بازی‌های فوتبال خارجی حتی برای آنهایی كه چندان فوتبال‌دوست هم نیستند، جذاب است. نوع بازی‌ها، سرعت بازیكنان و تصاویر خوش رنگ و لعاب از عوامل جذب این دست مسابقات به شمار می‌روند. در كنار پخش مستقیم بازی‌های لیگ‌های اروپایی از شبكه‌های سه و ورزش، برنامه «فوتبال ۱۲۰»، گل‌ها و اتفاقات مهم این بازی‌ها را یك كاسه می‌كند و روی آنتن می‌فرستد. برنامه‌ای زنده كه بیشتر از چهار سال است روی آنتن شبكه ورزش می‌رود و خیلی‌ها را پنج‌شنبه شب، ساعت ۱۱ پای تلویزیون می‌كشاند اما این برنامه علاوه بر پخش فشرده مسابقات فوتبال مهم خارجی در هفته قبل، بخش‌های جذابی مانند نوستالژی، مصاحبه اختصاصی با بازیكنان خارجی، مستند تیم‌ها و بازیكنان، عكس هفته و... هم دارد.
اجرای این برنامه دو ساعته و پر بخش و آیتم با محمد‌حسین میثاقی است؛ مجری جوان و پرانرژی كه سابقه اجرا و گزارش در برنامه‌های مختلف مثل نود را دارد و دو سال پیش هم تندیس بهترین گزارشگر را با رأی مردم در برنامه سه ستاره گرفت. با او درباره برنامه فوتبال ۱۲۰ و اجرای آن گفتوگو كرده‌ایم.
«فوتبال ۱۲۰» برنامه‌ای پر آیتم با ریتم تند است. چیدمان آیتم‌ها برای حفظ این ریتم چگونه است؟
دغدغه اول ما حفظ همین ریتم است. نكته اینجاست كه ما خودمان بیننده‌های به‌شدت سختگیری هستیم. دائم در حال رصد كردن برنامه‌های مشابه داخلی و خارجی هستیم تا ایرادهای برنامه خودمان را بگیریم. در گفت‌و‌گو‌های بین خودمان، این رفع نقص شكل می‌گیرد. مهمترین عیبی كه چنین برنامه‌ای می‌تواند داشته باشد، كند بودن برنامه است. بنابراین نخستین تلاش ما، رفع ریتم كند برنامه است. این باور برای ما وجود دارد كه برنامه كند قابل دیدن نیست! هم‌اكنون در جامعه‌ای زندگی می‌كنیم كه به تند زندگی كردن عادت داریم.
به همین‌خاطر در مدت زمان كوتاه برنامه، تعداد آیتم‌ها را زیاد كردیم. آیتمی بالای پنج دقیقه نداریم. در تحقیقات‌مان متوجه شدیم كه بیننده حوصله شنیدن توضیحات زیاد را ندارد و خیلی زود از شنیدن خسته می‌شود. یك جنگ ورزشی مولفه‌های خودش را دارد. باید چیدمان آیتم‌ها طوری باشد كه بیننده فرصت نكند جایش را عوض كند یا حتی آب بخورد! یا اگر از اتاق خارج شد و برگشت، آیتمی را از دست بدهد. اینطور نباشد كه اگر بیننده ۱۰ دقیقه را در آشپزخانه سپری كرد، چیزی را از دست نداده باشد. تعداد پاس دادن آیتم‌ها به هم در یك برنامه، از تعداد پاس دادن‌های «ژاوی» در یك بازی بیشتر است!
تعداد افراد تیم پشت صحنه‌تان چند نفر است؟
كل تیم ما، ۱۵ نفر است. با این تفاوت كه هر نفر به اندازه سه نفر انرژی دارد و كار می‌كند. اگر بخواهیم با معیارهای كلی بسنجیم؛ در واقع ۴۵ نفریم!
چقدر در هفته كار می‌كنید؟
افراد تیم ما تمام هفته در حال كار كردن هستند. با توجه به اینكه آیتم‌های مشتركی با برنامه نود هم داریم روزهای شنبه، یكشنبه و دوشنبه برای نود كار می‌كنیم اما در كنار آن سوژه‌یابی هم انجام می‌شود. متن‌ها تا سه‌شنبه نوشته می‌شوند و از آن به بعد روی میز مونتاژ می‌روند. چهارشنبه و پنج‌شنبه اوج گرفتاری و سر شلوغی ماست.
