لیث ناصری: می‌پرسند چرا در فوتبال‌تان این همه دعوا دارید؟

لیث ناصری، ستاره این روزهای فضای مجازی ایران است. ویدئوی کری‌خواندن‌هایش برای کارشناسان عرب‌زبان در برنامه المجلس شبکه الکاس، دست‌به‌دست می‌شود و خیلی‌ها که زبان عربی را نمی‌دانند منتظرند تا کلیپ‌های کوتاه صحبت‌های او را با زیرنویس فارسی بخوانند. ساعاتی قبل از بازی ایران و ژاپن با او هم‌کلام شدیم تا در مورد خودش و این برنامه جذاب با او صحبت کنیم. با توجه به محدود بودن فضای انتشار سوالات حذف شدند تا فضای بیشتری به صحبت‌های او اختصاص پیدا کند.

  هنوز حسرت پرسپولیس را دارم

بعد از اینکه با پرسپولیس در اولین دوره لیگ حرفه‌ای قهرمان آسیا شدم و در مسابقات باشگاهی آسیا هم با این تیم به مقام سومی رسیدم، در سال ۸۳ به لیگ عمان پیوستم. همیشه حسرت بازی بیشتر در پرسپولیس روی دلم ماند. تیم خوبی داشتیم در پرسپولیس و آن تیم باید حفظ می‌شد اما نشد. بازیکنان بزرگی مثل کریمی، استیلی، کاویان‌پور در آن تیم بازی می‌کردند. خوشحالم در آن تیم بازی کردم. واقعا حس خوبی برای من داشت که در یک تیم محبوب و مردمی حضور داشتم و در محضر بزرگانی چون علی پروین و محمود خوردبین کار کردم. کاش دورانم در این تیم طولانی‌تر می‌شد ولی ایرادی ندارد.

  حضور در کلاس‌های مربیگری

 بعد از اینکه از فوتبال خداحافظی کردم، چند سالی در مدرسه فوتبال بانک ملی فعالیت داشتم. دوست داشتم مربیگری در فوتبال بزرگسالان را هم تجربه کنم. از سال ۸۴ در کلاس‌های مربیگری شرکت کردم و کلاس C را زیر نظر آقای فریدون معینی سپری کردم. محمود فکری و مجتبی حسینی و خیلی‌های دیگر در این کلاس با من بودند. سال ۸۸ مدرک B را گرفتم و سال ۹۴ هم مدرک A را به دست آوردم. مربیگری برای من خیلی مهم است اما نمی‌خواهم یک‌باره به آن برسم. حواسم هست که این پروسه را باید در طول زمان پشت‌سر گذاشت. در آن کلاس‌ها هم از دانش آقای غلامرضا جهانی بهره‌ها بردم که متاسفانه در فوتبال ایران به حقش نرسید. ایشان بسیار علم دارد.

المجلس، پربیننده‌ترین برنامه ورزشی شبکه الکاس

حضور من در شبکه الکاس و به‌عنوان نماینده ایران و بازیکن سابق تیم ملی به دعوت یکی از دوستانم صورت گرفت. به هر حال من هم به زبان عربی تسلط دارم و هم اینکه بازیکن پرسپولیس و تیم ملی بودم و رزومه خوبی داشتم. اسم این برنامه المجلس است و باید درموردش برایتان توضیح بدهم. المجلس نام برنامه‌ای است که در آن، یک اتاق بسیار بزرگ را در نظر می‌گیرند تا تعداد زیادی کارشناس کنار هم قرار بگیرند، حرف بزنند، نظر بدهند و کارشناسی کنند. در بعضی برنامه‌های المجلس میهمان‌ها روی مبل می‌نشینند و در بعضی قسمت‌ها روی زمین می‌نشینند و به پشتی تکیه می‌دهند.

