حتما برای‌تان جالب است که بدانید سرمربی مهمترین و پرافتخارترین تیم باشگاهی سوئد، یک ایرانی به نام پویا اسبقی است. مربی جوان و ۳۳ سالهای که پله‌های ترقی را یکی یکی پیموده و حالا دو فصلی است که به نیمکت گوته‌بورگ رسیده. پویا اسبقی که متولد کرج است در گوته‌بورگ برنامه ۳ ساله دارد، برنامه‌ای که یک فصل و ۷ هفته از آن گذشته و این باشگاه قدیمی از انتهای جدول به رده دوم رسیده. اتفاقی که اسبقی آن را با گروهی بازیکن جوان رقم زده و البته چشم به قهرمانی لیگ سوئد در سال آینده هم دارد.
فصل قبل و بعد از موفقیت در دالکورد و گیفله، هدایت گوته‌بورگ را به دست گرفتید. تیمی قدیمی و پرافتخار که مدت‌ها بود در بالای جدول آلونسکان- لیگ برتر سوئد – حضور نداشت. با برنامه ۳ ساله روی نیمکت گوته‌بورگ نشستید و حالا یک فصل و ۷ هفته از آن گذشته.
در این مدت به اهداف‌تان رسیده‌اید و نتایج راضی‌تان کرده؟
تقریبا نیمی از برنامه‌هایمان را پیاده کردیم. برای فصل اول هدف ما این بود که تیم را در آلونسکان حفظ کنیم که خوشبختانه همینطور هم شد. برنامه این فصل ما ابتدا بقا و سپس حضور در نیمه بالایی جدول است. فصل بعد هم باید بیشتر در بالای جدول باشیم و اگر شد سهمیه حضور در لیگ‌های اروپایی را به‌دست بیاوریم.
۷ هفته از لیگ سوئد گذشته و شما با کسب ۱۳ امتیاز، بعد از مالموی ۱۴ امتیازی در رده دوم جدول قرار دارید. یعنی این فصل هدف‌تان قهرمانی نیست؟
راستش را بخواهید نه. این فصل تیم ما نسبت به فصل قبل جوانتر شده و سعی‌مان این است که در لیگ بمانیم و به جوان‌ها بازی بدهیم تا تجربه کسب کنند. آن وقت برای فصل سوم یا برای قهرمانی می‌جنگیم و یا با فروش بازیکنان جوان کسب درآمد می‌کنیم.
اما اگر در ایران یک تیم قدیمی و پرافتخار بعد از ۷ هفته در رده دوم قرار داشت، همه از احتمال قهرمانی‌اش می‌گفتند.
حتی مربی و بازیکنان آن تیم اما شما چطور حرفی از قهرمانی در این فصل نمی‌زنید؟
در سوئد وقتی ما فصل را خوب شروع کرده‌ایم، برخی‌ها درباره بخت قهرمانی گوته‌بورگ حرف می‌زنند اما تازه ۷ هفته از لیگ گذشته و ۲۳ هفته دیگر باقی مانده. سعی می‌کنیم بازی به بازی پیش برویم و پیشرفت کنیم. در نهایت هم امیدمان این است که میان تیم‌های بالای جدول حضور داشته باشیم.
کار با جوان‌ها چطور است؟
انگار خود شما هم از این ماجراجویی استقبال می‌کنید.
کار با جوان‌ها کیف می‌دهد و از فعالیت کنار آنها لذت می‌برم. بازیکنان جوان گوته‌بورگ را می‌شناسم. مثلا نوجوانی آنها یادم هست و وقتی به تیم اصلی می‌آیند، ذوق می‌کنم. وقتی نخستین بازی‌شان را انجام می‌دهند این خوشحالی در من بیشتر می‌شود. وقتی نخستین گل را می‌زنند و خوشحالی در چهره آنها پدید می‌آید، من هم مثل آنها شاد می‌شوم.
یک آمار جالبی هم به دست‌مان رسیده. درست است که گوته‌بورگ در آخرین بازی خود مقابل سیریوس در خانه حریف، با میانگین سنی ۲۱ سال وارد زمین شده؟
همینطور است. ما در گوته‌بورگ جوان‌ترین تیم تاریخ لیگ سوئد را در اختیار داریم که حالا خیلی از تیم‌های بزرگ دنبال ستاره‌های جوان‌مان هستند. این بازیکنان از ۱۰ سالگی در باشگاه بوده‌اند و حالا مال خودمان هستند. مثلا ما بازیکنی به نام بنجامین نیگرن را در خط حمله داریم. مهاجم ۱۷ سالهای که فصل قبل ۳ بار از او استفاده کردم و این فصل در ۷ بازی ۴ گل زده. بازیکنی که همین حالا تیم‌های بزرگ اروپا برای جذبش برنامه‌های بسیاری در سر دارند.