برای طراحی و تولید فوتبال ۱۲۰ چقدر از برنامه‌های خارجی الگو گرفتید؟
طرح ما تولید یك برنامه فوتبالی خارجی جامع بود. نمی‌خواستیم نود خارجی تولید كنیم؛ بلكه می‌خواستیم برنامه‌ای بسازیم كه تمام فوتبال‌های خارجی را مرور كند. می‌خواستیم برنامه‌ای داشته باشیم كه اگر بیننده در طول هفته هیچ فوتبالی ندیده، خیالش راحت باشد كه می‌تواند همه را در یك بسته تصویری تماشا كند. بنابراین تمام ایده مربوط به بچه‌های خودمان است. اگر كسی بیننده برنامه ما باشد، می‌تواند بفهمد در فوتبال آرژانتین این هفته چه خبر بوده یا مثلا امسال قهرمان استرالیا كدام تیم است. در بین برنامه‌های مشابه خارجی، برنامه‌ای ندیدم كه بتواند همه لیگ‌های خارجی را پوشش بدهد؛ یا مثلا برنامه‌ای كه گل‌ها را پشت سر هم پخش كند.
شما علاوه بر اجرای برنامه ورزشی، اجراهای مختلفی در زمینه‌های دیگر مثل برنامه‌های اجتماعی یا افتتاح شبكه امید داشتید، این تفاوت اجراها، تمركز شما را بر هم نمی‌ریزد؟
كارم را از ۱۸ سالگی، از گروه اجتماعی در شبكه كرمانشاه شروع كردم. یك جنگ جوانانه بود كه در آن برنامه هم گزارشگر بودم و هم مجری. اتفاقا آن موقع ارتباط خوبی با جوان‌ها برقرار كردم. بعد كه «شیرین فراز » كرمانشاه وارد لیگ برتر شد و نیاز به برنامه ورزشی استانی به‌وجود آمد، وارد شبكه ورزش شدم. در ۱۹ یا ۲۰ سالگی وارد گروه ورزش شدم و بعد از آن ادامه دادم. بعد از آن چند اجرا در شبكه نسیم هم داشتم. اجتماعی، ساده است و برایم زحمتی ندارد.
نه‌تنها مشكلی در اجرای ورزشی به‌وجود نمی‌آورد، بلكه بارها نیز به من در این زمینه كمك كرده. اجراهای اجتماعی، كار اجرا را در ورزش برایم راحت‌تر كرده‌اند. لزوما همه گفت‌و‌گوهایم در استودیو نیست و بارها پیش آمده كه حتی دم در هم با مهمانان گپ و گفت كرده‌ام. در سفر المپیك با خیلی‌ها مثلا پرتغالی‌ها در خارج از فضای استودیو گفتوگو می‌كردم بی‌آنكه باهم زبان مشتركی داشته باشیم. فقط با یك حركت اجتماعی دسته جمعی ارتباط برقرار می‌كردیم و سعی می‌كردم از داخل آن یك آیتم در بیاورم. همه اینها به‌خاطر پیش زمینه كارهای اجتماعی‌ام است.
ورودتان به تلویزیون چگونه صورت گرفت؟
دانشگاه كرمانشاه، ریاضی كاربردی قبول شدم و چهار سال با خانواده به این شهر نقل مكان كردیم. همان موقع مركز تلویزیون كرمانشاه درخواستی داده بود و اتفاقا پدرم فرم تست صدای رادیو و تلویزیون مركز كرمانشاه را پر كرده بود. رفتم و تست دادم و پذیرفته شدم. اینگونه بود كه وارد تلویزیون شدم.
اگر زمانی پیش بیاید كه از شما دعوت كنند تا برنامه «تاك شو»ی غیرورزشی انجام دهید، چه واكنشی نشان می‌دهید؟
خیلی برایم پیش آمده. از شبكه‌های نسیم، شما و سه، بارها در این زمینه پیشنهاد داشتم. با اینكه علاقه داشتم اما سعی كردم تمركزم را روی اجرای ورزشی بگذارم. با اینكه هم دوست دارم و هم در توانم هست، اما ترجیح می‌دهم كه كمی تخصصی‌تر كار كنم.
مثلا وقتی می‌گویم تیمی با سیستم ۳- ۴- ۳ بازی می‌كند یا ۲-۵-۳ دوست دارم این نكته را تماشاگر از من بپذیرد نه اینكه پیش خودش بگوید، تو كه الان در شبكه دیگری داشتی درباره چیز دیگری صحبت می‌كردی! این پرش در اجرا شاید كمی پذیرش مخاطب را دچار اختلال كند. با اینكه دوستانم در شبكه‌های دیگر به من لطف داشتند، اما سعی كردم پیشنهاد‌ها را رد كرده و در ورزش ثابت‌تر بمانم. هرچند كه عیب و ایرادی در كار اجرای اجتماعی نمی‌بینم.
