دی‌لیخت: الگوی من راجر فدرر است

به گزارش خبرورزشی، مراسم توپ طلای سال ۲۰۱۹ در شرایطی برگزار شد که ماتیاس دی‌لیخت، مدافع جوان یوونتوس توانست جایزه کوپا، که به بهترین بازیکن زیر ۲۱ سال دنیا اهدا می‌شود را به دست آورد. او این جایزه را از دستان کیلیان امباپه، بازیکنی که سال گذشته این عنوان را به دست آورده بود گرفت. فرانس فوتبال هم مطابق با انتظار گفت‌وگوی مفصلی با این بازیکن داشته که فصل پیش در آژاکس هنرنمایی کرد و تا نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا پیش رفت. البته این گفت‌وگو با فرم‌های همیشگی متفاوت است؛ در واقع فرانس فوتبال از دوستان، مربیان و همبازی‌های ماتیاس خواسته تا یک سؤال از او بپرسند و او هم پاسخ را بدهد. در زیر چند سؤال که از سوی چهره‌های مطرح، از دی‌لیخت پرسیده شده، آمده است.

لوئی فان‌خال (سرمربی سابق هلند)

متوجه هستی که باید خیلی زود زبان ایتالیایی را یاد بگیری؟

بله، مطمئناً. می‌خواهم در سریع‌ترین زمان ممکن ایتالیایی را یاد بگیرم. الان هفته‌ای دو جلسه ایتالیایی کار می‌کنم ولی برای من که از هلند آمده‌ام فراگیری زبان ایتالیایی کار سختی است. هلندی بیشتر شبیه آلمانی و تا حدودی انگلیسی است ولی با زبان ایتالیایی تفاوت زیادی دارد. مشق‌های ایتالیایی‌ام را در خانه انجام می‌دهم و راستش را بخواهید خیلی این کار را دوست ندارم (لبخند می‌زند). سخت است ولی سعی‌ام را می‌کنم. همین الان کمی با هم‌تیمی‌هایم ایتالیایی حرف می‌زنم و آن‌ها متوجه می‌شوند.

لئوناردو بونوچی (کاپیتان یوونتوس)

اولین گلت با پیراهن یوونتوس را در شهرآورد تورین وارد دروازه تورینو کردی. آن لحظه چه حسی داشتی؟

بازی صفر – صفر بود که توپ جلوی پایم قرار گرفت؛ من هم زدم و توپ رفت توی دروازه. گل زدن همیشه خوب است ولی اینکه اولین گلت با پیراهن تیم جدید را در دیداری مثل شهرآورد بزنی، باشکوه است. همه بچه‌های تیم به خاطر من خوشحال بودند. خاطره درخشانی برایم ساخت.

مینو رایولا (مدیر برنامه دی‌لیخت)

اگر فوتبالیست نمی‌شدی، دوست داشتی چه شغلی داشته باشی؟

مطمئناً مدیر برنامه فیفا می‌شدم تا سعی کنم مینو رایولا را شکست دهم (می‌خندد) و یا اینکه، سعی می‌کردم او را به خدمت خودم دربیاورم (می‌خندد). نه، شوخی می‌کنم. خیلی دوست ندارم به این فکر کنم که می‌توانستم چه کار دیگری انجام دهم. من همیشه ذهنم درگیر این موضوع بود که فوتبالیست شوم. پدرومادرم هم موافق بودند ولی قبل از فوتبال، باید درسم را تمام می‌کردم. کاری که انجامش دادم. شاید می‌توانستم بیزینسمن شوم. شرکت خودم برای خرید و فروش یا چیزی شبیه به این را تأسیس می‌کردم.

داوینسون سانچس (مدافع تاتنهام و هم‌تیمی سابقش در آژاکس)

بزرگترین تفاوتی که بین لیگ هلند و ایتالیا وجود دارد، چیست؟

در لیگ هلند شما تیم‌های خیلی قوی و ضعیف دارید که بعضاً می‌توانید در یک مسابقه ۷ برصفر پیروز شوید. در ایتالیا، چنین چیزی، مطلقاً امکان‌پذیر نیست و یا شاید خیلی به ندرت پیش بیاید. در هلند تفاوت بین صدر و قعر جدول زیاد است، در ایتالیا نه.