خود شما به تازگی وارد ۳۳ سالگی شده‌اید. این اختلاف سنی اندک باعث نشده تا راحت‌تر با بازیکنان جوان ارتباط برقرار کنید؟
قطعا سن و سالم باعث شده تا راحت‌تر بتوانم با بازیکنان جوان کار کنم. من خیلی از آنها پیرتر نیستم و همین کارم را آسان می‌کند تا بفهمم آنها چه می‌خواهند.
همین صمیمیت با بازیکنان باعث نمی‌شود تا نظم و انضباط را فراموش کنید؟
هرگز. برای من هر چیزی جای خودش را دارد. یک مربی باید همه بازیکنان را درک کند و از چشم آنها خودش را ارزیابی کند. برای من فرقی ندارد تیمم جوان باشد یا پیر و یا بازیکن ما از سوئد آمده باشد یا کشورهای عربی و یا ایران. من سعی می‌کنم نظم را برقرار کنم و البته ببینم آنها چگونه فکر می‌کنند. این مهمترین فلسفه من در مربیگری است.
گوته‌بورگ تیم بزرگی بوده که بسیاری از ستاره‌های فوتبال سوئد سابقه بازی در ترکیبش را دارند. چطور شد که این تیم افت کرد و حالا با شما در حال ترقی است؟
گوته‌بورگ در سوئد همیشه بزرگ‌ترین تیم بوده. در سالهای ۱۹۸۳ و ۱۹۸۷ دو بار قهرمان جام یوفا شده و در سوئد هم به افتخارات بسیاری دست یافته. آخرین باری که گوته‌بورگ در سوئد قهرمان شده، سال ۲۰۰۷ بوده. از آن به بعد نتایج این تیم درخشان نبود و دوران افت را سپری کرد. قرار شد برنامه جدید را من آغاز کنم و همراه مدیریت، باشگاه گوته‌بورگ را دوباره از نو بسازیم. کم‌کم بهتر می‌شویم و سعی می‌کنیم نتایج خوبی کسب کنیم.
اسون گوران اریکسون سالهای رویایی گوته‌بورگ را رقم زد و این تیم را به‌عنوان قهرمانی جام یوفا رساند. می‌دانی قدم در مسیر او گذاشته‌ای؟
اتفاقا اریکسون هم وقتی هم‌سن و سال من بود روی نیمکت گوته‌بورگ نشست و این تیم را هدایت کرد. در ابتدا نتایج او درخشان نبود و مدام شکست می‌خورد اما رفته رفته همه چیز تغییر کرد و این تیم به‌عنوان قهرمانی سوئد و جام یوفا رسید. اریکسون از اینجا به لیگ ایتالیا و سپس تیم ملی انگلیس رفت و اتفاق‌های بزرگی به نامش ثبت شد. اینجا هم وقتی من سرمربی گوته‌بورگ شدم، بحث مقایسه پیش آمد. همه می‌گفتند این دو در یک سن هدایت گوته‌بورگ را بر عهده گرفتند و شاید اسبقی هم بتواند اریکسون دیگری باشد. اریکسون اما مربی بزرگی است، بهترین مربی تاریخ فوتبال سوئد ولی من هنوز جوان هستم و در آغاز راه مربیگری قرار دارم.
هدفت در مربیگری کدام تیم است؟
واقعیتش من لذت می‌برم که در فوتبال باشم و شغلم فوتبال باشد. من مثل خیلی‌های دیگر نیستم که مدام فکر کنم در کدام تیم باشم و یا به کجا بروم. هر روز که از خواب بیدار می‌شوم، دوست دارم تا شب کار کنم و به آینده امید داشته باشم. به همین دلیل هدفی را برای خودم ترسیم نکرده‌ام. فقط می‌خواهم خوب باشم و پله‌های ترقی را طی کنم.
اخبار فوتبال ایران را پیگیری می‌کنی؟
سعی می‌کنم ولی خیلی سخت است. خیلی از بازی‌ها زمانی برگزار می‌شود که خودمان مشغول تمرین یا حضور در لیگ هستیم.
حتما این را می‌دانی که تیم ملی ایران بعد از جدایی کارلوس کی‌روش همچنان بدون مربی است؟
واقعا؟ نمی‌دانستم هنوز تیم ملی ایران مربی ندارد. کی‌روش که رفت، خیلی غصه خوردم و ناراحت شدم. او کار بزرگی در فوتبال ایران انجام داد و حالا هر مربی دیگری جانشین کی‌روش شود، کار سختی پیش رو خواهد داشت.
اگر یک روز با پیشنهاد مربیگری در ایران مواجه شوی، چه پاسخی می‌دهی؟
سوئدی‌ها می‌گویند هیچ‌وقت درها را به روی خود نبندید. من تا سال ۲۰۲۰ با گوته‌بورگ قرارداد دارم اما آدم هیچ‌وقت نمی‌تواند آینده را پیش‌بینی کند. ایران کشور پدر و مادرم است و اگر شرایط و پیشنهاد باشد، من هم نمی‌توانم همان اول بگویم نه.
- 10
- 6
