بازیسازی در فوتبال
به بازیکنی که طراح و پی ریزی کننده اصلی حمله های تیم است و معمولاً مشغول بازی در میانه زمین است؛ بازی ساز یا پلی میکر در فوتبال میگویند. بازی سازها، آزادی عمل زیادی در محدوده میانی زمین دارند و معمولاً بازی آن ها از نظر تماشاگران، جذاب است. از ویژگی هایی یک بازی ساز خوب می توان به مهارت پاس دادن، قدرت تصمیم گیری، هوش تاکتیکی، تحرک و خونسردی توأم با تسلط اشاره کرد.
فدراسیون بین المللی از سال ۲۰۰۶، جایزه بهترین بازیساز سال جهان را تعيين می کند و امار فوتبال به یکی از بازیکنانی اهدا می شود که در زمینه بازیسازی، بهترین عملکرد را داشته باشد.
انواع بازی سازها
در ابتدای شکل گیری فوتبال، ترکیب های مختلفی از میان هرج و مرج حاکم بر بازی، راه خود را باز می کردند. درواقع به مهاجمین ِعقب کشیده ای، بازیساز می گفتند که موظف بودند توپ را از هافبک های کناری به مهاجمین نوک یا بال انتقال دهند. در ادامه با انواع بازی سازها اشنا شوید:
* بازی ساز عقب نشین:
بازیکنان فوتبال ایتالیا که نوع مدرن تری از بازی سازها محسوب میشوند، رجیستا نام دارند. یک رجیستا بازی تیمش را از جایی در عقب زمین، می گرداند و باید بتواند پاس های کوتاه و صحیح زیادی را ارسال کند. وظایف دفاعی رجیستا، متعادل میباشد و او به حمایت یک هافبک دفاعی قوی در کنار خود نیاز دارد. به این جهت، بازیکنانی نظیر آندره آ پیرلو و ژاوی یا محسن مسلمان و سروش رفیعی در فوتبال ایران، نمونه ای از رجیستا محسوب میشوند.
* هافبک میانی بازی ساز:
زاویه دید هافبک میانی بازی ساز در عقب زمین، نسبت به زمین و بازیکنان، بهتر است و شماره ۱۰ تیم، وظیفه ایجاد برتری نفری در دفاع و حمله را بر عهده دارد. عموما هافبک های میانی به ایفای نقش، در نقش هافبک بازی ساز می پردازند.
* پست شماره ۱۰:
بیشتر بازیکنانی که در گذشته بازی سازی میکردند، به عنوان هافبک هجومی یا اصطلاحا شماره ۱۰ سنتی محسوب میشدند. در اصطلاح فوتبال ایتالیا، به چنین بازیکنانی تری کوآرتیستا میگویند. وظیفه ی چنین بازیکنانی در سال های اخیر، این بود که به صورت مهاجم کاذب یا مهاجم دوم در پشت سر مهاجم، توپ را در منطقه هافبک تحویل بگیرند و آن را به جلو ببرند.
* بازیساز پیشرفته:
نقش بازیساز پیشرفته در پستهای هافبک میانی، هافبک میانی تهاجمی، هافبک تهاجمی چپ و هافبک تهاجمی راست می باشد.
گردآوری: بخش فوتبال سرپوش
- 15
- 6