوند. توانایی دریبل زنی بالا از ویژگی های مهاجم مرکزی کاذب به شمار می رود. مهاجم مرکزی کاذب در واقع به همان مهاجمان مرکزی گفته میشود که در فاصله بین خط دفاع و میانی تیم مقابل بازی می کنند. در واقع در اواخر دهه ۱۹۴۰ تیم مجارستان برای نخستین بار و همچنین فرانسه در اواسط ۱۹۵۰ از پست مهاجم مرکزی کاذب استفاده کردند.

پس از گذشت مدتی، فوتبال ایتالیا این پست را در بازی خود بکار گرفت. در واقع مهاجم مرکزی کاذب نه در حمله و نه در خط میانی بازی می کند بلکه صرفا حرکت او موجب میشود که تیم پیشرفت کند. خیلی از بازیکنان این پست، مجوز بازی به صورت هافبک تهاجمی یا حتی بال تیم را دارند. آن ها در زمان حمله، اندکی عقب می روند تا نقش آخرین بازیکن یارگیری را داشته باشند و بتوانند به سرعت حرکت کنند. آن ها نیز از مهارت های بالایی و ذهنیت هجومی برخوردارند و فرصت های متعددی را برای مهاجمان مرکزی بوجود می آورند.

بال تدافعی یکی از فیزیکی ترین پست های فوتبال است

> بازیکن خط جلو (Forward):

بازیکن پست ۱۱ به بال های تهاجمی سمت چپ میگویند و شماره ۱۱ به آن ها اختصاص داده شده است. فرواردها در بین هافبک ها و مهاجمان به بازی و تغییر پست می پردازند. بازی سازی برای مهاجمان از وظایف آن ها محسوب میشود. آن ها دارای محدوده حرکتی مشخصی نیستند و اجازه ی حرکت در قسمت های مختلف زمین را دارند. همچنین میتوانند شکل دفاعی حریف را به هم بریزند. یارگیری نفر به نفر با آن ها به علت جابجایی زیاد، امر دشواریست. بازیکنان خط جلو باید وسعت دید بالایی داشته باشند.

گردآوری: بخش فوتبال سرپوش