هر ٢ تیم می‌خواستند صلح را نشان دهند

٣١ خرداد ٧٧ مهم‌ترین روز زندگی حمید استیلی است؟ 

بله، گل به آمریکا مهم‌ترین لحظه زندگی ورزشی من است. آرزوی هر بازیکنی است که در جام جهانی که بالاترین سطح فوتبال است بازی کند، چه برسد که در جام جهانی گل هم بزند. 

  شما در شرایطی آن گل جاودانه را زدید که چندان بازیکن گل‌زنی هم نبودید، خیلی‌ها می‌گویند اگر استیلی صد بار دیگر در آن موقعیت قرار می‌گرفت نمی‌توانست گل بزند... .

خدا را شکر این اتفاق افتاد. دعای خیر مادرم و مردم بود. الان که ١٩ سال از آن روز می‌گذرد بازهم خدا را شکر می‌کنم. 

 کمی هم به جنبه‌های غیرفوتبالی رویارویی ایران و آمریکا بپردازیم، قبل از بازی برخی رسانه‌ها این بازی را به یک تقابل سیاسی تبدیل کرده بودند. آیا برای شما به‌عنوان یک بازیکن هم این مباحث مطرح بود؟ 

نه، ما اصلا وارد این فضا نشدیم. اتفاقا ما دنبال این بودیم که از طریق فوتبال صلح و احترام را در دنیا نشان دهیم و به جنگ و درگیری نه بگوییم. می‌خواستیم با فوتبال بر دل‌ها غلبه کنیم. می‌خواستیم نشان دهیم مردم ما اهل دوستی و صلح هستند. شرایط بازی هم خیلی سخت بود. دیدار بسیار پربیننده‌ای بود. ما در بازی قبلی با یوگسلاوی هم بد بازی نکرده بودیم و استارت خوبی در جام جهانی داشتیم؛ اما در بازی با آمریکا آنها بهتر شروع کردند و چند دقیقه اول را حمله کردند، بعد ما سوار بازی شدیم و گل زدیم. دربازی با آلمان هم اگر کمی شرایط برایمان بهتر می‌شد نتیجه می‌گرفتیم. به‌هرحال ما برای بهترین نمایشمان همراه با دوستی و احترام رفته بودیم و اصلا به تقابل‌های سیاسی کاری نداشتیم

 اتفاقا فضای بازی هم خیلی دوستانه بود. دو تیم که در روز بازی جوانمردانه به میدان رفتند، قبل از بازی در کنار هم عکس تیمی گرفتند... .

برای اولین‌بار در تاریخ بود که دو تیم در شروع بازی با هم عکس می‌گرفتند. در آن بازی پربیننده ما این پیام را به دنیا دادیم که با فوتبال می‌توان ملت‌ها را به هم نزدیک کرد. 

 آیا قبل از بازی برای اینکه این فضای دوستانه به وجود بیاید به شما توصیه‌ای هم شده بود؛ برای مثال آقای صفایی‌فراهانی، رئیس فدراسیون فوتبال، درباره فضای بازی صحبت خاصی با ملی‌پوشان نداشت؟ 

نه اصلا درباره این مسائل کسی با ما صحبت نکرد. 

 درواقع این بازیکنان بودند که می‌خواستند فضای بازی صمیمانه باشد؟ 

بله، ما با ملت آمریکا مشکلی نداشتیم و نداریم. مسئله ما دولت آمریکاست. اتفاقا هر دو تیم دوست داشتیم با آن بازی ملت‌ها را به هم نزدیک کنیم و پیام صلح، دوستی و احترام بدهیم. 

 همان فضای دوستانه باعث شد تا حدود یک سال بعد دوباره دو تیم با هم بازی کنند... .

در لس‌آنجلس بازی کردیم که بازی یک-یک شد. 

  با وجود فضای دوستانه بازی، در سکوها حاشیه‌های زیادی وجود داشت. یک‌سری از عوامل مخالفِ نظام، تحرکاتی روی سکوها انجام دادند؛ شما که داخل زمین بودید متوجه این مسائل می‌شدید؟ 

بله، ما می‌دیدیم که یک‌سری از عوامل گروهک منافقین روی سکوها وجود دارند. در ابتدا فکر می‌کردیم تمامی تماشاگران طرفدار ایران هستند؛ اما در آستانه شروع بازی دیدم که آنها شعار‌های خودشان را می‌دهند، لباس‌های خودشان را پوشیده‌اند و عکس‌ها و پرچم‌هایشان را درآوردند؛ ولی این حواشی مسئله‌ساز نشد و ما به‌خوبی کار خودمان را در زمین انجام دادیم. 

 پس از آن برد خیلی از شما تمجید شد، در میان آن همه تبریک و توجه، کدام صحنه برایتان ماندگار‌تر است؟ 

صحنه‌های خوشحالی مردم را هرگز فراموش نمی‌کنم؛ اما ملاقاتمان با مقام معظم رهبری برایم جالب‌ترین صحنه بود. وقتی پس از بازگشت از جام جهانی به ملاقات ایشان رفتیم، مقام معظم رهبری سر من را بوسیدند. ایشان که هیچ‌وقت فوتبال نمی‌دیدند، آن بازی را تماشا کرده بودند. 

 ایران چهار دوره در جام جهانی حاضر بوده و فقط یک برد داشته است. شما امیدوارید ایران در جام جهانی ٢٠١٨ روسیه دومین بردش را جشن بگیرد؟ 

ان‌شاءالله، ما توانایی این کار را داریم. پس از صعود به‌همراه حشمت‌خان مهاجرانی به جام جهانی ١٩٧٨ که تنها یک تیم از آسیا به جام جهانی می‌رفت، ما یک صعود راحت را تجربه کردیم؛ اما نتیجه‌گرفتن در جام جهانی مستلزم این است که تیم ما متفاوت‌تر از تیمی که در مقدماتی بازی کرد، راهی جام جهانی شود. تیم ما در فاز دفاعی تیم فوق‌العاده‌ای است بااین‌حال باید در فاز هجومی بهتر شویم. ما وقتی از یک بازی برد می‌خواهیم نمی‌توانیم مثل زمانی که اولویت‌مان گل‌نخوردن است کار کنیم. این موضوع در جام جهانی ٢٠١٤ مشاهد شد. باید در این یک سال در این بخش هم کار کنیم. با تقویت تیم‌مان در آن بخش می‌توانیم در روسیه به برد هم برسیم. ان‌شاءالله که تیم‌مان در جام جهانی موفق باشد.