امباپه: از انتقاد ناراحت نمی‌شوم، اما از بی‌انصافی چرا

کیلیان امباپه، فوق‌ستاره پاری‌سن‌ژرمن برای دومین سال پیاپی از سوی مجله فرانس فوتبال به عنوان برترین بازیکن سال فرانسه انتخاب شد. او با زدن ۴۱ گل در سال ۲۰۱۹ عنوان بهترین گلزن را نیز در فوتبال فرانسه از آن خود کرد. مجله فرانس فوتبال که از طریق رأی‌گیری از جمعی از بهترین‌های فوتبال فرانسه، کیلیان را انتخاب کرده، با او مصاحبه‌ای مفصل در این مورد نیز داشته است.

از فوریه ۲۰۱۶ چه خاطره‌ای داری؟

عالی بود. آن شب اولین گل دوران حرفه‌ای فوتبالم را به ثمر رساندم، مقابل تروا. شماره ۳۳ را پوشیده بودم بدون اینکه اسمم روی آن درج شده باشد (با خنده). یادم می‌آید که احساسی عجیب و عالی داشتم. پایم را به جان فوتبال حرفه‌ای گذاشته بودم و اسمم را در آمار و ارقام ثبت کرده بودم. ضمن اینکه من رکورد تیتی (تیری آنری) را به عنوان جوان‌ترین بازیکن گلزن شکستم. در واقع آن اولین پیامی بود که به فوتبال دادم. می‌دانستم این تازه آغاز یک ماجرای طولانی است، اولین صفحه از یک کتاب قطور. سه چهار هفته بعد از آن، اولین قرارداد حرفه‌ای‌ام را نیز بستم. این بار شماره ۲۹ به من رسید و اسمم هم پشت پیراهن حک شد (می‌خندد).

قبل از اینکه قرارداد ببندی رابطه‌ات با گلزنی چطور بود؟ در رده‌های پایین‌تر هم دغدغه گلزنی و ثبت آمار و ارقام داشتی که مثلاً همه گل‌هایت را در دفترچه بنویسی حتی آن‌ها که در تمرینات می‌زدی؟

نه آنچه اهمیت داشت، خود بازی بود و لذت بردن از آن. حتی گاهی پیش می‌آمد که گاهی ضربه آخر را نمی‌زدم و پاس می‌دادم که نوبتی گل زده باشیم. البته که عاشق گل زدن هستم، اما بیشتر از آن، دوست دارم با دوستانم در زمین فوتبال لذت ببرم، چون من عاشق فوتبال هستم و اینکه بتوانم حرکات جذاب و به یاد ماندنی درون زمین انجام دهم.

سال ۲۰۱۹ را با ۴۱ گل به پایان رساندی. اشتباه است اگر بگوییم تو در موناکو کمتر از پاری‌سن‌ژرمن دغدغه گلزنی داشته‌ای؟

بله، این یک برداشت اشتباه است. چون در موناکو هم به اندازه حالا عطش گلزنی داشتم. تفاوتش این بود که آمارم تغییر کرده و اینکه مردم دیگر نگاهشان به من مثل قبل نیست. حالا هم‌تیمی‌هایم منتظر گلزنی من هستند، چون برای همین کار در ترکیب قرار می‌گیرم و من هم تا حدودی ارزشم را ثابت کرده‌ام.

جواب روشنی به سؤال ما ندادی...

جذابیت و عطش گل زدن بخشی از پروسه بهتر شدن آمار و ارقام من است. اعتراف هم می‌کنم که دوست دارم خیلی بیشتر و بیشتر از این تأثیر‌گذار باشم، چه با گل چه با پاس گل.

واقعاً از پاس دادن هم لذت می‌بری؟

البته! وقتی به چوپو موتینگ (هم‌تیمی در پاری‌سن‌ژرمن) مقابل دروازه لومانس پاس دادم و او گل زد، از دیدن خوشحالی او کنار خط کرنر من هم لذت بردم.

اما برخی اوقات کار‌هایی می‌کنی که تصویر یک بازیکن مغرور را نشان می‌دهد، بازیکنی که بیشتر به کار‌های فردی علاقه‌مند است.

مردم فکر می‌کنند کیلیان تغییر کرده، اما این اشتباه است. او بازی می‌کند که تأثیرگذار و مهم باشد برای تیمش. موضوع این است که وقتی شما ۱۷، ۱۸ ساله هستی بیشتر باید حواست جمع باشد، چون هنوز چیزی از خودت نشان نداده‌ای و خودت را ثابت نکرده‌ای. باید به بزرگتر‌های تیم احترام بگذاری و توپ را به بهترین‌های تیم پاس بدهی، اما الان من خودم کسی هستم که دیگران توپ را به من می‌دهند و من هم شانسم را امتحان می‌کنم، چون قبلاً خودم را ثابت کرده‌ام. قضیه همین است.