ورزش را به‌طور دانشگاهی هم دنبال كردید؟
دانشگاهی كه نه اما اگر زندگی را یك دانشگاه بدانید، از شش سالگی دانشجوی این رشته بوده‌ام. به‌طور تخصصی ورزش و فوتبال را دنبال كردم. اگر تعداد دقایقی را كه فوتبال را دنبال كردم حساب كنید، ۲۰سالی می‌شود كه در این حوزه در حال آموزش و دوره دیدن هستم.
شما نیمه مهر امسال ۳۱ ساله شدید، فكرش را می‌كردید در این سن به چنین جایگاهی در اجرا برسید؟
هیچ وقت فكر نمی‌كردم، ۲۰ ساله شوم؛ چه رسد به ۳۱ سالگی! راستش از اینكه فكر كنم ۳۰ سالم شده‌ام ترس دارم اما نسبت به جایگاهم در اجرا، فكر می‌كنم كه خیلی هم دیر شده و دیر به این مقطع رسیدم. ریاضی كاربردی خواندم و فوق لیسانس اقتصاد انرژی دارم. با توجه به رشته‌های تحصیلی كه خوانده‌ام، فكر می‌كنم كه باید تحصیلات غیرمرتبط را رها می‌كردم و خیلی زودتر از این به اینجا می‌رسیدم. به‌نظرم هنوز هم به جایگاه خاصی نرسیده‌ام. اگر ۱۰ تا پله در كارم وجود داشته باشد و نخستین پله‌اش هم ورود به‌كار باشد، هنوز روی پله چهارم قرار دارم. تا پله دهم هنوز خیلی مانده است.
یكی از آیتم‌های فوتبال ۱۲۰ كه برای مخاطب خیلی جذاب است، مصاحبه با فوتبالیست‌های خارجی است. نحوه برقراری ارتباط با این افراد از چه طریقی است؟
برای اینكه بیننده خسته نشود و آیتم تكراری نبیند، این ایده به ذهن‌مان رسید. ایده این بود كه مهمان به برنامه اضافه كنیم اما نه شبیه مهمان‌هایی كه تابه حال دیده‌‌ایم؛ مثل حضور كارشناس‌های فوتبال. بهتر دیدیم دنبال اشخاصی برویم كه مردم دوست‌شان دارند و عاشق دیدن‌شان هستند. بهترین حالت آن، مهمانان خارجی یعنی فوتبالیست‌های معروف بودند. تصمیم گرفتیم با آنها ارتباط برقرار كنیم. بنابراین توسط دوستی، از طریق اسكایپ ارتباط گرفتیم.
این دوست با ارتباط قوی كه دارد، توانست كنار این افراد حاضر شده و برای ما گزارش اسكایپ بگیرد؛ مثلا برای ارتباط با ژاوی به قطر محل زندگی‌اش سفر كرد. با توجه به اینكه برنامه ما پنج‌شنبه پخش می‌شد و ژاوی جمعه بازی داشت، مصاحبه را چند روز زودتر در فضای استودیوی خودمان گرفتیم و پنج‌شنبه شب پخش كردیم. قبلا در برنامه «هت تریك»، با خیلی از ستاره‌ها مصاحبه گرفته بودیم؛ مثل رود گولیت، پاتریك كلایورت و... سعی می‌كنیم این شیوه را ادامه دهیم. به‌نظرم خیلی اتفاق بزرگ و خوبی است. این مصاحبه‌ها به برنامه اعتبار می‌دهد.
با كسانی كه مصاحبه می‌كنید، به اندازه‌ای كه ما آنها را می‌شناسیم، آنها هم برنامه ما را می‌شناسند؟
قطعا نه! شناخت آنها از ما در اندازه شناخت همان دوست مشترك‌مان است. در این حد ما را می‌شناسند، اما خب! فردی مثل ژاوی به واسطه آمدنش به ایران، كمی از حال و هوای تیم‌های استقلال و پیروزی و هواداران‌شان اطلاع پیدا كرد. خب برای اینگونه افراد جالب است كه ایرانی‌ها چقدر خوب بازیكنان خارجی را می‌شناسند و اینكه این اندازه تلاش می‌كنیم تا با آنها ارتباط بگیریم.
