همیشه درد مردم را گفته‌ام

امیر قلعه نویی در گفت‌وگو با «شهروند» از جامعه و فوتبال می‌گوید؛ هدفم از بازگویی مشکلات جامعه تخریب دولتمردان نیست

اگر در گذشته امیر قلعه‌نوعی فقط به دلیل نتایج تیم‌هایش درون زمین مورد توجه قرار می‌گرفت، حالا چند ماهی است یک فاکتور مهم به دلایل محبوبیتش اضافه شده است؛

علاوه بر نتایج خوب ذوب‌آهن با هدایت قلعه‌نوعی در ماه‌های گذشته، چیزی که خیلی به دل مردم نشست و بابتش این مربی باتجربه و پرافتخار را مورد تحسین قرار دادند، سخنان او درباره مشکلات جامعه و پست‌هایش در صفحه اینستاگرامی بود. او اما تأکید دارد؛ نگرشش همیشه درباره مشکلات جامعه یکسان بوده و به دلیل برخی کج‌سلیقگی‌ها در گذشته حرف‌هایش به چشم نیامده است.

امیر قلعه‌نوعی در گفت‌وگو با «شهروند» درباره مسائل مختلفی صحبت کرد که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید:

 در ماه‌های گذشته شما در فضای مجازی و مصاحبه‌هایتان دیالوگ‌هایی را بر زبان آوردید که خیلی به دل مردم نشست؛ این تغییر نگرش از کجا سرچشمه می‌گیرد؟

استنباطم این است که برخی رسانه‌ها نسبت به من کم‌لطفی می‌کنند. خداراشکر آرشیو رسانه‌ها و حرف‌هایی که در سال‌ها قبل زده‌ام، موجود است. من فکر می‌کنم نگاه شما خبرنگاران تغییر کرده است. همین حرف‌هایی که علی کریمی می‌زند را من سال‌ها قبل بر زبان آوردم اما متاسفانه در گذشته کسی توجه نمی‌کرد.

 شاید در گذشته فضای مجازی تا این حد قدرت زیادی پیدا نکرده بود...

نه، ربطی به اینستاگرام و تلگرام ندارد. در گذشته گروهی نسبت به من موضع داشتند و هیچ‌وقت مثل الان که به من محبت دارند، رفتار نمی‌کردند. زمانی که سرمربی تیم‌ملی بودم، فدراسیون رئیس نداشت، بودجه مشخصی نبود، فوتبال هم تعلیق شده بود اما ما آمدیم تیم‌ملی را در رنکینگ فدراسیون جهانی اول نگه داشتیم، در جام‌ملت‌های آسیا آمار بسیار خوبی برجای گذاشتیم و با شکست در پنالتی کنار رفتیم. به نوعی می‌توان گفت،

یکی از بهترین دوران تیم‌ملی را از نظر آماری داشتیم اما دوستان کم‌لطفی کردند. در آن شرایط صدها مقاله علیه من نوشتند و فکر می‌کنم جرم من این بود که می‌خواستم سالم کار کنم. من در زندگی‌ام به هیچ‌کس باج ندادم و همیشه خدا را درنظر گرفتم. حالا که از درد مردم حرف می‌زنم، می‌گویند امیر قلعه‌نوعی، عوض شده است. عیبی ندارد، من آنها را به خدا واگذار کردم.

 با این‌حال خیلی‌ها بر این باور هستند که شما باتجربه‌تر شده‌اید و برایتان مهم است که حرف‌ دل جامعه را بزنید.

 من حرفم را تکرار می‌کنم؛ مگر قبلا حرف مردم را نمی‌زدم، ولی مسأله این است که آن زمان تنها بودم. آن زمان همه ‌چیز علیه من بود. الان اما خوشحالم علی کریمی وقتی حرف می‌زند، جامعه استقبال می‌کند. خوشحالم که علی کریمی مثل من مظلوم واقع نشده است.

 در همین برهه اما ماجرای آشتی‌کنان‌ها هم پیش آمد که باز به تغییر نگرش شما ربط داده شد.

من به این مسائل فکر نمی‌کنم. آن آشتی‌کنان‌هایی که شما می‌گویید، شاید یک موضوع دو، سه‌دقیقه‌ای بود و تمام شد و رفت. خیلی‌ها بودند که کارهای بدتری در حق من انجام دادند. من ١٠‌سال و ١٥‌سال قبل هم در مصاحبه‌هایم مسائل اجتماعی را بیان می‌کردم. همه صحبت‌هایم در آرشیو رسانه‌ها موجود است، ولی همان‌هایی که سال‌ها قبل نمی‌دیدند، الان دوست دارند ببینند و درباره‌اش حرف بزنند. البته این را بگویم که من هم خیلی اشتباه دارم؛

خدای‌ناکرده من معصوم نیستم، ولی مثالی برایتان می‌زنم. شما وقتی یک لیوان از دست‌تان می‌افتد و می‌شکند یا عمدا آن را شکسته‌ای یا این‌که سهوا از دستت سُر خورده و شکسته است. حرفم این است که نیت‌ها با هم فرق دارد. من هر کاری کردم، خدا را در نظر گرفتم و اگر در بسیاری از مواقع اشتباه کردم، نیت بدی نداشتم.

