انتقال ستاره‌هاي ليگ برتر ايران به ليگ‌هاي اروپايي هر بدي و ايرادي كه داشته باشد، حداقل حُسنش اين است كه ولخرجي وحشتناك تيم‌هاي ايراني در فصل نقل و انتقالات را به رخ مي‌كشد.
اگرچه با رفتن هر يك از بازيكناني كه حضورشان ليگ را گرم مي‌كرد (حتي خيلي كم) و تماشاگر به ورزشگاه مي‌كشاند (حتي اندك و انگشت‌شمار) و هيجان به رقابت‌ها مي‌داد (حتي كاذب) سطح كيفي رقابت‌هاي ليگ برتر پايين مي‌آيد و ليگ كم‌ستاره ما از چهره‌هاي جذاب و مهره‌هاي تأثيرگذار خالي‌تر مي‌شود اما در عوض وقتي قيمت قرارداد اين بازيكنان با تيم‌هاي خارجي و دستمزد اندكي كه از باشگاه‌هاي غيرايراني مي‌گيرند، لو مي‌رود. يك بار ديگر به ياد مي‌آوريم، در فوتبالي كه از لحاظ كيفي در سطح سوم آسيا هم نيست، در حد ليگ‌هاي درجه يك اروپايي و حتي بالاتر از آنها پول مي‌دهيم. اينكه خنده‌دار است يا گريه‌دار، تصميم با شماست اما طبيعي نيست ليگ برتر ما كيفيت فوتبال عراق را داشته باشد و در حد لاليگا و بوندس‌ليگا به بازيكناني كه در پسرفت سطح كيفي اين فوتبال نقش دارند، پول بدهند.
بازيكنان ايراني در يونان حداكثر صد تا صد و سي هزار يورو دستمزد سالانه مي‌گيرند، در روسيه مبلغ قراردادها از همين حد و حدود بالاتر نمي‌رود، در بلژيك بالاترين رقم دريافتي يك ايراني كمتر از ۲۰۰ هزار يورو است، حتي امسال در ليگ قطر هم كه قبلاً رؤيايي پول مي‌داد، به زور به يك و نيم ميليارد تومان مي‌رسد. آن وقت اين جا در فوتبال نيم‌بند ما قرارداد زير يك ميليارد تومان تقريباً نداريم و هر بازيكني كه كمي اسم و رسم دارد زير يك و نيم ميليارد تومان نمي‌خواهد و با اين روندي كه نقل و انتقالات امسال پيش مي‌رود، بعيد نيست بازيكن ۲ ميليارد و ۵۰۰ ميليون توماني هم داشته باشيم.
سرسام‌آور است، غير از چند تيم در ليگ چين، سه تيم در عربستان كه البته اصلاً بازيكن ايراني نمي‌گيرند و دو تيم عربي ديگر، در آسيا هيچ تيمي حتي باشگاه‌هاي كره‌اي و ژاپني كه وضع مالي‌شان از تمام باشگاه‌هاي ايراني بهتر است و بدون اغراق، هر كدام‌شان به اندازه مجموعه ليگ برتر ايران درآمد دارند به اندازه باشگاه‌هاي ايراني به بازيكن دستمزد نمي‌دهند.
در اروپا هم اگر لاليگا، بوندس‌ليگا، سري A، ليگ جزيره و چند تيم انگشت‌شمار پرتغالي و فرانسوي را لحاظ نكنيم، كمتر تيمي پيدا مي‌شود كه در ولخرجي حريف تيم‌هاي ايراني باشد.
سال‌ها پيش بازيكنان ايراني جدا از بحث پيشرفت، رؤياي حضور در كشورهاي خارجي را داشتند چون حداكثر پرداختي در فوتبال ما- حتي آن زمان كه اسم ليگ‌مان ليگ برتر شده بود- به صد ميليون و ۱۵۰ ميليون تومان مي‌رسيد اما يك تيم در اتريش يا امارات كمتر از يك ميليارد تومان دستمزد نمي‌داد. آن زمان بازيكن ايراني مي‌گفت دو فصل مي‌روم خارج از ايران بازي مي‌كنم و بارم را مي‌بندم اما حالا ملي‌پوش ايراني كه در اروپا ۱۳۰ هزار دلار دستمزد سالانه دارد (حول و حوش ۵۰۰ ميليون) ادعا مي‌كند- و البته دروغ هم نمي‌گويد- اگر دنبال پول بودم، مي‌آمدم ايران و سالي ۲ ميليارد تا دو و نيم ميليارد تومان درآمد داشتم.
واقعاً چرا؟ ما پول چه چيزي را مي‌دهيم؟ درآمدهاي حاصل از حق پخش مستقيم تلويزيوني را خرج مي‌كنيم، سود ناشي از اسپانسرينگ را مي‌پردازيم؟ نمي‌گوييم بازيكن ايراني حقوق ماهانه ۱۰ ميليون توماني بگيرد و با پيش‌پرداخت ۱۵۰ ميليون توماني و حقوق ماهانه زندگي كند اما اين مبالغ بر چه مبنايي پرداخت مي‌شود؟ مگر فوتبال ما درآمدزاست؟ مگر سطح كيفي فوتبال ما از ليگ برتر يونان، كرواسي، پرتغال، روسيه، هلند، بلژيك و... بالاتر است؟
بايد بين درآمد و هزينه يك تناسبي برقرار باشد، بين خرج و خروجي هم همين‌طور... نمي‌شود كه اندازه لاليگا خرج كنيم و خروجي‌مان ليگ عراق باشد!
اين سقف خراب‌شده لعنتي!