متوجه هستی که این عطش دائم برای گلزنی ممکن است تصویر تو را خراب کند و باعث شود آن ذهنیت «کیلیان دوست داشتنی» به خاطره‌ها و قفسه کتاب‌ها منتقل شود؟‌

می‌دانم میلیون‌ها نفر هستند که شاید شایسته‌تر از من هستند که در چنین موقعیت خوبی قرار بگیرند و این همه لطف شامل حالشان شود. درک می‌کنم که نمی‌توانم ذهنیت دیگران نسبت به خودم را کنترل کنم. سعی می‌کنم کاملاً روراست باشم، اما اگر چیز دیگری برداشت می‌کنند، چه کار باید بکنم؟ در موناکو من یک پسر جوان بودم در باشگاهی که همه دوستش داشتند. رفتم به پاری‌سن‌ژرمن، تیمی که معادلات قهرمانی را به‌هم زد و تیمی که همه دوست دارند شکستش دهند. مشخص بود که تصویر و ذهنیت دیگران نسبت به من عوض می‌شود، اما این طبیعی است و مشکلی ندارم با آن، چون این مسائل بخشی از فوتبال است.

اما گاهی اوقات تو را در حالی می‌بینیم که درون زمین کمتر لبخند بر لب داری. حتی در تیم ملی هم همین طور. آیا این درک اشتباهی است؟

شاید به این خاطر است که گاهی از این مسائل خسته می‌شوم. توضیح دادنش سخت است، اما من این احساس را دارم که همیشه زیر ذره‌بین هستم و قضاوت می‌شوم. من انتقاد‌ها را قبول دارم، اما بی‌انصافی را نه (مکث می‌کند). گاهی اوقات فکر می‌کنم مشکل از من نیست. من هنوز قهرمانی را دوست دارم و اینجا هستم که تاریخ‌سازی کنم. با تیم ملی تاریخ‌سازی کردم و دوست دارم این کار را با پاری‌سن‌ژرمن هم انجام دهم. بنابراین تلاش می‌کنم از این فضای سنگین که همیشه در مورد من وجود دارد خودم را خلاص کنم، اما گاهی اوقات، وقتی بی‌انصافی‌ها زیادی می‌شود واقعاً درک نمی‌کنم. مثلاً ما ۵ بر صفر می‌بریم، اما فقط روی جزئیاتی که در بازی اشتباه بوده تأکید می‌کنند و نه روی مسائل دیگر. این موضوع کلافه‌کننده است، آن را پنهان نمی‌کنم.

فکر می‌کنی اگر در اسپانیا یا انگلیس بودی آرامش بیشتری داشتی؟

آنجا هم بدون شک دردسر‌های دیگری داشتم، اما در حال حاضر، من به طور ویژه می‌خواهم برای باشگاهم تاریخ‌سازی کنم و در ورزشگاه‌های فرانسه از فوتبال لذت ببرم. الان در بازی‌های خارج از خانه هو می‌شوم، اما این طبیعی است، این بخشی از جریان فوتبال است. وقتی بازی‌ها تمام می‌شود، می‌بینم که همه می‌آیند و با اشتیاق دنبال امضا یا عکس گرفتن از من هستند و دیگر خبری از هو کردن و سوت زدن نیست.

به نظر می‌رسد هنوز هم بین وظایف یک هافبک هجومی و یک مهاجم گلزن درگیر هستی. اگر قرار باشد بین دو پاس گل و زدن یک گل، کدام را انتخاب می‌کنی؟

هر کدام که باعث برنده شدن ما شود. اگر نیاز به دو پاس تأثیر‌گذار داشته باشیم که ما را پیش بیندازد من این دو پاس را بدون مکث انتخاب می‌کنم. این برداشت که من آدمی هستم که تحت هر شرایطی می‌خواهد گل بزند و فقط می‌خواهد از گل زدن خودش لذت ببرد یک برداشت اشتباه است. ممکن است من در یک بازی دو گل بزنم و ناراحت باشم، چون در بازی بد بوده‌ام، موقعیت از دست داده‌ام، پاس خوب نداده‌ام، دریبل‌هایم درست از کار درنیامده‌اند و در کار تیمی شرکت نکرده‌ام. همان‌طور که گفتم من عطش بازی کردن و لذت بردن از بازی را دارم تا اینکه عطش آمار و ارقام داشته باشم. گل‌ها فقط برای بچه‌ها خوب است، چون فقط همان را به یاد می‌آورند، اما برای بزرگتر‌ها که کمی بیشتر می‌دانند فقط نگاه به آمار و ارقام وجود ندارد. من هم الان یک آدم بزرگ هستم و دیگر روی رکورد‌ها تمرکز ندارم. عملکردم برایم خیلی مهمتر است.

دیدیه دروگبا عادت داشت بعد از تمرین توپ را به دروازه خالی می‌زد فقط برای اینکه صدای برخورد توپ به تور را بشنود و در مورد گل بعدی که قرار است بزند رؤیاپردازی کند. تو چطور، کار خاصی قبل از یک مسابقه انجام می‌دهی؟

(می‌خندد) الان زمانه عوض شده. من طور دیگری آماده می‌شوم. با نیمار از ابتدای فصل ما برای خودمان چالش گذاشته‌ایم. کسی که بتواند بیشترین گل را در پنج دقیقه آخر تمرین بزند در حالی که دروازه‌بان درون دروازه است، برنده می‌شود. هر کسی ببازد باید پول رستوران دیگری را بدهد.

فرخ حسابی