 فکر می‌کنید بیان مشکلات جامعه دردی از مردم دوا می‌کند؟

من در زندگی‌ام خیلی سختی کشیدم؛ الان هم طول عمرم گذشته و عرض عمرم باقی مانده است. می‌توانم مثل خیلی‌ها ساکت باشم و به زندگی خداراشکر خوبم ادامه دهم اما من نسبت به مردم دین دارم. به مملکتم دین دارم. این حرف‌هایی که می‌زنیم نیز، به سود مسئولان و مردم است. تمام حرف من این است که دولت‌ها باید به حرف مردم توجه کنند. به خواسته‌های اقتصادی و آسایشی مردم در راستای امنیت زندگی‌ها باید ارج نهاده شود.

 اما خیلی‌ها تصورشان بر این است که این صحبت‌ها می‌تواند تخریب تلقی شود.

من طور دیگری جواب این سوال را می‌دهم. ما یک کشور ثروتمند هستیم، در نفت و گاز در جهان اول هستیم، آیا با این شرایط باید وضع هواپیما‌های ما این باشد؟ ما در خیلی مسائل با استانداردهای روز دنیا فاصله داریم. از طرف دیگر، مردم ایران نجیب‌ترین، بهترین، شریف‌ترین و بامعرفت‌ترین مردم دنیا هستند. مردمی که هوش و استعداد زیادی دارند، پس ما باید از سرمایه‌هایمان استفاده کنیم. بیان این مشکلات هم به نفع مردم است و هم به سود دولتمردان. خدای‌ناکرده من هرگز قصد تخریب کسی را ندارم. ما دو بهشت دنیوی و اخروی داریم که اول آرامش است و دومی آسایش. ما اگر این حرف‌ها را نزنیم، اشتباه کردیم.

 از این مسائل بگذریم؛ ذوب‌آهن با هدایت شما اکنون در رده دوم جدول قرار دارد و درست مثل پارسال در رقابت با پرسپولیس کم آوردید.

من ابتدا باید بگویم که پرسپولیس با هدایت آقای برانکو تیم بسیار خوبی است و هیچ شکی در این خصوص وجود ندارد، اما ما پارسال در تراکتورسازی واقعا می‌توانستیم تا روز آخر حداقل در کورس قهرمانی باقی بمانیم. مشکلاتی که پارسال برایمان در تراکتور پیش آمد، ٥ بازیکن را از ما گرفت، از طرفی ٥، ٦ بازیکن کلیدی‌مان با مصدومیت برایمان بازی کردند. من واقعا لطف بازیکنی مثل محمدرضا اخباری را فراموش نمی‌کنم. او با این‌که سربازی‌ و قراردادش تمام شده بود، با زانویی که مشکوک به پارگی رباط بود، برایمان بازی کرد و این محبتش را فراموش نمی‌کنم. بقیه بازیکنان هم این‌گونه بودند و با مصدومیت بازی کردند. از طرف دیگر،

سروش رفیعی تاثیرگذار‌ترین بازیکن ما هم جدا شده بود. با این حال تا رده سوم خودمان را کشاندیم و البته به فینال حذفی رسیدیم که با بدشانسی جام را از دست دادیم. امسال هم در نیم‌فصل اول مسائلی درباره برخی بازیکنان وجود داشت که درباره‌اش بارها حرف زدم و نمی‌خواهم به موضوع رفتن آنها ورود کنم، اما واقعیت این است که هم پارسال و هم امسال می‌توانستیم اجازه ندهیم فاصله‌مان با پرسپولیس این‌قدر زیاد شود. اگر این اتفاقاتی که گفتم، رخ نمی‌داد، ما هم پارسال و هم امسال در کورس قهرمانی قرار داشتیم که می‌توانست منجر به کسب جام شود.

 با این شرایط فکر می‌کنید امیر قلعه‌نوعی می‌تواند باز هم در فوتبال ایران جام بگیرد؟

همه چیز دست خداست. ما مامور به تکلیف هستیم. باید تلاش و برنامه‌ریزی کنیم. ممکن است شما جام بگیری ولی تکلیفت را درست انجام نداده باشی که این جام به درد نمی‌خورد. ما تلاش می‌کنیم و وقت می‌گذاریم، بقیه‌اش دست خداست. اگر لیاقت داشته باشیم، جام می‌گیریم و اگر هم این اتفاق نیفتد، حتما کسی که جام گرفته، لایق‌تر از من بوده است. هرچند که باز تأکید می‌کنم پارسال اگر فاصله اختلاف با پرسپولیس زیاد شد، به خاطر مشکلاتی بود که برای ما پیش آمد. هرچند که واقعا بچه‌های ما در تراکتور ایثار کردند.