مشت اول را آنهايي زدند كه سقف قرارداد ۳۵۰ ميليون توماني گذاشتند و به جاي آن كه بازيكنان ۵۰۰ ميليوني را مجاب كنند كه بيشتر از ۳۵۰ ميليون نگيرند، بازيكنان ۸۰ ميليوني را متوهم كردند كه بايد ۳۵۰ ميليون دريافتي داشته باشند. فصل قبل هم همين اشتباه در مقياسي ديگر تكرار شد. آن جا كه گفتند به هيچ بازيكني بيشتر از يك ميليارد ندهيد اما ميلياردرها با زيرميزي و روميزي و متمم و... ۶/۱ و ۷/۱ و ۸/۱ ميلياردشان را گرفتند و در عوض بازيكنان ۴۰۰، ۵۰۰ ميليوني سطح توقع‌شان را به يك ميليارد نزديك كردند.
متأسفانه قانونگذاران فوتبال ما به خودشان هم دريبل رونالدويي مي‌زنند.
آيا اين دستمزدها عادلانه است؟
* فصل نقل و انتقالات است و برخي تيم‌ها براي جذب بازيكنان مورد نظر خود پيشنهادات اغواكننده زيادي مي‌دهند و بعضاً باعث مي‌شوند قيمت بازيكنان بالا و بالاتر برود. در حال حاضر برخي بازيكنان ما ارقامي بيش از ۲ الي ۳ ميليارد تومان دستمزد مي‌گيرند و يا آن را طلب مي‌كنند و اين رقم شايد در برخي كشورهاي اروپايي هم به بازيكنان داده نشود. به همين بهانه با تني چند از بازيكنان لژيونر پيشين فوتبال كشورمان هم‌صحبت شديم و از آنها پرسيديم آيا اين دستمزدها در فوتبال ايران عادلانه است يا نه؟ صحبت‌هاي اين بزرگان در پي مي‌آيد.
قاسمپور: زمان ما هم از اين پول‌ها نمي‌دادند
ابراهيم قاسمپور، بازيكن تيم ملي در جام جهاني ۱۹۷۸ آرژانتين، گفت: شرايط در قديم با حالا فرق مي‌كرد. آن قديم‌ها كه ما به تيم‌هاي خارجي مي‌رفتيم پول آنچناني نمي‌گرفتيم. خود من نه به عنوان بازيكن در ايران و خارج از كشور پول خوب گرفتم و نه در قاب مربيگري پول گيرم آمد. اما اين پولي كه حالا در فوتبال ايران داده مي‌شود زيادي بالاست و برخي بازيكنان لايق نصف اين پول‌ها هم نيستند ولي قراردادهاي آنچناني مي‌بندند.
دين‌محمدي: خوب كه باشي بايد پول خوب هم بگيري
سيروس دين‌محمدي، هافبك ايران در جام جهاني ۱۹۹۸ فرانسه، گفت: اگر مدير برنامههاي خوب و قوي داشته باشي پول خوب هم مي‌گيري. خود من وقتي به آلمان رفتم چون مدير برنامههاي قوي نداشتم پول كمتري مي‌گرفتم و خيلي ضرر كردم. در فوتبال ايران هم معتقدم اگر بازيكن خوب و درجه يكي باشي بايد هم پول خوب بگيري و اين حق يك بازيكن است. البته من بحث دلال‌ها را جدا مي‌دانم كه ناعادلانه قيمت بازيكنان را بالا مي‌برند
بياني: قبلاً در فوتبال ايران پول نبود
شاهين بياني، ملي‌پوش اسبق فوتبال ايران كه سال‌ها در ليگ قطر بازي مي‌كرد، گفت: بله در فوتبال ايران زمان ما پول نبود در حالي كه ليگ‌هاي عربي پول خوبي مي‌دادند و با ارقام قابل توجه بازيكنان ايراني را جذب مي‌كردند اما حالا در فوتبال ايران هم پول زياد وجود دارد و بازيكن درجه دو و سه هم كمتر از ۵۰۰ ميليون نمي‌گيرد در حالي كه دادن اين ارقام عادلانه نيست و هستند بازيكناني كه شرايط خوبي ندارند ولي با ترفندهاي مختلف پول ميلياردي مي‌گيرند.
موسوي: فقط تيم‌هاي عربي خوب پول مي‌دهند
علي موسوي، مهاجم اسبق تيم ملي كه در بوندس‌ليگا توپ زده، گفت: اين حق بازيكنان است كه اگر خوب و سطح بالا باشند پول زياد هم بگيرند. قبول دارم زمان ما اروپايي‌ها پيشنهادات خوبي مي‌دادند اما حالا اختلاف مالي بين تيم‌هاي اروپايي و ايراني زياد بالا نيست مگر اينكه يك بازيكن سر از تيم‌هاي عربي دربياورد. در حقيقت پيشرفت مي‌خواهي برو اروپا پول كمتر بگير ولي اگر پول مي‌خواهي قيد پيشرفت را بزن و راهي تيم‌هاي عربي شو!
چنگيز: قيمت‌ها زيادي بالا مي‌رود
عبدالعلي چنگيز، ملي‌پوش ايران در دهه ۶۰، مي‌گويد: رقم قراردادها در فوتبال ايران دارد زيادي بالا مي‌رود در حالي كه برخي از اين فوتباليست‌هاي ما به اندازه پولي كه مي‌گيرند كارآيي ندارند. چنگيز گفت: ما پول‌هاي حرفه‌اي مي‌دهيم ولي هنوز تفكر حاكم بر فوتبال‌مان آماتوري است. باشگاه‌ها خرج و دخل‌شان با هم نمي‌خواند ولي براي جذب بازيكن رقم‌هاي آنچناني قرارداد مي‌بندند كه در آخر مشكل‌ساز مي‌شود. به نظر من هم برخي از اين ارقام عادلانه نيست.
- 12
- 2