دنی بلیند (سرمربی سابق هلند)

چه نظری داری از اینکه خیلی زود تو را به تیم ملی دعوت کردم؟ غافلگیر شده بودی؟ فکر می‌کردی دعوت به تیم ملی برایت خیلی زود است؟

خیلی خیلی خوشحالم که توسط بلیند به تیم ملی دعوت شدم. داشتم در کمپ تمرینی آژاکس صبحانه می‌خوردم که سرمربی تیم پیش من آمد تا با هم حرف بزنیم. از او پرسیدم قرار است درباره چه موضوعی با هم صحبت کنیم که گفت به تیم ملی دعوت شده‌ام. فکر می‌کردم دارد سر به سرم می‌گذارد به همین خاطر خودم رفتم سراغ اینترنت و دیدم که واقعاً در فهرست بازیکنان دعوت شده حضور دارم.

چند دقیقه بعد، تلفنم آنقدر زنگ می‌خورد که نزدیک بود منفجر شود؛ همه می‌خواستند پیام تبریک بدهند. خیلی زود به پدرم زنگ زدم تا خبر را به او بدهم. افتخار بزرگی است که آدم بتواند برای تیم ملی کشورش بازی کند. حالا تصور کنید وقتی آدم در ۱۷ سالگی به چنین امر مهمی می‌رسد چقدر خارق العاده است. راستش را بخواهید کاملاً غافلگیر شده بودم. فکر نمی‌کردم در آن سن و سال کم به تیم ملی دعوت شوم ولی خب، برایش آماده بودم.

رونالدو دی بوئر (سرمربی سابق آژاکس و تیم ملی هلند)

با توجه به اینکه شرایط فوتبالی همیشه برایت خوب پیش رفته، زمان‌هایی که در یوونتوس اوضاع چندان برایت خوب نیست، شرایط روحی‌ات چگونه می‌شود؟

خب وقتی شرایط خوب پیش نرود آدم مدام از خودش سؤال می‌پرسد ولی مهم این است بتوانی ذهنت را آزاد کنی تا بتوانی روی شیوه‌ای که همیشه بازی کرده‌ای، تمرکز داشته باشی. این موضوع البته برای جوانی که تازه به کشور دیگری رفته و تجربه آنچنانی هم ندارد، کار ساده‌ای نیست. با این حال تصور می‌کنم موفق به انجامش شده‌ام. به کار و تمرین ادامه می‌دهم تا همان‌طوری که بودم، بازی کنم. البته خیلی به عملکرد‌های بدم دقت نمی‌کنم، سعی می‌کنم نگاهم رو به آینده باشد و پیش بروم.

جورجو کیلینی (همتیمی اش در یوونتوس)

از زمانی که به یوونتوس آمده‌ای از چه چیزی بیشتر خوشت آمده و اینکه سخت‌ترین چیزی که با آن روبه‌رو شده‌ای، چه چیزی بوده است؟

عاشق استقبال و رفتار همتیمی‌هایم از خودم شدم. واقعاً گروه خوبی داریم و همیشه مشغول شوخی کردن با یکدیگر هستیم، اما سخت‌ترین چیز فکر می‌کنم اولین بازی‌ام برابر یووه، مقابل ناپولی بود. ما ۴ بر ۳ در آخرین دقایق بازی جلو افتادیم و سرانجام بردیم ولی فکر کی کنم دو یا ۳ تا گلی که از ناپولی خوردیم تقصیر من بود. بعد از بازی انتقاد‌های زیادی شنیدم ولی به این نیاز داشتم که تمرکز خودم را حفظ کنم و شرایط را بهبود دهم. از آن زمان به بعد، بهتر شد. اینکه آدم چیز‌های خوب و مثبت درباره خودش بشنود همیشه خوب است ولی انتقاد‌ها هم بخشی از ورزش سطح بالا هستند. مشکلی نیست. به هرحال، آن موضوع نشان داد مردم توقع زیادی از من دارند و سطح انتظارات‌شان حسابی بالاست.

فرانک دی‌لیخت (پدر ماتیاس )

به غیر از فوتبالی‌ها، ورزشکاری که بیشتر از بقیه تحسین می‌کنی چه کسی است؟ و مهمترین لحظه زندگی فوتبالی‌ات کی بوده است؟

ورزشکاری که بیش از بقیه تحسینش می‌کنم راجر فدرر است. دوران کودکی‌ام خیلی زیاد تنیس‌بازی کرده‌ام. فدرر خوش‌تیپ و به نظر مهربان می‌آید. الگوی من است ولی نه هنوز ملاقاتش کرده‌ام و نه با هم بازی کرده‌ایم. شاید بعداً این اتفاق بیفتد. مهمترین لحظه فوتبالی‌ام را هم... نمی‌دانم بگویم یا نه (لبخند می‌زند). مهمترین لحظه برایم وقتی بود که با سر، گل دوم آژاکس را در یک‌چهارم نهایی فصل پیش لیگ قهرمانان اروپا به یوونتوس زدم (می‌خندد) گفتنش عجیب است ولی لحظه باورنکردنی‌ای بود.