 شما چندی قبل از اشکان خورشیدی شکایتی کردید که ظاهرا هنوز مورد بررسی قرار نگرفته؛ درست است؟

بله، من از آقای اصفهانیان به‌عنوان رئیس کمیته داوران سوال می‌کنم؛ این‌که یک باشگاه اخلاق‌مدار با هوادارانی کمتر نسبت به برخی تیم‌ها با اشتباهات عجیب داوری مواجه شده، شما هیچ عکس‌العملی نباید نشان بدهید؟ ما همه اسناد و مدارک‌مان را ارسال کردیم. فیلم هم فرستادیم اما هفته بعد به آن داور قضاوت دادند.

اگر می‌خواهید به او پاداش بدهید، قضاوت دربی را به این داور بسپارید. چرا شکایت ما نباید رسیدگی شود؟ من واقعا از این رفتار تعجب می‌کنم. ما نیم‌فصل اول هم چند باخت داشتیم اما هیچ‌وقت درباره داوری حرف نزدم، اما وقتی چندبار یک داور اشتباهاتی را تکرار می‌کند، شک و شبهه ایجاد می‌شود. آن‌وقت جالب است که به شکایت ما رسیدگی نمی‌کنند اما درباره مربیان و بازیکنان به ٢٤ساعت نرسیده حکم صادر می‌کنند.

 مسأله مهمی که درباره بازیکنان ملی‌پوش شما پیش آمده، خط‌خوردنشان توسط کارلوس کی‌روش است؛ آیا دلخوری از شخص شما وجود دارد؟

اولا باید بگویم تصمیم‌گیرنده در این‌باره کادرفنی است، اما یک بحثی دارم. ریکاوری در فوتبال یک معنا و مفهومی دارد. بازیکنی که ٩٠دقیقه بازی کرده، باید در پروازی که معلوم نیست چقدر تأخیر دارد، بنشیند و به تهران سفر کند،‌ ترافیک تهران را دارد و باید با آن خستگی به ریکاوری برود. این ریکاوری برای بازیکنان تهرانی عالی است اما برای بازیکنان شهرستانی نمی‌شود اسمش را ریکاوری گذاشت.

می‌شود بگویند اردو است. ما حتی حاضر بودیم بازیکنان ملی‌پوش دو روز مانده به بازی، به جمع‌مان اضافه شوند. همان‌طور که اکبر ایمانی وقتی مصدوم شد، زیرنظر کادرپزشکی تیم‌ملی دوهفته دوران نقاهت را سپری کرد. درباره مسأله کنونی هم من با آقای مارکار آقاجانیان صحبت کردم و چند روز بعد او زنگ زد و سلام کی‌روش را رساند و گفت مشکلی نیست که بازیکنان در یک تمرین ریکاوری حضور نداشته باشند. این‌که بعد از آنچه اتفاقی افتاده، دیگر من در جریان نیستم.

 یکی دیگر از مسائل حول تیم‌ملی، خواسته کی‌روش درباره حضور تیم‌های حاضر در لیگ قهرمانان بدون ملی‌پوشان در دور حذفی است. شما به‌عنوان سرمربی که احتمالا تیم‌تان به دور بعدی لیگ قهرمانان صعود می‌کند، موافق این موضوع هستید؟

ما چند ماه بیشتر تا جام‌جهانی زمان نداریم و باید میان باشگاه‌ها و تیم‌ملی تعامل ایجاد شود. همه جای دنیا از فوتبال لذت می‌برند، اما متاسفانه در ایران هیچ‌کس لذتی نمی‌برد. در فوتبال ما مدام شاهد درگیری و تنش هستیم.

الان هم تا اردیبهشت زمان زیادی باقی مانده و بهتر است به وقتش درباره این موضوعات حرف بزنیم. باید ببینیم کل دنیا چه کاری انجام می‌دهند، ما هم همان کار را انجام دهیم. اگر این‌طور هم نیست که از آقای تاج می‌خواهم پسوند حرفه‌ای را از لیگ ایران بردارد تا خیال همه راحت شود. به‌ هرحال عربستان هم در جام‌جهانی حضور دارد؛ ببینیم تیم‌های عربستانی هم بدون ملی‌پوشان به لیگ قهرمانان می‌آیند؛ یا ژاپن و کره؟ به نظرم باید با تعامل جلو برویم.

باید نشست بگذاریم و این مسائل را حل کنیم. درنهایت امیدوارم تصمیمی گرفته شود که به سود همه باشد.

 نظرتان درباره مسابقه دربی ٨٦ چیست؟

ابتدا برای آقای پادوانی آرزوی سلامتی می‌کنم. ان‌شاءالله فرصت شود، زنگ می‌زنم و جویای احوالش می‌شوم. درباره مسائل فنی دربی هم حرفی نزنم، بهتر است. فقط آرزو می‌کنم بازی خوبی باشد و همه هواداران در ورزشگاه و آنهایی که بازی را از گیرنده می‌بینند، لذت ببرند.

 حرف خاصی باقی مانده است؟

من یک دعا برای مردم و کشورم می‌کنم؛ خدایا! هرکس در هر لباسی به این مملکت و مردم خدمت می‌کند، عاقبت به خیرش کن و هرکسی که به مردم و ایران عزیزمان خیانت می‌کند، خوار و ذلیلش فرما. الهی آمین.

امیر صادقی‌پناه