هر دوی آن امکان‌پذیر است. کلا یک سبک برنامه‌سازی بسیار صمیمی است. در این برنامه ۱۲ کارشناس از لبنان، عراق، اردن، فلسطین، سودان و... دعوت شده‌اند. دوستی که دعوتم کرد نسبت به من شناخت داشت و من را به تهیه‌کنندگان برنامه معرفی کرد. خیلی هم برایشان جالب بود که یک ایرانی را به این برنامه دعوت کنند تا کنار بقیه بنشیند و کارشناسی کند. المجلس یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های ورزشی جامعه عرب‌زبان‌هاست. من از بسیاری از کشورهای مختلف دنیا تماس داشتم و با مخاطبانم صحبت کردم؛ چه ایرانی و چه غیرایرانی. برایم خیلی جالب بود که در چنین برنامه‌ای حضور داشته باشم. این برنامه فقط کارشناسی نیست. گفت‌وگو هم هست. کری‌خواندن هم هست. بینندگان ایرانی خیلی به این سبک برنامه‌سازی عادت ندارند. اینکه آدم‌ها اول بنشینند فوتبال ببینند بعد دعوا کنند، بعد کری بخوانند و بعد هم بنشینند کنار هم بستنی و شام بخورند، برای مخاطب ایرانی کاملا عادی و عین زندگی است ولی در تلویزیون ایران نه!

تغییر دیدگاه مخاطبان عرب‌زبان

یک نکته‌ بگویم و آن اینکه دیدگاه بسیاری از مخاطبان عرب نسبت به ایران و فوتبالش بعد از حضور من تغییر کرد. روی ایران همیشه تبلیغات منفی می‌شود، ضمن اینکه به صورت سنتی ایران با برخی کشورهای عرب‌زبان رقابت یا مشکلاتی دارد که اینها خودش به تبلیغات منفی دامن می‌زند. برای بسیاری از مخاطبان عرب باورکردنی نبود که یک کارشناس ایرانی عرب‌زبان بیاید و همان فرهنگ خودشان را داشته باشد. کری هم بخواند. شعار هم بدهد و طرفدار ایران باشد. تماس‌های خوبی در این مورد داشتم.

چرا در ایران دعوا دارند؟

یکی از تلخ‌ترین لحظه‌های من در این برنامه این است که تیترهای روزنامه‌‌های ورزشی روز را برای من می‌آورند و می‌خواهند برایشان ترجمه کنم. بعد برایشان جذاب است که چرا روی جلد روزنامه‌های ایرانی، دعواست. از اختلافات اهالی فوتبال ایران با کی‌روش خبر دارند و برایشان خیلی عجیب است. مدام هم همین را می‌پرسند که چرا وسط مسابقات دعوا می‌کنید، چرا صبر نمی‌کنید تا بازی‌هایتان تمام شود؟

  دست‌شان می‌اندازم

با این کارشناس‌ها از اول کری داشتیم. مدام می‌گفتند هنوز محک نخورده‌اید. هنوز تیمی که بیاید و شما را اذیت کند، سرراه‌تان قرار نگرفته. اتفاقا من هم دست‌شان می‌انداختم و می‌گفتم مسابقات تمام شد، تیمی که می‌گویید کجاست؟ همه تیم‌هایتان که حذف شدند! پس کدام تیم‌تان قرار است بیاید و یقه ما را بگیرد؟ اینجا دیگر سکوت می‌کنند. فضای دوستانه‌ای داریم اما کری هم زیاد است.

  همیشه پرسپولیسی هستم

پرسپولیس همه زندگی من است. من مربی جوانان هستم و از سرمربی تیم آقای منصورهاشمی درس‌های بسیاری یاد می‌گیرم. خودم هم آکادمی دارم. با برانکو و دستیارانش بسیار ارتباط خوبی برقرار کرده‌ام و به آنها سرمی‌زنم. برنامه‌های من برای تمام عمرم فوتبال است. دوست دارم جایگاه فوتبالی خود را افزایش بدهم، برایم خیلی مهم است.

  تلویزیون ایران باید فضای جدیدی را تجربه کند

به نظرم در تلویزیون ایران می‌شود برنامه‌های این‌طوری داشت؛ چهره‌های جدید و فضای تازه. برنامه‌های ورزشی ما خیلی تکراری شده. خودم را تبلیغ نمی‌کنم. اعتقادم این است که به کارهای بیشتری نیاز است. باز هم می‌گویم اصلا منظورم حضور خودم نیست. به نظرم خیلی از این کارشناس‌ها و حرف‌هایشان و حتی مجری‌های برنامه تکراری شده‌اند.

هومن جعفری