تا الان با چند بازیكن خارجی مصاحبه گرفته‌اید؟
در فوتبال ۱۲۰ فصل گذشته، با اغلب خبرنگاران ورزشی خوب دنیا كه در بهترین سایت‌ها و خبرگزاری‌ها مشغول كارند، صحبت كردیم. این كار را از ۲۰۱۴شروع كردیم. تا اینجا با دو بازیكن خوب دنیا؛ یعنی «گایسكا مندیتا» و «ژاوی» صحبت كردیم. این دوست خوب ما ارتباط‌های بسیار خوبی دارد و با توجه به اینكه كارشناس شبكه تلویزیونی است، این امكان را دارد كه به محل اقامت این افراد سفر كند. مندیتا اسپانیایی است اما با توجه به اینكه همسرش انگلیسی است و در لندن زندگی می‌كند، دوست ما به لندن سفر كرد.
دكور برنامه طراحی چه‌كسی است؟
خودمان طراحی كردیم و بچه‌های دكور، آن را انجام دادند. در فصل جدید بیشتر روی ساده‌سازی تمركز كردیم. تأكید بر این بود كه گرافیك‌های خوبی داشته باشیم. برای این كار باید ویدئوهای خوبی می‌داشتیم كه با كمك بچه‌ها مهیا شد. سمت چپ دكور هم قرار بود نیمكت‌هایی داشته باشیم به سبك نیمكت مربی‌های در كنار زمین فوتبال. الان سه تا صندلی داریم كه بیشتر شبیه صندلی‌های فرمول یك است. قرار بود شبیه نیمكت‌های مربی فوتبال انگلیس و تیم منچستر باشند كه نشد. خودم كه روی صندلی می‌نشینم، احساس شوماخر بودن به من دست می‌دهد! از طرفی هم شبیه صندلی هواپیما‌‌ست و فكر می‌كنم اگر ضامن كنارش را بكشم به هوا پرتاب می‌شوم! البته برای شوخی كردن خوب است و گاهی روی آن می‌نشینم. اتفاقا برایم شبیه استراحتگاه شده.
به‌نظر شما رمز موفقیت برنامه‌های آقای فردوسی‌پور چیست؟
ما بهترین منتقدان برنامه خودمان هستیم. این رمز موفقیت برنامه‌های ماست. مهمترین ویژگی آقای فردوسی‌پور این است كه كاملا پیگیر مسائل فوتبال است. فوتبال پروژه دوم و سوم ایشان نیست، اولویت ایشان است. همه ما با فوتبال زندگی می‌كنیم و دغدغه اصلی همه ماست. با چنین شرایطی نمی‌تواند این كار بد باشد. نكته‌ای كه در كارهای نود، ۲۰۱۴، فوتبال ۱۲۰ وجود دارد، تمركز یك تیم روی موضوع فوتبال است. به‌نظرم این كار خیلی حرفه‌ای است كه فوتبال شغل اصلی ماست.
مهمترین نكته‌ای كه از آقای فردوسی‌پور یاد گرفتید، چیست؟
سختكوشی. تلاش زیاد و صداقت بالا نكات مهم دیگر رفتاری اوست. ایشان سعی می‌كند كارها را از مسیر درست پیش ببرد. اهداف را حرفه‌ای دنبال می‌كند. با این حال، چیزی كه همه از او یاد گرفتند، سختكوشی و تمركز است.
برای خیلی‌ها سؤال است كه چرا شما اغلب اوقات جلیقه می‌پوشید؟!
تازه مقدار جلیقه پوشیدن‌ها را كم كرده‌ام! خودم كت تك و شلوار را خیلی دوست دارم اما از آنجا كه آدم پرتحركی هستم و آستین‌های كت، دست و بالم را می‌بندد، تصمیم گرفتم تیپ میان رسمی و اسپورت را انتخاب كنم كه هم رسمی باشد هم قابلیت تحرك داشته باشد. سال پیش یك‌بار جلیقه پوشیدم و همه از آن استقبال كردند. تصمیم گرفتم از آن به بعد بیشتر از جلیقه استفاده كنم.
چند ساعت در هفته كار می‌كنید؟
كلا همیشه در حال كار كردن هستم. از شنبه تا دوشنبه درگیر برنامه نود هستم. دوستان می‌گویند، دوشنبه خصوصا ظهر به بعد هر كاری غیر نود تعطیل است؛ حتی به شوخی می‌گویند، فوت اقوام درجه یك باید با هماهنگی باشد! سه‌شنبه با بچه‌ها درباره محتوای فوتبال ۱۲۰جلسه دارم و چهارشنبه و پنج‌شنبه درگیر مونتاژ و اجرا هستیم.
وب سایت همشهری شش و هفت
- 14
- 5
