به گزارش شهروند، تیم‌ملی فوتبال جوانان ایران با امید زیادی راهی مسابقات جام‌جهانی در کره‌جنوبی شد؛ تیمی که بازیکنان لیگ برتری و خوبی را درخود جای داده بود، با مشکلات زیادی پای به عرصه جهانی گذاشت؛ شروع خوب جوانان ایرانی انتظارها را بالا برد اما درنهایت شاگردان امیرحسین پیروانی نتوانستند به دور بعدی برسند تا انتقادها شروع شود. خیلی‌ها براین باور هستند که می‌شد تیم بهتری را آماده و روانه مسابقات کرد.
این صحبت‌ها البته به مزاج مسئولان فدراسیون و کادرفنی خوش نیامده است؛ به‌طوری که پیروانی می‌گوید، دلش از انتقادهای بی‌فایده گرفته است. امیرحسین پیروانی، سرمربی جوانان در گفت‌وگو با «شهروند» صحبت‌هایی را درباره دلایل ناکامی تیم‌ملی جوانان درمسابقات جام‌جهانی بیان کرد که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید:
شروع خوب در جام‌جهانی و پایانی بد؛ چرا اینطور شد؟
خوشحالم که حداقل شروع خوب و برد ما مقابل کاستاریکا از یاد نرفته است؛ بردی که بعد از ٤٠سال در جام‌جهانی کسب کردیم اما انگار برای خیلی‌ها اهمیت نداشت. اگر شما به گروه ما درمسابقات نگاه کنید و اسامی رقبا را از ذهن‌تان بگذرانید، خیلی مسائل دست‌تان می‌آید. کاستاریکا به‌عنوان قهرمان قاره، زامبیا به‌عنوان قهرمان آفریقا و پرتغال که نامش لرزه بر تن هرکسی می‌اندازد، در گروه ما قرار داشتند.
با این حال تا روز آخر همه چیز خوب پیش رفت. ما یکی از مدعیان صعود بودیم اما چند دقیقه مقابل پرتغال کم آوردیم و تیم آخر گروه شدیم. یعنی می‌خواهم بگویم ما با بدشانسی از دور رقابت‌ها کنار رفتیم. با این حال، ایرادهایی نیز وجود داشت که نمی‌شود کتمان کرد.
یکی ازمسائلی که مطرح شده، شکست و افت تیم جوانان در نیمه مربیان دو مسابقه با زامبیا و پرتغال بود.
این اصلا غیرطبیعی نبود که تیم ما از دقیقه ٦٠ به بعد افت کند. مگر ما قبل از مسابقات چه تدارکاتی داشتیم که بتوانیم مقابل این تیم‌های قدرتمند ایستادگی کنیم؟ من قبول دارم نتایج باب میل نبود اما باید بضاعت را درنظر بگیریم. شما هرگز نمی‌توانید تیم ایران را با پرتغال یا زامبیا مقایسه کنید.
واقعا سطح فوتبال ما با پرتغال برابر است؟ به جرأت می‌گویم اگر دقیق‌ترین برنامه‌ریزی را هم انجام دهیم، شاید ١٠سال دیگر سطح فوتبالمان به پرتغال برسد. فکر می‌کنم نباید بیهوده انتظارات را بالا ببریم.
اما این مسائل قبل ازجام‌جهانی مشخص بود؛ نمی‌شد تدارک بهتری برای حضور در مسابقات ببینید؟
این را من نباید پاسخ بدهم؛ این‌که ما اردوی خود را با ٤ بازیکن استارت زدیم، مقصرش من هستم؟ این‌که باشگاه‌ها بازیکنان خود را به تیم‌ملی نمی‌دادند، تقصیر من بود؟ تدارکاتی که تیم ما داشت، هرگز قابل مقایسه با تیم‌های دیگر نبود. با تمام اینها ما ٨٥دقیقه جلوی پرتغال ایستادگی کردیم. واقعا غیرت بچه‌ها را تحسین می‌کنم که با وجود خستگی توانستند عالی کار کنند و هرچه در توان دارند، برای کسب موفقیت بگذارند. قطعا این‌که تیم ما آمادگی ٩٠دقیقه‌ای نداشت، به تدارکات و بضاعت برمی‌گردد.
به بازیکنان اشاره کردید؛ آنها چه حس و حالی داشتند؟
این بچه‌ها غیرت به خرج دادند. آنها مگر چند سال سن دارند؟ با این وجود شدیدترین فشارها را تحمل کردند و هرکاری انجام دادند تا موفقیتی به دست آورند اما واقعا زورشان نرسید. تیم‌های حریف تجربیات گرانبهایی داشتند که ما سال‌ها باید برای به دست‌آوردنش تلاش کنیم.
اما درهمین مسابقات کره و ژاپن نتایج بهتری نسبت به ایران گرفتند.
کره و ژاپن هر دوره در جام‌جهانی حضور دارند. برای آنها صعود به جام‌جهانی موفقیت نیست. ما بعد از ١٦سال موفق به صعود شدیم و همین که حضور پیدا کردیم، افتخار بود. شرایط در فوتبال ایران باید طوری شود که هر دوره به جام‌جهانی برویم. باید به ساختار توجه کنیم تا دیگر با این ناکامی‌ها اذیت نشویم.
مسأله مهم اما این است که ما بعد از هر ناکامی به فکر ساختار و امکانات و... می‌افتیم!
این جوی است که در فوتبال ایران حاکم شده است و باید از مدیران فدراسیون دراین خصوص سوال کنید. چیزی که به من مربوط می‌شود، این است که بگویم سطح فوتبال ما از رقبایمان درجام‌جهانی پایین‌تر است و نمی‌توانیم انتظار دیگری داشته باشیم.
در روزهای گذشته انتقادهای گاها تندی علیه شخص شما و نحوه مربیگری‌تان مطرح شد که پاسخ رئیس فدراسیون فوتبال را درپی داشت. واکنش شما به این انتقادات چیست؟
اول باید از مهدی تاج به‌عنوان رئیس فدراسیون تشکر کنم؛ او درهمه ماه‌های گذشته حامی تیم جوانان بود و به شخصه شاهد هستم که تلاش زیادی انجام داد تا بتواند بهترین شرایط را رقم بزند. این‌که می‌گویم، بضاعت ما همین است منظورم به آقای تاج نیست. ساختار فوتبال ایران درشرایط کنونی این‌گونه است.
درباره انتقادها هم باید بگویم، واقعا دلم از برخی حرف‌ها گرفت. احساسم این است برخی افراد در هرشرایطی سعی می‌کنند به سود خودشان حرف بزنند و انتقاد کنند. این کارشناسان قبل از مسابقات کجا بودند؟ چرا آن زمان انتقاد نمی‌کردند؟ اینها از نظر من انتقاد نیست، چراکه انتقاد باید سازنده باشد، نه این‌که در راستای تخریب
صورت بگیرد.
- 12
- 3
