اگرتا چند سال پيش، سؤال منتقدان و نگراني هواداران اين بود كه چرا چك بي‌محل دست بازيكن مي‌دهيد كه در جريان بازي‌ها و در روزهاي حساس فصل به جاي تمركز روي موفقيت تيم، دنبال نقد كردن چك باشد و چرا بند و تبصره جدايي يك طرفه در قرارداد مي‌گنجانيد تا هر وقت دلش خواست برود؟
حالا نوع سؤال و نگراني فرق كرده است. حالا بايد پرسيد چرا با بازيكنان جوان كه در بورس هستند، قرارداد يك ساله مي‌بنديد و در عوض زيربار شرط و شروط قرارداد سه ساله با بازيكنان بالاي ۳۳ سال مي‌رويد؟
فصل قبل استقلال با كاوه رضايي كه حكم جواهر را داشت، يك ساله بست اما در عوض با رحمتي و خسرو حيدري ۳ ساله تمديد كرد. امسال هم آنها دارند خودشان را متقاعد مي‌كنند كه شرط پژمان منتظري براي عقد قرارداد سه ساله را بپذيرند.
نكته جالب‌تر اينجاست كه در باشگاه استقلال، سرمربي و مدير تعيين نمي‌كنند قرارداد چند ساله باشد، بازيكن تصميم مي‌گيرد و باشگاه فقط مي‌پذيرد. اگر اين نشانه دنياي وارونه نيست، مي‌شود شما به ما بگوييد دنياي وارونه چه نشانه‌هايي دارد؟
- 10
- 3
